آنها که بسکتبال را حرفه‌ای‌تر دنبال می‌کنند خوب به یاد دارند نسل طلایی بسکتبال را که از اواخر دهه ۷۰ شمسی تا اواسط دهه ۹۰ در آسیا هیچ رقیبی برایش متصور نبود؛ تیمی که با بهره‌مندی از ستاره‌های فراموش‌نشدنی آن سال‌ها در سطح قاره بی‌رقیب بود، اگر کمی شانس هم یاری‌اش می‌کرد می‌توانست در سطح جهان هم حرف‌های زیادی برای گفتن داشته باشد.
بسکتبال ایران آقای آسیا بود، اما اشتباه بزرگی که همیشه یقه ورزش ایران را گرفته و هنوز هم می‌گیرد، در بسکتبال هم انجام شد و ثمره عدم‌استعدادیابی درست و پشتوانه‌سازی برای تیم ملی شد، آنچه طی چند سال گذشته همه شاهد آن بودیم؛ شکست پشت شکست و از بین رفتن ابهتی است که در آسیا داشتیم. نسل طلایی کم‌کم پا به سن گذاشتند و خداحافظی کردند و تا چشم باز کردیم تیم ملی خالی شده بود از بازیکنان تأثیرگذار و بزرگ، این شد که طی چند سال گذشته چیزی جز شکست از بسکتبال ندیدیم.
مسابقات کاپ آسیا ۲۰۲۵، اما گویا شروعی دوباره برای بسکتبال ایران بوده است؛ کسب یک برنز ارزشمند که به نظر اکثر کارشناسان بسکتبال ارزش طلا دارد، باعث شده است بسکتبال زمین‌خورده ایران دوباره سرپا شود. کسب این مدال زمانی ارزشمندتر می‌شود که متوجه باشیم ایران با تیمی متحول‌شده و جوان راهی این مسابقات شد؛ جوانانی که حالا می‌توانند راهی را که سال‌ها قبل نسل طلایی بسکتبال پیمود، طی کنند و ایران را به جایگاه قبلی خود برگردانند، البته در این میان نباید از تلاش‌های کادر فنی و سرمربی بادانش تیم ملی هم به سادگی گذشت.
حالا بسکتبال ایران دوباره راه پیروزی را در پیش گرفته است، اما باید هوشیار بود که اختلاف سطح حتی با کشورهایی، چون چین تایپه، تایلند و ژاپن آنقدر نزدیک است که باید نگران بود، به هر حال درست در سال‌هایی که بسکتبال ایران با ضعف و پسرفت مواجه بود، این کشور‌ها تا جایی که می‌توانستند پیشرفت کرده‌اند، بنابراین اگر امروز مانند سال‌های قبل به فکر استعدادیابی و پشتوانه‌سازی نباشیم، اگر در باد کسب همین مدال برنز بخوابیم خیلی زودتر از آنچه دفعه قبل رخ داد همه چیز به باد خواهد رفت و دوباره شاهد شکست‌های آنچنانی خواهیم بود.
این نکته‌ای است که امروز بسیاری از کارشناسان به آن معترف هستند، برای نمونه می‌توان به حرف‌های مهدی ایزدپناه، سرمربی سابق تیم نوجوانان اشاره کرد که می‌گوید: «جوان‌ها عالی بودند و نشان دادند آینده بسکتبال ایران روشن است، البته این ثمره سال‌ها تلاش مربیان پایه است. باید از محمود مشحون یاد کنم که در سال ۱۳۹۶ که من خودم سرمربی نوجوانان بودم بازیکنان خوبی مثل سینا واحدی و آقاجانپور را وارد عرصه بسکتبال کرد و همان زمان هم مشخص بود آنها به بسکتبال ایران کمک می‌کنند. امینی و حیدری نیز در سال ۱۴۰۱ به تیم ملی نوجوانان جذب شدند و مشخص بود که چند سال بعد سکان تیم ملی را در دست می‌گیرند. حال امروز بسکتبال ایران از آنها بهره می‌برد و ما هم لذت می‌بریم.»
ناگفته پیداست که با شنیدن چنین اظهار نظر‌های کارشناسانه‌ای باید پشتوانه‌سازی برای تیم ملی را از همین حالا آغاز کرد و به گونه‌ای پیش رفت که تیم ملی هیچ‌گاه از بازیکن بزرگ و تأثیرگذار خالی نشود تا اتفاقی که قبلاً آن را تجربه کردیم تکرار نشود. عنوان سومی کاپ آسیا عنوان ارزشمندی بود، اما تمام شد و به تاریخ پیوست و بسکتبال ایران اگر می‌خواهد این عنوان را تکرار کند و حتی بالاتر ببرد، چاره‌ای ندارد جز اینکه پشتوانه‌سازی خوبی انجام دهد و تیم ملی کنونی را چنان تقویت کند که سرمربی آن برای چیدن ترکیب تیم آنقدر دستش پر باشد که به دردسر بیفتد!
