روزنامه دنیای اقتصاد نوشت: «بدون تردید مقطع فعلی، یکی از عجیب‌ترین دوره‌های تاریخ تیم ملی فوتبال ایران است. تلفیقی از بحران‌های فنی و مدیریتی در کنار همه‌گیری ویروس کرونا شرایطی را به وجود آورده که مطلقا قابل پیش‌بینی نبود. در این میان دراگان اسکوچیچ، پس از بیش از یک سال حضور بدون ماموریت جدی روی نیمکت تیم ملی، چشم‌اندازی مبهم پیش روی خود می‌بیند. یادمان باشد ما و این مربی کروات در حال حاضر در یک قایق نشسته‌ایم و حیاتی است که صحیح و سالم به مقصد برسیم، البته اگر بحران‌های ریز و درشت اجازه بدهند. فعلا که اعلام نام بحرین به‌عنوان میزبان مسابقات گروه ایران، وضع را خراب‌تر هم کرده است.
نتایج بد
نیمکت تیم ملی در حالی به دراگان اسکوچیچ رسیده که سرمربی قبلی بدترین نتایج ممکن را برای او به ارث گذاشته است. دو شکست برابر رقبای کلیدی یعنی بحرین و عراق و تنها دو پیروزی برابر آسان‌ترین رقبای گروه یعنی کامبوج و هنگ‌کنگ، ایران را با شش امتیاز از چهار بازی پشت سر عراق ۱۱ امتیازی و بحرین ۹ امتیازی قرار داده است. البته هر دوی این تیم‌ها پنج بازی انجام داده‌اند، اما این در اصل خطرناک‌بودن جایگاه تیم ملی تغییری ایجاد نمی‌کند. ما اگر فقط به جای یکی از دو شکست‌مان برابر بحرین و عراق یک مساوی به دست می‌آوردیم، الان وضع‌مان خیلی بهتر بود. در این مرحله فقط صعود تیم‌های اول قطعی است و تنها تعدادی از تیم‌های دوم برتر به مرحله بعد خواهند رسید. پس شرط احتیاط این است که ما عراق و بحرین را در بازی برگشت حتما شکست بدهیم؛ آن چه اصلا کار آسانی نیست. از آخرین پیروزی تیم ملی ایران بر عراق هفت سال می‌گذرد و ما در چهار دیدار اخیر برابر این تیم هرگز برنده نبوده‌ایم.
بازی‌های دوستانه سوخته
به فهرست بدشانسی‌های دراگان اسکوچیچ، حتما باید از دست رفتن پیاپی فرصت برای برگزاری مسابقات دوستانه را هم اضافه کنیم. تیم ملی ایران در دوران سرمربیگری او فقط دو اردو در مهر و آبان داشته و اگر چه هر کدام از این اردو‌ها با دو پنجره برای انجام بازی همراه بوده، اما ما فقط از یکی از آن‌ها استفاده کرده‌ایم. به این ترتیب یک فیفادی در مهر و یکی هم در آبان سوخت و از بین رفت تا تیم ایران به جای انجام چهار بازی، تاکنون فقط دو بازی تدارکاتی برابر ازبکستان و بوسنی برگزار کرده باشد. گویا همین تراژدی در فروردین هم قرار است تکرار شود و تیم ملی از دو فیفادی این ماه، تنها یکی را مورد استفاده قرار خواهد داد که در آن به مصاف سوریه می‌رود. از همه بدتر این که این بازی برای روز دهم فروردین هماهنگ شده و، چون تاریخ آن چهار روز بعد از تاریخ‌های مورد نظر فیفا برای انجام مسابقات ملی است، به احتمال فراوان برخی از لژیونر‌ها نمی‌توانند برابر سوریه هم حاضر باشند.
افت دروازه‌بان‌ها
هنوز حدود سه ماه تا از سرگیری مسابقات مقدماتی جام جهانی باقی مانده و طبیعتا از الان نمی‌شود خیلی بحث فنی کرد. با این حال نمی‌توان از طرح برخی دغدغه‌ها چشم پوشید. به عنوان مثال در حال حاضر شرایط دروازه‌بان‌های تیم ملی چندان تعریفی ندارد. علیرضا بیرانوند در آنتورپ بلژیک وارد یک روند سینوسی تمام‌عیار شده است؛ گاهی شرایطش خوب است و گاهی به خاطر اشتباهات وحشتناکش نیمکت‌نشین می‌شود. امیر عابدزاده هم در ماریتمیو پرتغال همین وضع را دارد. دو گلر مدعی هم داخل کشور داریم که آن‌ها نیز روند باثباتی نداشته‌اند. رشید مظاهری فصل را با استقلال خیلی خوب شروع کرد، اما الان هفته‌هاست که یک مهار نجات‌بخش از او دیده نشده. پیام نیازمند هم در سپاهان از آن گلر شش‌دانگ فصل گذشته فاصله گرفته است. پیام پارسال رکورددار کلین‌شیت شد، اما امسال در اغلب بازی‌ها گل خورده است. تیم ملی برای برون‌رفت از برزخ فعلی نیاز مبرم به یک دروازه‌بان به‌شدت آماده دارد.
میزبانی بحرین
اگر تغییری در نظر کنفدراسیون فوتبال آسیا به وجود نیاید، مسابقات بعدی مرحله پیش‌مقدماتی جام جهانی خرداد ماه آینده باید در بحرین برگزار شود. این بدترین زمان و مکان ممکن برای تیم ملی است. طبیعتا بحرین خرداد ماه گرمی خواهد داشت و به علاوه این مساله به تیم میزبان کمک می‌کند با انگیزه و اشتیاق بیشتری در رقابت‌ها حاضر شود. عراق در گروه ما فاصله گرفته و شاید کسب تساوی برابر بحرین و ایران هم کارش را راه بیندازد. در این میان اگر شرایط میزبانی به بحرین کمک کند، ممکن است حتی دوم‌شدن تیم ملی ما هم به مخاطره بیفتد. از همه مضحک‌تر این که ما قبلا در دور رفت در بحرین برابر تماشاگران این تیم به میدان رفته‌ایم و حالا یک بار دیگر باید در همین کشور رودرروی حریف قرار بگیریم.
بدون تماشاگر
صبح روز بعد از باخت به عراق، دلخوش بودیم که هر دو مسابقه برگشت برابر عراق و بحرین قرار است در ورزشگاه آزادی و مقابل هزاران هوادار پرشور ایرانی برگزار شود. دیگ جوشان آزادی تا به حال بار‌ها به کمک فوتبال ایران آمده است و این بار هم می‌توانست گره‌گشا باشد. آن زمان، اما هیچ‌کس خبر نداشت که پاندمی کرونا قرار است کل دنیا را شخم بزند. امروز خبری از جهنم صد هزار نفری آزادی برای رقبا نیست. این مساله شرایط را برای تیم ملی بیش از پیش دشوار خواهد کرد. تازه ممکن است تا خرداد و زمان انجام بازی، شرایط واکسینه شدن بحرینی‌ها طوری پیش برود که آن‌ها بتوانند از حضور محدود هواداران‌شان در ورزشگاه استفاده کنند. این یعنی قوز بالای قوز!»
