به رغم آنکه درصد قابل توجهی از بانوان ایرانی محجبه و چادری هستند، اما همچنان پوشش زنان با حجاب ما را چشم‌بادامی‌ها تولید می‌کنند. تنها تولیدات وطنی این کالا به کارخانه حجاب شهرکرد مربوط است که آن هم تنها چیزی حدود ۱۰ تا ۱۵ درصد از نیاز کشور را تأمین می‌کند و بخش عمده این نیاز از طریق واردات از کشور‌هایی همچون چین، ژاپن و کره تأمین می‌شود. نکته جالب توجه اینکه ظاهراً در سال‌های گذشته برخی از کارخانه‌ها و تولیدکنندگان به اسم تولید چادر مشکی ارز و تسهیلات گرفته‌اند، اما خروجی این تسهیلات تولید چادر مشکی نبوده است! خلاصه اینکه امروز به شرایطی رسیده‌ایم که برای خرید یک چادر مشکی نسبتاً مناسب باید چیزی حدود 1/5 تا ۲ میلیون تومان هزینه کنند. بحث ضرورت کالای فرهنگی شدن چادر، قیمت و چالش‌های ناشی از قیمت‌های میلیونی حجاب برتر، موضوعی است که درباره آن سراغ اسدالله سلیمانی ریاست انجمن تولیدکنندگان عفاف و حجاب رفته‌ایم و با وی به گفتگو نشسته‌ایم.
آقای سلیمانی! وضعیت تولید چادر در کشور چگونه است؟ آیا همچنان فقط کارخانه حجاب شهرکرد چادر مشکی تولید می‌کند؟
بله، در حال حاضر تنها تولیدکننده در کشور ما کارخانه حجاب شهرکرد است. سال ۷۶- ۷۵ چهار کارخانه در کشور ما ارز دولتی گرفتند تا کارخانه چادر مشکی تأسیس کنند، اما سه کارخانه با وجود دریافت تسهیلات حتی یک متر پارچه چادری هم تولید نکردند. تنها کارخانه‌ای که از بین این چهار کارخانه چادر مشکی تولید می‌کند، کارخانه حجاب شهرکرد است که زیر نظر بنیاد مستضعفان بخشی از نیاز جامعه یعنی حدود ۱۰ تا ۱۵درصد پارچه‌های چادر مشکی مصرفی را تولید می‌کند و به نظر من در حال پیشرفت است و کیفیت آن سال به سال بهتر می‌شود، اما سایر کارخانه‌ها این کار را نکرده‌اند. کارخانه‌ای در خوانسار دو سال قبل، دوباره وام و امکانات گرفت تا در سال ۶میلیون متر یعنی نزدیک نیمی از تولید حجاب شهرکرد چادر مشکی تولید کند و افتتاحیه داشت و حتی برنامه این افتتاحیه از صداوسیما هم پخش شد، اما اگر در حال حاضر به این کارخانه بروید، متوجه خواهید شد به رغم این ادعا که کارخانه بعد از ۲۰سال دوباره راه افتاده، این کارخانه هیچ تولید چادر مشکی نداشته است! تنها حدود ۱۵-۱۰ هزار متر پارچه ناقص تولید کرده که قابل استفاده نبوده است. متأسفانه ما با شرایطی مواجه هستیم که پول می‌گیرند، اما تولید نمی‌کنند. در حال حاضر کارخانه حجاب شهرکرد هم با حمایت بنیاد مستضعفان روی پاست. ما نسبت به کشور‌هایی مثل کره و ژاپن در نساجی عقب هستیم. آن‌ها در این حوزه بسیار پیشرفت کرده‌اند و بازار‌های کشور‌های اسلامی را در دست دارند، اما ما هنوز این بازار‌ها را نداریم و همین الان اگر بخواهیم با کیفیت کره چادر تولید کنیم، بازار صادراتی و داخلی‌مان را نداریم. بحث کالای فرهنگی شامل حمایت از تولید داخل هم می‌شود. باید از تولیدکننده داخلی حمایت ویژه کرد.
