قحط‌سال عدالت

شما مواظب خویشید یا مواظب مردم؟
که مانده‌اید چنین غافل از مصائب مردم؟
به فکر پست و جناحید بر مناصب و غافل
که نان؟ نه! خون جگر گشت قوت غالب مردم
در ازدحام سمینار‌ها به عده‌ی حاضر
شدید دلخوش و فارغ ز خیل غایب مردم
چقدر دم زدن از خود؟ چقدر گفتن و گفتن
هم از محاسن خویش و هم از معایب مردم
چرا مواجب خود را نمی‌بُرید زمانی
که بی‌ملاحظه کم می‌شود مواجب مردم؟
چقدر دفتر و دستک؟ چقدر حاجب و دربان؟
مگر که‌اید؟ مگر نیستید حاجب مردم؟
شدید محو تماشای خود چو آینه‌ی دق
دمی به صدق و صفا رو کنید جانب مردم
کسی که پاس ندارد خزینه را ز حرامی
چگونه گشته در این کاروان، مراقب مردم؟
دهید دست خلایق یکی ز جمله غنایم
که هفت پشت شما برد، از مواهب مردم
چه می‌دهید به محشر، جواب خون شهیدان؟
که ترک شد ز شما بس نماز واجب مردم
من انقلابی‌ام، اما به قحط‌سال عدالت
چه‌سان به شعر، تسلی دهم دوباره به مردم؟
آذر ۱۴۰۴