فریدون حسن

سرکلاس گواردیولا وقتی پپ عذرخواهی می‌کند

«من عذرخواهی می‌کنم. وقتی این فیلم را می‌بینم، احساس شرم می‌کنم و خجالت می‌کشم. از این کار خوشم نمی‌آید. بعد از یک ثانیه از فیلمبردار عذرخواهی کردم. من همین هستم که هستم. بعد از هزار بازی، آدم کاملی نیستم و اشتباهات بزرگی مرتکب می‌شوم. دلیلش این است که می‌خواهم از تیم و باشگاهم دفاع کنم.»
در روز‌هایی که بی‌اخلاقی، هتاکی و وقاحت، فوتبال ایران را در خود غرق کرده، شنیدن و دیدن این جملات از زبان پپ گواردیولا، سرمربی منچسترسیتی بسیار قابل توجه است. مردی که به لحاظ فنی بسیار بالاتر و بادانش‌تر از مربیان ایرانی است و در تیمی مربیگری می‌کند که قابل مقایسه با تیم‌های دوزاری فوتبال ایران نیست. مردی که در لیگی کار می‌کند که فوتبال ایران، حتی در خواب و خیال هم به سطح آن نخواهد رسید. اما وقتی مرتکب اشتباه می‌شود بلافاصله عذرخواهی می‌کند، چون آنچه مهم است، نه کسب نتیجه و نه موفقیت به هر قیمت ممکن، بلکه انسانیت و مرام ورزشکاری است. فوتبال ایران هیچ شباهتی به فوتبال حرفه‌ای جهان نداشته، ندارد و نخواهد داشت. فقط همین یک مورد مسائل اخلاقی را ببینید تا متوجه شوید از چه حرف می‌زنیم. در فوتبال ایران واژه‌ای به نام عذرخواهی معنا ندارد. تازه اگر فرصت دوباره پیدا کنند بازهم بد‌تر به‌هم می‌تازند. تصور کنید یک نفر از فوتبال ایران جای پپ بود و بلافاصله بعد از بازی و بعد از برخورد با آن فیلمبردار تریبون در مقابلش قرار می‌گرفت. اتفاقی که رخ می‌داد برای همه قابل تصور است. فحاشی‌ها، هتاکی‌ها و پرده‌دری‌ها با شدت بیشتری ادامه پیدا می‌کرد. اما گواردیولا عذرخواهی کرد، واژه‌ای که فوتبال ایران کاملاً با آن بیگانه است. 
سرمربی من‌سیتی بلافاصله عذرخواهی کرد و جالب این است که مثل فوتبالی‌های ما مدعی شد که می‌خواسته از باشگاه و تیمش دفاع کند، اما در این راه مرتکب اشتباه شده و عذرخواه است. آیا چنین ادبیاتی را می‌توان در فوتبال ایران مشاهده کرد؟ پاسخ قطعاً منفی است، چون در فوتبال بی‌اخلاق و افسارگسیخته ایران تنها پول گرفتن و گردن کلفتی را آموخته‌اند. حتی فوتبال هم بازی نمی‌کنند که اگر می‌کردند اوضاع‌مان در آسیا اینگونه نبود که امروز بابت بردن تیم‌های بحرینی، اردنی و اماراتی کارناوال راه بیندازیم. 
فوتبال ایران چند سالی می‌شود که از سطح اول آسیا پایین افتاده و دست و پای بیهوده می‌زند. فقط دلخوش بودیم که این فوتبال ساقط شده قدری اخلاق‌مدار است که آن هم به مرور و در مسیر سقوط قرار گرفت و کارش امروز به جایی رسیده که مشاهده می‌کنیم. اعتراف به اشتباه شجاعت زیادی می‌خواهد، آن هم در بالاترین سطح فوتبال جهان، اما وقتی یک حرفه‌ای مثل پپ گواردیولا باشی، خوب متوجه می‌شوی که این اعتراف بیشتر بزرگت می‌کند تا اینکه کوچک شوی. کاش از این کلاس درس رایگان که همیشه و هر شب جلوی چشمانمان برگزار می‌شود، درس می‌گرفتیم. کاش فوتبالمان قدری، فقط قدری شبیه فوتبال حرفه‌ای جهان می‌شد. کاش یاد می‌گرفتیم که عذرخواهی و رواج آن در فوتبال می‌تواند سنگ‌بنای تحولی عظیم در فوتبالمان باشد، ولی افسوس که ما از فوتبال حرفه‌ای هیچ چیزی نیاموخته‌ایم و تنها ادعا داریم.