جوان آنلاین: ایران دیروز مقابل افغانستان صف‌آرایی کرد. امیر قلعه‌نویی برای شروع بازی پیام نیازمند، آریا یوسفی، عارف آقاسی، علی نعمتی، امید نورافکن، روزبه چشمی، مهران احمدی، مهدی هاشم‌نژاد، امیرحسین حسین‌زاده، مجید علیاری و علی علیپور را راهی میدان کرد، یک جوان‌گرایی اجباری! تیم ملی نیاز به بازی با بزرگان فوتبال جهان دارد. هرچند که طبق معمول از فدراسیون خبر‌هایی مبنی بر تلاش برای برگزاری مسابقه تدارکاتی خوب شنیده می‌شود، اما تجربه‌های قبلی این ترس را در دل هواداران انداخته که مثل همیشه با انجام چند بازی در تورنمنت‌هایی مثل همین کافا همه چیز تمام شود و تیم ملی نهایتاً با انجام چند بازی ضعیف دیگر راهی جام جهانی ۲۰۲۶ شود.
سؤال اصلی اینجاست که تیم ملی از حضور در تورنمنتی، چون کافا به‌دنبال چه چیزی است؟ قطعاً پاسخ این سؤال «به دست آوردن آمادگی و هماهنگی بیشتر است»؛ پاسخی که در مورد آن باید گفت هدف تمامی بازی‌های تدارکاتی است، اما نمی‌توان با بازی مقابل افغانستان، هند و تاجیکستان به آمادگی لازم برای مقابله با تیم‌های اروپایی و امریکایی دست یافت. اصلی‌ترین حریف ایران در این مسابقات ازبکستان است که به احتمال زیاد در مرحله بعدی با این تیم روبه‌رو خواهیم شد، اما آیا تنها همین تک‌مسابقه دلیل خوبی برای اعزام تیم ملی به کافا محسوب می‌شود؟
نکته قابل تأمل اینکه به دلیل این سفر نه‌چندان مهم و تأثیرگذار، مسابقات لیگ برتر تنها دو هفته بعد از شروع تعطیل شد. روزبه چشمی در نشست خبری قبل از بازی مقابل افغانستان به نکته خوبی اشاره کرد. چشمی گفت: «می‌توانیم فقط با برنامه‌ریزی بهتر در لیگ کمک بزرگی به تیم ملی کنیم، چرا که هم وقت بیشتری پیدا می‌کنیم و هم کادر فنی می‌تواند اهدافش را پیاده کند.»
قطعاً سطح لیگ برتر ایران با وجود تمام کاستی‌ها و مشکلات از سطح مسابقات کافا بالاتر است. روزبه چشمی به نکته درستی اشاره کرده، نکته‌ای که حرف کارشناسان خبره فوتبال هم هست و آن اینکه «یک تیم ملی قوی از دل یک لیگ قوی بیرون می‌آید»، ولی ما لیگ را تعطیل کرده‌ایم، آن‌هم درست بعد از دو هفته و در حالی که تیم‌ها با فاصله گرفتن از افت بدنی ناشی از دوران بدنسازی آماده‌تر شده بودند، اما حالا و در اوج آمادگی همه چیز دو هفته تعطیل شده است و این یعنی اینکه باز هم باید صبر کنیم تا به اینجایی که امروز هستیم، برسیم. یعنی اینکه لیگ کوچک‌ترین فایده‌ای برای تیم ملی ندارد، چون در یک لیگ فرسایشی با تعطیلی‌های زیاد بازیکن تنها فرسوده می‌شود، نه آماده حضور در تیم ملی.
می‌شد به‌جای اعزام تیم ملی، تیم امید را راهی کافا کرد تا حداقل بعد از برپایی این همه اردو، شاگردان روانخواه چند مسابقه دست‌گرمی برگزار کنند. اما برنامه‌ریزی غلط فدراسیون فوتبال و اصرار بی‌جا به حضور در مسابقات کم‌اهمیت کافا هم لیگ را به تعطیلی کشاند و هم تیم ملی را خسته و بدون هیچ دستاورد قابل توجهی به ایران بازمی‌گرداند.
