سرویس ورزشی جوان آنلاین: کاپیتان دیگر بود و نبودش نمی‌تواند سرنوشت ال‌کلاسیکو یا هر بازی حساس دیگر را تغییر دهد. مدت‌هاست که این مسئله به وضوح دیده می‌شود و باعث شده رقبا به راحتی بارسا را تحت کنترل درآورند. در ال‌کلاسیکوی برگشت این واقعیت قابل مشاهده بود. علاوه بر اینکه رئال‌مادرید در این بازی خیلی خوب ظاهر شد، بازیکنان زیدان، مسی را احاطه کردند و با حدس زدن تاکتیک‌ها و برنامه‌هایش اجازه گلزنی به او را ندادند. از همان ابتدای بازی مثل روز روشن بود که کهکشانی‌ها روی مهار لئو تمرکز کرده بودند، چراکه آن‌ها می‌دانند اگر مسی را تحت فشار قرار دهند کل تیم را فلج می‌کنند. بارسا سال‌هاست که روی نبوغ و گل‌های مسی حساب ویژه باز کرده و این همان چیزی است که زیدان به خوبی به شاگردانش گوشزد کرده بود. آن‌ها می‌دانستند با پرس سنگین مسی در حقیقت بارسلونا را وادار به عقب‌نشینی می‌کنند و همین اتفاق هم افتاد. بارسا هم بازی را واگذار کرد و هم مسی نتوانست گلزنی کند. بعد از باخت در ال‌کلاسیکو دیگر نمی‌توان این واقعیت را کتمان کرد که کاتالان‌ها به یک شماره ۱۰ تازه‌نفس و باانگیزه نیاز دارند، چراکه همه توپ‌ها به مسی یا نهایتاً به عثمان دمبله ختم می‌شود، ولی نتیجه‌ای که باید به دست نمی‌آید. ضعف در استفاده از موقعیت‌ها، دادن پاس گل و هدر دادن فرصت‌ها مشکلات زیادی را برای بارسا ایجاد کرده است. البته به غیر از مسی، دمبله نیز تلاشش را می‌کند تا به تیم کمک کند، ولی او هم یک مهاجم ششدانگ محسوب نمی‌شود. این مسئله به سود رئال تمام شد و با عقب رانده شدن مسی عملاً قدرت تهاجمی تیم کومان پایین آمد و یک ال‌کلاسیکوی دیگر به سود رئال به پایان رسید.
