در حاشیه موفقیت‌های والیبال

پیروزی هایی که کمرنگ دیده می شوند

ظاهراً دنیا باور کرده که والیبال ما در بالاترین سطوح قادر به ایستادگی در برابر تیم‌های بزرگ است و روز به روز هم قوی‌تر می‌شود، اما مشکل اینجاست که خودمان باور نکرده‌ایم! صحبت‌های دو پهلوی اغلب کارشناسان والیبال در هنگام برگزاری مسابقات و ذوق‌زدگی کودکانه پس از پیروزی، همه نشان می‌دهد هنوز خودمان باور نکرده‌ایم که توانسته‌ایم مرزهای دشوار رسیدن به قلل جهانی را طی کنیم و در آستانه حضور در بالاترین سطح مسابقات لیگ جهانی هستیم.
بی‌اعتنایی و بی‌توجهی رسانه ملی به این دستاورد بسیار مهم ورزشی و اختصاص کل ساعات شبکه‌های تلویزیونی ـ از جمله شبکه ورزش که علی‌القاعده باید به همه ورزش‌ها بپردازد ـ هم از نکات حیرت‌انگیزی است که فقط در جامعه ما اتفاق می‌افتد و کسی هم در قبال آن خود را مسئول نمی‌داند. جالب‌تر این که کارشناسانی هم که برای تحلیل اندک قبل و از مسابقات والیبال می‌آورند با تعصب واژگونه‌ای سعی می‌کنند توانائی‌های شگفت انگیز این جوانان باغیرت و همت را کمرنگ و اشکالات آن را پررنگ و رقیب را به شکل اغراق گونه‌ای بزرگ جلوه دهند و این گونه القا کنند که پیروزی‌های تیم والیبال الله‌بختکی و تصادفی است!
این هم یکی از عجایبی است که فقط در کشور ما روی می‌دهد. به هر حال اصلاً معلوم نیست متولی خبررسانی موفقیت‌های بی‌نظیر تیم‌های غیرفوتبالی در رسانه‌ای که بودجه آن از جیب همه مردم پرداخت می‌شود کیست و باید یقه چه کسی را گرفت؟ 
امیدواریم اعضای تیم ملی والیبال ایران جایگاه خود را در سطح جهان به‌درستی بشناسند و با رفتاری در شأن یک تیم حرفه‌ای و جهانی، همچنان دور از حاشیه‌ها و آرام مسیر خود را ادامه دهند و تماشاگران والیبال هم بدانند شأن آنها بسیار بالاتر از آن است که با برخی از حرکات ناپسند ورزشی فضای سالم و آبرومند ورزش والیبال را  خدشه‌دار کنند.