خالی بودن ورزشگاه‌ها از تماشاگر هم برای هواداران گران تمام شده و هم برای فوتبالی‌ها. در حالی که دوری از سکو‌ها برای فوتبال‌دوستان آزاردهنده است خالی بودن سکو‌ها کار را برای مربیان، بازیکنان و اطرافیانشان حسابی سخت کرده چراکه آن‌ها علاوه بر اینکه باید مراقب مسائل فنی و گل زدن و گل نخوردن باشند، باید شش‌دانگ حواسشان را جمع کنند تا ناغافل صدایشان هنگام مخاطب قرار دادن یکدیگر پخش نشود. در این قضیه هم کم‌کاری مدیران فوتبال کاملاً مشهود است. الفاظی که سرمربی استقلال پس از شکست تیمش به کار برد در واقع همان واقعیت تلخی است که به لطف سکوت تحمیلی کرونا به گوشمان رسید. تا قبل از این ویروس منحوس نگاه‌ها معطوف به تماشاگرانی بود که با شعار‌های تند نسبت به اتفاقات داخل و خارج زمین واکنش نشان می‌دادند ولی حالا شرایط جوری شده که به راحتی مکالمه افراد حاضر در ورزشگاه به گوش می‌رسد. بحث‌های مطرح شده در روز‌های گذشته اصلاً تازگی نداشت و فقط واقعیت‌های موجود به صورت واضح پخش شد. علت اینکه سرمربی یکی از قطب‌های فوتبال پس از باخت توانایی کنترل عصبانیت و ناراحتی‌اش را ندارد و با فحاشی این مسئله را نشان می‌دهد را باید در مدیریتی جست‌وجو کرد که اخلاق اهمیتی برایش ندارد. صدا و تصویر محمود فکری همه جا پخش شده در حالی که اوضاع و احوال دیگر مربیان هم بهتر از او نیست. در این سال‌ها که از لفظ «حرفه‌ای» برای فوتبال ایران استفاده شده مدیران این رشته چه در فدراسیون و چه در باشگاه‌ها به همه چیز فکر کرده‌اند الا اخلاق! خلأ آموزه‌های اخلاقی سال‌هاست به شدت در فوتبال کشورمان احساس می‌شود و این خلأ ریشه در مدیریت مدیران ضعیف و بی‌اراده‌ای دارد که جز به کسب جام و امضای قرارداد‌های میلیاردی به چیز دیگری فکر نمی‌کنند.
فحاشی سرمربی لیگ برتری باید بررسی و محرومیت و جریمه عبرت‌آموز برای فرد هتاک صادر شود، اما این نباید باعث شود که مسببان بی‌اخلاقی‌های گسترده در فوتبال از زیر بار مسئولیت شانه خالی کنند. پیش از این هم اخبار و حواشی زیادی در خصوص بددهنی فوتبالیست‌ها و برخی مربیان مشهور مطرح شده بود ولی هیچ‌کس به خودش زحمت ریشه‌یابی این بی‌اخلاقی‌ها را نداده است. وقتی در رأس یک هرم رؤسا و مدیران اصول اولیه اخلاقی و حرفه‌ای را رعایت نکنند، به آموزش منش قهرمانی و پهلوانی به نسل‌های بعدی اهمیتی ندهند و لیدرپروری را باب کنند چطور می‌توان انتظار داشت سرمربی جوان ادب را رعایت کند و بازیکن جوان‌تر احترام بزرگ‌تر را نگه دارد؟! احترام، ادب، اخلاق و منش پهلوانی گمشده‌های بزرگ فوتبال ایران هستند که برای پیدا کردن دوباره آن‌ها باید آموزش‌های فرهنگی را در اولویت قرار داد. این وظیفه‌ای است بر دوش مدیران باشگاه‌ها و فدراسیون که قصور زیادی در این زمینه داشته‌اند.
