سرویس ورزشی جوان آنلاین: تیم ملی پاراوزنه برداری ایران همیشه با توجه به وزنه برداران خود قهرمان رقابت‌های بین المللی می‌شود. در این میان وزنه بردارانی هستند که توانستند با توجه به معلولیتی که دارند نام خود را در این رشته جاودانه کنند. زنده یاد سیامند رحمان یکی از وزنه بردارانی است که با مهار وزنه ۳۱۰ کیلو گرم در المپیک ریو نام خود را برای همیشه جاودانه کرد.
حال علی اکبر غریب شاهی وزنه بردار دسته ۱۰۷ کیلوگرم تیم ملی پاراوزنه برداری کشورمان توانسته بار‌ها رکورد جهان را بشکند و نام خود و وزنه برداری ایران را جاودانه کند به بهانه رکورد شکنی وی در مسابقات جهانی امارات با او به گفتگو نشستیم که در ادامه می‌خوانید:
اول از همه درباره شرایط تیم ملی و مسابقات جهانی امارات که پشت سر گذاشتیم صحبت کن؟
تیم ملی پاراوزنه برداری شرایط بسیار خوبی را دارد و زیر نظر حسین توکلی در بهترین شرایط آمادگی قرار دارد و ورزشکاران همواره در تلاش برای کسب موفقیت هستند. مسابقات فزاغ امارات هم برای تیم ملی محک خوبی بود چرا که تقریبا همه نفرات جهانی و رقبای وزنه برداران در این رقبات‌ها حضور داشتند. حتی در وزن خودم هم رقیب اصلی من حضور داشت، اما به یاری خداوند و کمک کادر فنی توانستم وزنه خوبی را بزنم و در این مسابقات به عنوان قهرمانی برسم. خداراشکر میکنم که توانستم در این مسابقات وزنه خوبی را بزنم فارغ از هر نتیجه راضی هستم و آماده می‌شویم تا در رقابت‌های پاراآسیایی سال آینده عملکرد خوبی را داشته باشیم.
در دو تورنمنت قبلی هم رکورد شکنی کردی و مدال طلا گرفتی انگار دوست داری همیشه رکورد شکنی کنی.
در دو مسابقه گذشته هم شکرخدا توانستم با رکورد شکنی مدال طلا را به دست بیاورم، در این مسابقات هم با شکستن رکورد جهان در وزن خودم باز هم به مدال طلا رسیدم. این‌ها همه مزد زحمات کادر فنی فدراسیون و خودم است که تمرین می‌کنیم تا در مسابقات نتیجه خوبی را بگیریم. شکستن رکورد برای هر ورزشکاری دلنشین است و همواره در تلاش است تا بتواند با شکستن رکورد خود را در جمع بهترین ورزشکاران قرار دهد.
این رکورد شکنی‌ها از کجا شروع شد و چه چیزی باعث شد با اشتیاق به روی تخته بروی و رکورد شکنی کنی؟
هدفم همیشه این است که در مسابقات بتوانم رکورد جهانی را جابه‌جا کنم و بعد از آن به فکر کسب مدال باشم. زمانی که مرحوم سیامند رحمان رکورد جهان را که می‌شکست کیف می‌کردم و همیشه دوست داشتم من هم روزی به جایی برسم که رکورد جهان را بار‌ها بشکنم، خداراشکر میکنم که امروز این آرزوی من دارد به تحقق می‌پیونند. در ۲ مسابقه گذشته رکورد جهان را شکستم و در مسابقات امارات هم برای بار سوم رکورد شکنی کردم تا نام ایران پایدار بماند.
هدف اصلی‌ات در این رشته چیست و دوست داری به چیزی برسی؟
هدف اصلی من حضور در پارالمپیک پاریس و ثبت یک رکورد به یاد ماندنی است. می‌خواهم در این مسابقات وزنه‌ای را بزنم تا سال‌ها به نام ایران جاودانه بماند. کاری که زنده یاد سیامند رحمان در سنگین وزن کرد و فکر نکنم تا سال‌ها کسی بتواند ۳۱۰ کیلو گرم را بزند تا رکورد سیامند شکسته شود.
