وی تصریح کرد: ترس از جدا شدن از مادر دوست پیدا نکردن و گاهی مشکلات کم شنوایی و نواقص حرکتی و مشکلات خانوادگی ممکن است مشکلاتی را برای بچهها ایجاد کند.
این روانشناس بیخوابی، تهوع، سردرد، دردهای شکمی، کابوس دیدن و علایم اختلالات اضطرابی مانند شب ادراری و ناخن جویدن را از نشانههای اضطراب در بچه ها عنوان کرد و افزود: مشکل چنین بچههایی باید ریشه یابی شود. والدین میتوانند در فضایی آرام و بدون تنش با فرزندان خود صحبت کرده و دلیل امتناع کودک از مدرسه رفتن را شناسایی کنند و اولیای مدرسه نیز میتوانند به والدین در این زمینه کمک کنند.
قاسمی گفت: دانش آموزی که در میانه سال تحصیلی ناگهان از مدرسه رفتن امتناع میکند حتما دلیلی برای این کار دارد که میتواند به علت برخورد نامناسب کادر آموزشی در یک مقطع زمانی، سختگیریهای معلمان و کمال طلبی والدین باشد.
وی ادامه داد: ما باید اجازه دهیم بچهها از آموزش دیدن لذت ببرند. ساعت آموزشی بالا و فشار زیاد برخی از مدارس برای همه دانش آموزان مناسب نیست و بعضی از بچهها را از مدرسه دلزده میکند.
این روانشناس که در یک برنامه رادیویی سخن میگفت، با بیان اینکه یکی از مهمترین کارها این است که به بچهها بگوییم این اضطراب برای بقیه بچهها نیز هست و روال کار در مدرسه را از قبل برای آنها توضیح دهیم، توصیه کرد: والدین قبل از شروع مدارس بچهها را به مدرسه برده و آنها را با فضای مدرسه آشنا کنند و توجه داشته باشند که اگر با رعایت همه این نکات باز هم بچهها برای رفتن به مدرسه مشکل داشتند به مشاوران کودک مراجعه کنند.