سرویس جامعه جوان آنلاین: «اگر می‌خواهیم پیشرفت کنیم باید استفاده از ظرفیت‌های مختلف جوانان را در دستور کار قرار دهیم.» این جمله شعاری، جمله‌ای است که در سال‌های اخیرا بسیار آن را شنیده ایم. اما اگر دقت کرده باشید این جمله زمانی به گوش می‌رسد که یا روز جوان باشد یا روز دانشجو یا روز‌هایی که به این قشر از جامعه نسبت داده می‌شود. اما آیا در روز‌های عادی سال هم این جمله مورد توجه مدیران ارشد است؟ آیا برای استفاده بهتر از این ظرفیت کاری برای جوانان صورت گرفته است؟ به راستی متولی ساماندهی آن هاست، کیست؟
وقتی صحبت از حوزه جوانان می‌شود ناخودآگاه اولین دستگاهی که نام جوانان را یدک می‌کشد و به ذهن می‌رسد، وزارت ورزش و جوانان، است.
وزارتخانه‌ای عریض و طویل که تنها بخش کوچکی از آن به نام جوانان و در اختیار مسئولان حوزه جوانان قرار گرفته است. اینکه یک روز چه کسی تصمیم گرفت سازمان ملی جوانان در وزارت ورزش ادغام شود اصلا چیز مهمی نیست، مهم‌تر آن این است که حالا که این دو بخش با یکدیگر ادغام شدند، متولیان آن چه تدابیری برای بهبود ساماندهی اندیشیده اند.
مانند همه رئیس جمهور‌های دنیا، جوانان یکی از سرفصل‌های اصلی وعده‌های انتخاباتی رئیس جمهور دولت دوازدهم هم بود، اما هم اکنون حالا که اواخر دولت هستیم عملا هنوز هیچ کدام از وعده‌های انتخاباتی را عملیاتی نمی‌بینیم. وقتی انتقادی به عملکرد این وزارتخانه در حوزه جوانان مطرح می‌شود اولین موضوعی که بیان می‌شود، ایراد ساختاری این مجموعه است و اینکه سایه سنگین حوزه ورزش بر جوانان باعث به حاشیه رانده شدن جوانان شده است. آقای وزیر آن قدر درگیر استقلال و پرسپولیس و آوردن سرمربی خارجی و امثال این است که دیگر فراموش کرده این وزارت خانه معاونتی به نام معاونت جوانان دارد.
مشکلات اقتصادی و دغدغه‌های روزمزه زندگی آن قدر زیاد است که جوانان امروز نه دلشان از شغلشان خوش است و نه خیالشان از بابت ازدواج و تامین مسکن و هزار خرج دیگر راحت! این روز‌ها در همه حوزه‌ها وعده‌هایی داده می‌شود و خیلی از آن‌ها به نتیجه نمی‌رسد، اما قسمت جالب اینجاست که در ۴ سالی که گذشت وزیر ورزش و جوانان هیچ نشست خبری‌ای مبنی بر حل و فصل مشکلات این قشر از جوانان برگزار نکرد و تمامی جلساتی که در این حوزه برگزار شد به جلسات ساماندهی گذشت و در نهایت این وزیر بود که با چند جمله جمع بندی جلسه را به پایان می‌رساند.
چقدر در ۴ سالی که گذشت جای وزیر در جمع خبرنگاران حوزه جوانان خالی بود چه برسد به مصاحبه‌های تلفنی و.... اگر تفویض اختیار وزیر در حوزه جوانان به معاون امور جوانان نیز رسیده باشد باز هم در این بخش پاسخگویی مناسبی را ندیدم. درخواست‌های مصاحبه‌ای داده شد، اما زمان پاسخگویی مسئولین هیچ وقت برایش تعیین شد و یا به سختی جوابی شنیدیم. نشست‌های خبری حوزه جوانان برگزار می‌شد، اما در هیچ جلسه‌ای وزیر میزبان نبود چرا که همزمان درگیر مسائل فوتبالی و... بود. برنامه ششم توسعه رو به پایان است و تدوینگران در حال تدوین برنامه هفتم هستند، بودجه سال آینده نیز برای تصویب راهی مجلس شد، اما باز هم هیچ صحبتی درباره پیشنهادات بودجه‌ای و برنامه‌های پیش روی این وزارت خانه برای جوانان به گوش نرسید. آن طور که به گوش می‌رسد وام ۵۰ میلیونی ازدواج ۵۰ میلیون می‌ماند و تورم موجود و وضعیت معیشتی کنونی نتواست این رقم را در ردیف بودجه سال بعد بیشتر کند هر چند گویا اصراری هم برای بیشتر شدن آن وجود نداشت، اما متولیان حوزه جوانان برای رفع کاستی‌های موجود جوانان چه برنامه‌ای دارند؟ چرا هیچ کسی نگران نیست؟
این سوالات و هزاران سوال دیگر پرسش‌هایی هستند که دائما در افکار جوانان وجود دارد و، چون کسی تاحالا به آن‌ها پاسخ نداده است حس می‌کنند عملا هیچ پشتوانه‌ای برای پیشرفتشان ندارند.
نکته قابل توجه این است که هر زمانی هم که خبرنگاران انتقادات تندی را وارد کردند، از معاونت جوانان جواب رسید که بسیاری از اقداماتی که انجام شده جز وظایف این معاونت نیست و ما در واقع لطف کردیم و اقدامات خاصی را در حوزه اشتغال، مسکن ... و ذالک انجام دادیم، یا عنوان شد اگر هم ما کم کاری‌ای داشتیم به دلیل این است که کلا ادغام معاونت جوانان با وزارت ورزش اساسا اقدام نادرستی بود و رفع آن از حیطه اختیارات ما خارج است و باید برای اصلاح آن مجلس تدبیری کند. جوانان انتظار داشتند قانون تسهیل ازدواج که بیش از ۱۵ سال است بلاتکلیف مانده با فشار‌های دولت در مجلس به نتیجه‌ی خوبی برسد و اگر معاونت جوانان معتقد است باید بند‌های این قانون اصلاح شود، خودش به عنوان متولی امر تلاشی در جهت بهبود آن می‌کرد.
بهرحال بخت و اقبال جوانان طی این سال‌ها با وزارت ورزش باز نشد، اما امیدواریم در روز‌هایی که ۸-۷ ماه بیشتر به پایان دولت مانده معجزه‌ای رخ دهد و زندگی این آینده داران کشور تحول بزرگی داشته باشد.
