جوان آنلاین: کانال تلگرامی «تاریخ معاصر ایران» نوشت: برف و بوران ۱۳۵۰ ایران کولاک و بورانی بود که اواسط بهمن، بخش وسیعی از ایران را به گونه‌ای در برف و یخبندان فرو برد که سرانجام منجر به مرگ بیش از ۴هزار نفر شد و به خشکسالی ۱۳ ساله کشور پایان داد. برخی معتقدند این رویداد به عنوان سخت‌ترین و مصیبت‌بارترین بوران در تاریخ نوشته شده بشر بوده است. همچنین در این مدت برخی از شهر‌های کشور به دمای منفی ۳۷ درجه رسید (سرد‌تر از کمترین دمای قطب شمال) که این حادثه در کتاب گینس نیز ثبت شده است. دوره‌ای از سرمای خیلی شدید و یخبندان گسترده بود که از چهاردهم بهمن سال ۱۳۵۰ آغاز شد. تلفات جانی یا مرگ ناشی از گرسنگی دیده نشد و در بعضی شهر‌ها تا ۳۶ ساعت بارید و در تمامی مناطق روستایی شمال غرب تا مرکز ایران به ارتفاع سه متر و در برخی نقاط جنوبی‌تر ارتفاع آن به هشت متر رسید. دمای فیروزکوه به منفی ۳۶ و خراسان نیز به منفی ۳۷ درجه رسید. سه شنبه ۱۹ بهمن ماه ۱۳۵۰ وضع کشور به شکل کاملاً بحرانی درآمد و در بسیاری از شهر‌ها وضع فوق‌العاده اعلام شد. در آن روز تعداد زیادی از نواحی جغرافیایی که به عنوان روستا یا دهستان از آن‌ها یاد می‌شد، به‌طور کامل از بین رفتند به طوری که بعضی از محققان می‌گویند نزدیک به ۲۰۰ روستا به‌طور کامل از روی نقشه پاک شدند.
طبق گزارش‌هایی که در سایت‌های خارجی، ایرانی و روزنامه‌های قدیمی دیده می‌شود، مصیبت بارترین حوادث این‌ها بودند: مدفون شدن ۱۲ روستا در منطقه سمیرم، مرگ بیش از هزار نفر در ارتفاعات گیلان، ۴۰ خانوار در یکی از روستا‌های کشور و مدفون شدن یک قطار بزرگ با تمام سرنشینانش. همچنین در روستا‌های کاکان یاسوج و کمهر سپیدان فارس هیچ فرد زنده‌ای باقی نماند. در شمال غرب نیز در نزدیکی مرز ایران و ترکیه، روستای شکلاب همراه صد نفری که در آن ساکن بودند زیر انبوه برف دفن شد. تقریباً از ۲۴ بهمن ۱۳۵۰ دمای هوا کم‌کم افزایش پیدا کرد و بوران شدید و سهمگین به کار خود در کشور پایان داد، اما تبعات آن همچنان ادامه یافت. پس از آن بیماری‌های آنفلوآنزا و سرماخوردگی‌های شدید به سراغ مردم آمد و عده‌ای دیگر نیز به این دلیل جان سپردند.
پی‌نوشت: متن فوق تلخیص شده است.
