جوان آنلاین: تیم ملی بسکتبال ایران که راهی کاپ آسیا شد، کمتر کسی انتظار داشت به سکو برسد، این در حالی بود که بسکتبال ایران با سه عنوان قهرمانی، یک نایب قهرمانی و یک سومی، بعد از چین و فیلیپین سومین تیم پرافتخار آسیا به حساب می‌آمد، اما جدایی ستاره‌های باسابقه در کنار نتایج پرنوسان یکی‌دو سال اخیر و نقد‌های وارده به وضعیت آماده‌سازی تیم ملی و همچنین استفاده از جوانان مستعد در کنار چهره‌های باتجربه دلایل خوبی بود برای کاهش انتظارات. باوجود این، اما بسکتبال ایران با دست پر جده را ترک کرد و مدال برنز کاپ آسیا (۲۰۲۵) را با خود به ارمغان آورد؛ مدالی که نشان داد گاه امید از دل تردید‌ها متولد می‌شود.
تیم ملی بسکتبال ایران با برگزاری دو اردوی تدارکاتی در لبنان و روسیه بود که راهی جده شد. هرچند نتایج کسب شده در دیدار‌های دوستانه قابل توجه و چشمگیر نبود، اما فرصت خوبی برای هماهنگی بازیکنان تازه‌وارد با چهره‌های باتجربه تیم بود، به طوری که فیبا در تحلیل‌های پیش از تورنمنت، ایران را تیمی معرفی کرد که «می‌تواند غافلگیر کند.»
ایران که به همراه سوریه، ژاپن و گوام در گروه B حضور داشت، کار خود را با برتری متقدرانه مقابل گوام آغاز کرد؛ تیمی که تا پیش از این هیچ تقابل رسمی با تیم ملی بسکتبال ایران نداشت و در نخستین رویارویی با اختلاف ۲۵ امتیازی تن به شکست داد تا اعتمادبه‌نفس بازیکنان جوان تیم بالا برود و ایران شروع مقتدرانه‌ای داشته باشد. مصاف با ژاپن، رقیب سنتی و دیرینه بسکتبال ایران بی‌شک سخت‌ترین آزمون مانوپولوپوس و شاگردانش بود؛ تیمی که همواره با سرعت و شوت‌های سه‌امتیازی شناخته می‌شود، با وجود این، اما ایران با استفاده از تجربه یخچالی و کاظمی بازی سنتی با سامورایی‌ها را مدیریت کرد تا دومین برد یاران مانوپولوپوس (۷۸ بر ۷۰) مقابل ژاپن رقم بخورد؛ بردی که مصاف با سوریه، آخرین حریف ایران را تشریفاتی کرد؛ دیداری که بکتبالیست‌های ایران با تکیه بر دفاع منسجم و پرتاب‌های بیرون از قوس، به خوبی از عهده آن برآمدند و با یک نمایش خیره‌کننده و پیروزی قاطع (۸۲ بر ۴۳) مقتدرانه و به عنون صدرنشین شکست‌ناپذیر گروه به یک‌چهارم نهایی کاپ آسیا (۲۰۲۵) راه یابد.
عملکرد ویرانگر ایران، به خصوص در نیمه دوم پیامی روشن برای غول‌های بسکتبال قاره ارسال کرد و نشان داد مانوپولوپوس و شاگردانش تنها برای صعود از این مرحله راهی جده نشده‌اند و در هجدهمین حضور خود در کاپ آسیا، هدف‌های قابل توجهی دارند.
چین تایپه حریف ایران در یک‌چهارم نهایی بود؛ دیداری سخت و دشوار که در عین ناباوری با سه امتیاز اختلاف به سود ایران خاتمه یافت، آن هم در شرایطی که ایران در نیمه نخست با ۱۶ امتیاز اختلاف عقب بود و تا سه دقیقه به پایان بازی یک‌بار هم پیش نیفتاد، اما در دو دقیقه پایانی با کامبکی رؤیایی و باورنکردنی چین تایپه و بازیکنان خارجی آن را به زانو درآورد تا با نتیجه ۷۸ بر ۷۵ به نیمه نهایی راه یابد. بدون شک نقطه عطف ایران تا نیمه نهایی جدال نفسگیر با چین تایپه بود؛ حریفی که با پرتاب‌های دقیق بیرونی کار را سخت کرده بود و به همین دلیل اختلاف امتیاز مدام کم و زیاد می‌شد، اما در کوارتر پایانی، جنگندگی بازیکنان ایران به‌ویژه در دفاع نتیجه را تغییر داد تا ضمن کسب جواز صعود به نیمه‌نهایی، روحیه‌ای مضاعف به تیم، خصوصاً نسل جوان که در بزنگاه‌های حساس کارساز بودند تزریق کند.