بحث هزینه‌های تحمیل‌شده به خانم‌های محجبه با گرانی ارز روز‌به‌روز جدی‌تر می‌شود و این خانم‌ها هر بار باید هزینه بیشتری را برای تهیه چادر پرداخت کنند. از نگاه شما به عنوان فعال حوزه حجاب در حال حاضر وضعیت قیمت‌های چادر در سطح بازار چگونه است؟
بعضی از دوستان در رابطه با اینکه ما از گرانی چادر صحبت می‌کنیم انتقاد می‌کنند، اما وقتی موضوعی هنوز چالش‌برانگیز است باید از آن صحبت کرد. سال۹۳ بود که انجمن تولیدکنندگان محصولات حجاب به عنوان انجمنی تخصصی که در کف میدان حضور دارد، تأکید کرد با توجه به اهمیت حجاب در کشور ما و اینکه یک قانون است و تأکیدات شرعی هم دارد، چادر به عنوان کالای فرهنگی شمرده شود و تحت حمایت قرار گیرد. قشر عظیمی از جامعه ما محجبه هستند و قانون حجاب را رعایت می‌کنند و باید برای این افراد فکری شود، اما چادر وارداتی است و همه مسئولان می‌دانند حدود ۸۵ تا ۹۰درصد چادر مصرفی کشور از کشور‌های دیگر مثل کره، ژاپن، چین و ویتنام وارد می‌شود. وقتی این چادر با ارز آزاد می‌آید، با تغییرات قیمت دلار تغییرات قیمتی قابل توجهی خواهد داشت. برای مواجهه با این موضوع باید چادر به عنوان کالای فرهنگی مورد حمایت قرار بگیرد. تصور ما این بود نهاد‌هایی که برای حجاب کار و بودجه فرهنگی دریافت می‌کنند، وقتی به حلقه آخرین مصرف‌کننده می‌رسد هم باید به کالای حجاب به عنوان یک کالای فرهنگی نگاه کنند، اما این مسئله تاکنون اتفاق نیفتاده است. در ماه‌های اخیر همه ما دیدیم که حجاب چقدر از بعد سیاسی برای دشمن اهمیت دارد و همه ما بحث نفوذ و سرویس‌های اطلاعاتی را دیدیم. در حال حاضر با مسئله به این مهمی مواجهیم و راهکار‌های زیادی هم برای حمایت از آن وجود دارد، اما چرا به حال خود رها شده است؟
خب در حال حاضر هم چادر کالای فرهنگی محسوب می‌شود، اینطور نیست؟
چادر کالای فرهنگی است، اما باید این را قانون کنند. اگر این قانون شود و تسهیلاتی برای آن قائل شوند، با ارز ترجیحی و با ارز دولتی وارد می‌شود و تولیدکنندگان این محصولات از مالیات معاف می‌شوند و کمک تشویقی بیمه خواهند داشت و همه این‌ها موجب می‌شود قیمت چادر به شدت کنترل شود. امروز ما از ناحیه حجاب ضربه می‌خوریم. نیرو‌های مؤمن و مخلص ما هم از جهت هزینه‌ای تحت فشار هستند و هم از جهت حضور در جامعه به نوعی در فشار هستند و هیچ پشتیبانی از آن‌ها نمی‌شود. این در حالی است که باید کسانی که قانون را رعایت می‌کنند، مورد توجه و تشویق قرار بگیرند.
نگفتید در حال حاضر برای خرید یک چادر متوسط باید چقدر هزینه کرد؟
در حال حاضر یک چادر با کیفیت قابل قبول بین ۵/۱ تا ۲ میلیون تومان در بازار به فروش می‌رسد، در حالی که اگر چادر به عنوان کالای فرهنگی محسوب شود و یارانه به آن تعلق بگیرد، با این شرایط مواجه نمی‌شویم که خانم‌های محجبه ما ناگزیر شوند برای یک چادر معمولی 1/5 تا ۲ میلیون تومان هزینه کنند! همچنان که رهبری تأکید داشتند حجاب یک سد است، اگر این سنگر فرو بریزد، دیگر ما دیگر سدهای‌مان را هم از دست خواهیم داد. بنیان خانواده و همه چیز‌هایی که برای ما به عنوان خانواده مسلمان و ایرانی ارزش است، از بین خواهد رفت. این را نمی‌خواهم بگویم اگر ما حجاب را ارزان کنیم، همه مسائل درست می‌شود، اما بخش مهمی از کسانی که حجاب را رعایت می‌کنند، حداقل متوجه می‌شوند که نظام و حکومت برای‌شان ارزش قائل است و کسانی که شئونات اسلامی را رعایت می‌کنند برای حاکمیت مهم هستند، البته اگر بخواهیم هر چیزی را که رنگ مشکی به آن زده شده است، چادر حساب کنیم، چادر ۶۰۰ -۵۰۰ هزار تومانی هم داریم، اما این چادر به لحاظ کیفیت، سنگینی و زیبایی چادر مناسبی محسوب نمی‌شود و نمی‌تواند ساعت‌ها سر خانم‌های محجبه ما باشد. چادر به معنای واقعی، چادری که سبک باشد، زیبایی خودش را داشته باشد و باکتری نداشته باشد و اذیت نکند، حداقل به صورت توپی یک‌میلیون تومان است که وقتی به دست مردم برسد بین 1/5 تا ۲ میلیون تومان است. وقتی با ۳۰۰هزار تومان می‌توان یک مانتو خرید و چادر پنج برابر آن قیمت دارد، به نوعی ظلم به اقشار محجبه و مذهبی ما محسوب می‌شود. دولت باید برای این مسئله تدبیر کند یا چادر را در داخل تولید کند یا اگر از خارج می‌آورد با ارز ترجیحی وارد کند تا قیمت چادر برای خانواده‌های محجبه این همه زیاد نباشد.
