جوان آنلاین: بعد از مدت‌ها نشانه‌های تغییر نسل و میدان دادن به ملی‌پوشان جوان را در تیم‌ملی بسکتبال دیدیم و این تحول را مدیون سوتیریس مانولوپولوس و ریسک‌پذیری او هستیم. با اینکه در مسیر آماده‌سازی تیم برای اعزام به کاپ‌آسیا چالش‌های غیرورزشی ایجاد شد، اما سرمربی یونانی با حفظ روحیه مسئولیت‌پذیری‌اش دست از تلاش نکشید و خود را به تهران رساند تا شخصاً بالای سر تیم باشد و شاگردانش را هدایت کند.
تغییرات اساسی
برنز آسیا اگرچه قابل قیاس با طلا نیست، ولی برای بسکتبال ما که ناکامی‌های زیادی را پشت‌سر گذاشته، حواشی زیادی به خود دیده و بازیکنان قدیمی بازنشسته شده‌اند، ارزش طلا را دارد و سومی قاره کهن را در حضور استرالیا باید به فال نیک بگیریم و البته برای تداوم پیشرفت و بازگشت به اوج تلاش کنیم.
بعد از باخت سنگین به استرالیا نگران تکرار یک شکست دیکر برابر دیگر نماینده اقیانوسیه بودیم که خوشبختانه روحیه جنگندگی، همکاری تیمی و تاکتیک‌های کادرفنی پیروزی ۷۹ بر ۷۳ ایران مقابل نیوزیلند و سومی آسیا را رقم زد.
درخشش جوانان
بدون شک میدان دادن به بازیکنان جوان و کم‌تجربه، آن‌هم در رویداد مهمی، چون کاپ‌آسیا ریسک بالایی دارد و مربیان زیادی حاضر به پذیرفتن این ریسک نیستند. مانولوپولوس با توجه به تجارب قبلی و البته شرایط موجود بسکتبال ایران، بیش از پیش به جوانان فرصت عرض‌اندام داد. سینا واحدی، محمد امینی، مبین شیخی و سیدمهدی جعفری جواب اعتماد سرمربی را با درخشش خود دادند. با همین عملکرد درخشان بود که نام بازیکن ایرانی در تیم آل‌استار (ستاره‌ها) کاپ‌آسیا به چشم می‌خورد. سینا واحدی، جانجی وانگ (چین)، جک مک‌وی و جالین گلووی (استرالیا) و جین کیوهو (چین) ترکیب تیم آل‌استار این دوره را تشکیل می‌دهند.
هت‌تریک قهرمانی
تیم‌ملی استرالیا برای سومین دوره متوالی جام قهرمانی کاپ‌آسیا را بالای سر برد و حتی چین هم نتوانست از پس این تیم برآید. فینال ۲۰۲۵ اگرچه پایاپای پیش رفت، ولی در نهایت این زردپوشان اقیانوسیه بودند که با یک امتیاز اختلاف (۹۰ بر ۸۹) جشن قهرمانی گرفتند. استرالیا در رقابت‌های ۲۰۱۷ و ۲۰۲۲ نیز قهرمان آسیا شده بود. همچنین عنوان ارزشمندترین بازیکن (MVP) رقابت‌ها نیز به جالین گلووی از استرالیا رسید.
افتخار به بازیکنان
بازگشت پرقدرت بسکتبالیست‌های ما به میدان و عبور از سد نیوزیلند تمجید مرد یونانی را نیز به همراه داشت. مانولوپولوس که حتی در شرایط سخت جنگی حاضر نشد قید تیم ایران را بزند، با افتخار از عملکرد بازیکنان کشورمان حرف زد: «اولین چیزی که به ذهنم می‌رسد، این است که چقدر به بازیکنانم افتخار می‌کنم، چون در کمتر از ۲۴ ساعت و بعد از یک شکست بسیار‌بسیار بد مقابل استرالیا، خودمان را دوباره جمع کردیم و سرمان را بالا گرفتیم. استرالیا یک تیم بزرگ است، اما ما حس خیلی بدی به آن باخت داشتیم، ولی سرمان را در دیدار با نیوزیلند بالا گرفتم. نیوزیلند تیم بزرگی است و اشتباهاتی هم مقابل آنها داشتیم، اما موفق شدیم که ۴۰ دقیقه کامل بازی کنیم. فشار بازی در بالاترین حد بود و همین چیزی بود که این پیروزی را به ما داد. پس من واقعاً به بچه‌ها افتخار می‌کنم. وقتی در بازی نیمه نهایی می‌بازید و به فینال نمی‌رسید، اول از همه باید احساسات خود را کنترل کنید. به بازیکنانم گفتم اگر می‌خواهید بهترین باشید باید عواطف خود را کنترل کنید. اگر می‌برید و خوشحال هستید یا می‌بازید و ناراحت هستید، خود را کنترل کنید، چون روز بعد باز هم بازی دارید. بازیکنانم توانستند این کار را انجام دهند.»
به عقیده مانولوپولوس، کاپیتان ارسلان کاظمی و آرمان زنگنه به‌عنوان دو بازیکن باتجربه تیم، نقش مهمی در این موفقیت داشتند: «ارسلان یک کاپیتان فوق‌العاده است؛ شاید یکی از بهترین کاپیتان‌هایی که در دوران مربیگری‌ام داشته‌ام. آرمان هم در کنار اوست، بازیکنی بسیار باتجربه که کمک بزرگی در هدایت تیم می‌کند. بدون این دو نفر نمی‌توانستم چنین کاری انجام دهم. واقعاً خوشحالم که آنها را دارم. تغییر نسل در بسکتبال کار بسیار سختی است که همزمان هم بازیکنان جوان زیادی داشته باشی و هم بخواهی نتیجه بگیری. اما این دو نفر واقعاً کمک کردند تا به‌عنوان یک تیم به این موفقیت برسیم.»
حرص خوردن از دست جوانان
کاپیتان تیم‌ملی هم در مورد سومی ایران در آسیا گفت: «از کسب این مدال خیلی خوشحالم و احساس بسیار خوبی دارم. برای من این مدال برنز ارزشمندتر از طلاست، چراکه کسی انتظارش را نداشت. قبل از مسابقات همه ما را تیم ضعیفی می‌دانستند و هیچ کس انتظاری از ما نداشت. به بازیکنان و جوانان تیم‌ملی افتخار می‌کنم. هرچند در این یک و ماه و نیم خیلی حرصم دادند.» سینا واحدی یکی از بازیکنان تیم برتر آسیا هم از زحمات کادرفنی تشکر کرد: «برد برابر نیوزیلند خیلی ارزشمند بود، چون تیم خیلی خوبی دارند. به هم‌تیمی‌هایم افتخار می‌کنم. کادرفنی و بازیکنان زحمات زیادی کشیدند و حق‌مان این بود که این مدال را به گردن بیاویزیم.»