صعود به نیمه‌نهایی ایران را مقابل استرالیا قرار داد. یکی از قدرت‌های بلامنازع بسکتبال آسیا- اقیانوسیه؛ مصافی که نه تنها شکست سنگینی را برای ایران (۹۲ بر ۴۸) به دنبال داشت که سه ضعف عمده تیم مانوپولوپوس را هم در ریباند‌های دفاعی، کمبود تنوع در همه و همچنین مدیریت ریتم بازی به رخ کشید. بازیکنان استرالیا با قد و قدرت بدنی بیشتر، بار‌ها توپ‌های برگشتی را تصاحب و فرصت‌های ثانویه ایجاد کردند و ایران نتوانست در ریباند‌های دفاعی، مانع آنها شود. علاوه بر آن حمله‌های ایران بیشتر متکی بر حرکات فردی بود و، چون تنوعی در این خصوص نداشت، نتوانست در برابر دفاع پرس گسترده حریف، راهکار مؤثری برای شکستن فشار حریف ایحاد کند و به دلیل نداشتن مدیریت در ریتم بازی، استرالیا مطابق میل خود بازی را بالا و پایین کرد تا به عنوان تیم برنده میدان مسابقه را ترک کند و درخشش فردی چند بازیکن، چون سینا واحدی هم که با ۱۱ امتیاز بهترین گلزن ایران شد، نتوانست مانع شکست شود. مهم‌تر از همه اینکه نیمه نهایی فاصله ایران با تیم‌های تراز اول قاره را به رخ کشید، هرچند این مصاف تجربه‌ای گرانبها برای جوان‌تر‌های تیم بود.
با قبول شکست مقابل استرالیا در نیمه نهایی، تنها راه رسیدن پای ایران به سکو، برتری در رده‌بندی بود. ایران در رده‌بندی مقابل نیوزیلند قرار گرفت؛ تیمی فیزیکی و البته پرقدرت که عبور از سد آن کار آسانی نبود، اما ملی‌پوشان ایران که نمی‌خواستند با دست خالی جده را ترک کنند، با تمرکز بالا راهی میدان شدند و قدرت خود را به حریف دیکته کردند، به طوری که با درخشش ارسلان کاظمی که با کسب ۱۹ امتیاز و ۱۲ ریباند یکی از بهترین‌بازی‌های خود را به نمایش گذاشت و همچنین بازی قابل تحسین یوسف جعفری با ۱۲ امتیاز و هفت ریباند، ایران توانست با نتیجه ۷۹ بر ۷۳ به دومین برنز خود در این رقابت‌ها دست یابد. برتری مقابل نیوزیلند و کسب برنز کاپ آسیا نشان داد بسکتبال ایران باوجود فاصله‌ای که با قدرت‌های قاره دارد، هنوز هم سرزنده است و مرد روز‌های سخت؛ موفقیتی که پس از سال‌های پرفراز و نشیب، بار دیگر اعتبار تیم ملی را در قاره تثبیت کرد، آن هم در شرایطی که نسلی جدید وارد بسکتبال ایران شده بود و این میدان دادن به جوان‌ها در کاپ آسیا به زعم بسیاری ریسک بود، اما پرتاب‌های دقیق سینا واحدی، قدرت زیرسبد یوسف جعفری در کنار رهبری باتجربه‌هایی، چون یخجالی و ارسلان کاظمی ترکیبی ساخته بود که هم امیدبخش بود و هم آینده‌دار، به همین دلیل هم برنز تیم ملی بسکتبال ایران در کاپ آسیا کم از طلا و نقره نداشت.
کاپ آسیا برای ایران بیش از یک تورنمنت بود چراکه ضمن بازسازی روحیه، محک زدن نسل جدید و یادآوری اینکه تغییر نسل هم می‌تواند موفقیت به دنبال داشته باشد، نقطه‌ضعف‌های فنی را هم نمایان کرد و نشان داد مانوپولوپوس در مسیر درستی قدم گذاشته و حالا بی‌شک نوبت فدراسیون است که با حمایت‌های همه‌جانبه، مانع هدررفتن سرمایه‌های ارزشمند بسکتبال ایران شوند و با برنامه‌ریزی‌های اصولی ضمن مهیا کردن شرایط برای برطرف کردن نقطه‌ضعف‌ها، مسیر را برای بازگشت ایران به قله‌های بالاتر هموار کنند. بسکتبال ایران با دست پر از عربستان بازگشت و با کسب برنز این رقابت‌ها در پی نمایش‌هایی قابل تحسین ثابت کرد که می‌تواند آینده‌ای روشن را رقم بزند، به شرط آنکه برای حفظ و ارتقای این موفقیت برنامه‌ریزی و تلاش شود.