چندی پیش بود که خانم خزعلی، معاونت زنان و خانواده رئیس‌جمهور حمایت از تولیدکنندگان محصولات را وعده دادند. این وعده چقدر عملی شد؟
بله، خانم خزعلی در ستاد حجاب نمایشگاه قرآن حضور داشتند و ما مشکلات‌مان را با ایشان در میان گذاشتیم. خوشبختانه خانم خزعلی از این مسئله استقبال کردند و بنا شد دفتری را در معاونت ریاست جمهوری به انجمن تولیدکنندگان محصولات حجاب اختصاص بدهند تا انجمن بتواند بدون واسطه و با کار گروهی که زیر نظر خانم دکتر خزعلی وجود دارد، کار را جلو ببرد. ما در حال پیگیری این وعده هستیم. مبحث کالای فرهنگی شدن چادر هم نیازمند کمک‌های حقوقی مجلس و مرکز پژوهش‌هاست که امیدواریم بتوانیم با کمک معاونت ریاست جمهوری این مسئله را هم محقق کنیم. تولیدکنندگان محصولات حجاب در حال حاضر به شدت دچار ضعف نقدینگی هستند. خانم خزعلی قول‌هایی داده‌اند و امیدواریم با عنایت به اینکه خود ایشان هم خانم هستند، در این خصوص بتوانیم کار را پیش ببریم.
از نگاه شما به عنوان کسی که در حوزه کالای حجاب با مردم سر و کار دارید، آیا ممکن است قیمت چادر در استقبال از این پوشش اثر منفی داشته باشد؟
من به عنوان کسی که در کف بازار و تولیدکننده هستم، این را به عینه دیده‌ام که قیمت‌ها می‌تواند روی استقبال از چادر اثر بگذارد. یک خانم دبیری پیش من آمد و گفت می‌توانم در دبیرستان به شما ۱۰نفر را معرفی کنم که در اثر ضعف مالی چادرشان را کنار گذاشته‌اند و از مانتو استفاده می‌کنند. همچنین به عینه دیده‌ام خانواده‌ای آمده‌اند چادر بخرند، مادر برای دخترانش چادر خریده، اما برای خودش نخریده است و این نشان می‌دهد توانایی مالی‌اش را ندارد.
آقای سلیمانی شما به این اشاره داشتید که یکی از کارخانه‌ها ارز و امکانات گرفته است تا چادر مشکی تولید کند، اما این کار را نکرده! طبیعتاً اگر چادر کالای فرهنگی بشود، عده‌ای می‌آیند و حمایت و وام را دریافت می‌کنند، اما ارز و وام دریافتی را صرف تولیدات دیگر می‌کنند. باید چه کار کرد که چنین اتفاقی را شاهد نباشیم؟
این اتفاقی است که در تمامی حوزه‌ها ممکن است رخ دهد، به طور مثال گندمی با ارز دولتی وارد می‌شود و عده‌ای در این میان سوءاستفاده می‌کنند. اما یارانه گندم باعث می‌شود تا نفع اصلی را مردم ببرند. در بحث کالای فرهنگی هم نفع اصلی را مردم می‌برند، هر چند ممکن است تخلفاتی در این حوزه صورت بگیرد، اما منفعت آن از مفسده آن بیشتر است. دستگاه‌های نظارتی باید کمک کنند و ناظر باشند. همچنین انجمن‌ها و اتحادیه‌ها باید ناظر باشند تا این تخلف صورت نگیرد، اما این اتفاق هم افتاده و باز هم ممکن است، بیفتد.