حرف از سیامند رحمان زدی نبود سیامند را باور میکنی؟ تو رابطه خوبی هم با او داشتی و همیشه او را الگوی خودت می‌دانستی؟
هنوز هم نمی‌توانم بگویم مرحوم سیامند، چرا که همیشه حس میکنم او زنده است و کنار ما حضور دارد. او ورزشکار فوق العاده‌ای بود و از نظر اخلاقی و رفتاری زبان زد بود همیشه به ورزشکاران دیگر روحیه می‌داد تا بتوانند نتیجه خوبی را بگیرند. هروقت کسی نام سیامند را پیش من می‌آورد خدا را شاهد می‌گیرم که حسرت می‌خورم و همیشه با حسرت می‌گویم که او فوت کرده است. مطمئن هستمن سیامند هیچ وقت در بین وزنه برداران فراموش نشده و نخواهد شد، او برای پاراوزنه برداری جاودانه می‌ماند.
خیلی‌ها در جامعه دچار معلولیت هستند و فکر می‌کنند نمی‌توانند کاری انجام دهند؛ چه حرفی برای آن‌ها داری؟
در جامعه ما همیشه افرادی هستند که معلولیت دارند و با معلولیتی که دارند می‌توانند کار‌های بزرگی را انجام دهند. خودم به وزنه برداری علاقه داشتم و زمانی که به دنبال این رشته ورزشی رفتم هدف داشتم و تا به امروز از این هدفم دور نشده‌ام. آرزو داشتم قهرمان جهان شوم که امروز به این عنوان هم دست پیدا کردم. مطمئن هستم کسانی که معلولیت دارند و می‌خواهند وارد ورزش بشوند و افتخار آفرینی کنند با تلاش و پشتکار می‌توانند به هر چیزی که در ذهن خود دارند برسند. در واقع چیز پیچیده‌ای نیست و خیلی از افراد هستند که معلول هستند اما امروز به جایگاهی رسیدند که پرچم ایران را بالا می‌برند.
وضعیت اقتصادی برایت راضی کننده هست؟
می‌خواهم در این خصوص حقیقت را بگویم از لحاظ مالی آن چیز که انتظار داشتیم نبود و شرایط طور دیگری برای ما رقم خورد. متأهل هستم و باید شرایط از اینی که هست بهتر می‌شد، ولی نشد که بشود. باید کمی به ما توجه می‌شد ،تا ما معلولینی که همیشه در اردوی تیم ملی هستیم و همواره برای ایران تلاش می‌کنیم وضعیت بهتری داشته باشیم. با این همه باز هم می‌گویم خدایا شکر، امیدوارم در آینده شرایط ورزشکاران جانباز و معلول بهتر شود. حرف‌های زیادی برای گفتن دارم، اما ترجیح می‌دهم در یک فرصت مناسب تری در باره آن‌ها حرف بزنم.
تو متأهلی هستی؛ آیا تاکنون همسرت گله کرده که چرا دائم در اردو‌های تیم ملی هستی؟
باورتان نمی‌شود از زمانی که ازدواج کردم بیشتر به جای اینکه کنار همسرم باشم در اردو‌های تیم ملی بودم، یکبار از همسرم پرسیدم از وضعیتی داریم پشیمان هستی به من گفت به من گفته بودی اردو‌های تیم ملی هست و باید بری ولی نمی‌دانستم اینقدر زیاد است. (باخنده) امروز چاره‌ای ندارم و باید با این شرایط خود را وقف بدهم. البته این را هم بگویم شادی قهرمانی هایم را با همسرم تقسیم میکنم و این شیرینی جای همه سختی‌ها را پر می‌کند.
