پسلرزههای قرارداد ننگین مربی بلژیکی زبان خیلیها را باز کرده، چه آنها که در عمق این فاجعه نقش کلیدی ایفا کردهاند و میخواهند بقیه را هم شریک جرمشان کنند و چه آنهایی که از همه چیز خبر داشتند، ولی حالا بهانه میآورند و میکوشند تا با ملی جلوه دادن موضوع اذهان عمومی را منحرف سازند.
جریمه صادر شده از سوی فیفا اینبار آشفتگی منحصر به فرد فوتبال ما را به همه دنیا نشان داد، اما متأسفانه هنوز آقایان به حربههای نخنما شده متوسل میشوند تا بلکه راه فراری بیابند. مارک ویلموتس با اینکه مربی درجه یکی نبود، ولی با زرنگی هرچه تمام و بهره گرفتن از یک تیم حقوقی قوی از ضعفهای فدراسیون، تکرویهای رئیس وقت و هزار و یک معضل تمام نشدنی فوتبال ایران استفاده کرد و قراردادی بست تاریخی تا چند برابر یک مربی درجه یک جهان دستمزد بگیرد. حالا که واقعیت عیان شده و همه نسبت به این افتضاح واکنش نشان دادهاند، آقایان هنوز خیال میکنند با جملات تکراری و عوامفریبانه میتوانند واقعیت را برعکس جلوه دهند.
نقش وزارت ورزش در معرفی سرمربی پیشین تیم ملی مثل روز روشن است؛ مرکز تجاری فرهنگی ایران – هلند از طریق این وزارتخانه گزینه مورد نظر را پیشنهاد داد، ولی وزارتیها هر کاری میکنند تا بیتقصیر بودن خود را به مردم تحمیل کنند. علینژاد در تازهترین اظهاراتش واکنشها به این ماجرا را هیجانی خوانده و مدعی شده پرونده در نیمه راه قرار دارد. او همچنین به جلسهای که قرار است امروز در فدراسیون و با حضور نمایندگان نهادهای اطلاعاتی و نظارتی جهت دفاع از حقمان در دادگاه CAS برگزار شود اشاره کرده است. البته شاید هر معاون وزیر دیگری هم بود در مقام دفاع از وزارتخانه متبوعش برمیآمد. اماای کاش معاون سلطانیفر برای باورپذیر بودن حرفهایش بیشتر از اینها تلاش میکرد و فکتهای قابل قبولی را ارائه میداد.
آوازه رأی ۶ میلیون یورویی ویلموتس به گوش همه رسیده و فوتبالیها خوب میدانند که فیفا بدون سند و مدرک محکمهپسند رأی صادر نمیکند. در قرارداد مربی خارجی بندی وجود دارد که در هر صورت فدراسیون کشورمان ملزم به پرداخت این هزینه سنگین است، بندی که آقایان دانسته یا ندانسته آن را پذیرفتند و قرارداد کذایی را امضا کردند. با این اوصاف ما قرار است در دادگاه عالی ورزش از چه حقی دفاع کنیم، آیا جز این است که در این دادگاه نیز بر اساس شواهد و اسناد حکم داده میشود و دست ویلموتس پر است و دست ما خالی؟ شکایت به CAS تنها بازتاب داخلی دارد؛ عدهای با ترفند پیگیری ماجرا در دادگاه عالی برای خود و همدستانشان زمان میخرند. در این بین هزینههای هنگفت جدیدی از جمله استخدام وکلای خارجی، هزینه دادرسی و سفر چند نفره به محل برگزاری دادگاه روی دستمان میماند. در همین چند روز برخیها در صحبتهایشان پای منافع ملی و مشکوک بودن رأی صادر شده را نیز به میان کشیدند. در حالی که اشتباه تاج و شرکا را نباید به پای کشور نوشت و با محاکمه خاطیان باید درس عبرتی به سایرین داده شود و اینکه همه دنیا متوجه شوند که چگونه با مفسدان و متخلفانی که آبروی کشور را نشانه میروند برخورد میکنیم. ضمن اینکه این اولین باری نیست که در شکایات بینالمللی فوتبال شکست خوردهایم. فیفا سالانه چندین پرونده شکایت از تیمهای کشورمان را بررسی میکند و در اکثر غریب به اتفاق آنها رأی نیز علیه ما صادر میشود. قطعاً نمیتوان اعمال جرائم سنگین و محرومیتهای طولانیمدت در اینگونه پروندهها را به مسائل دیگر ربط داد، چراکه مدیران نالایق فوتبالی به قدر کافی گاف و سوتی میدهند که اصلاً کار به مراحل دیگر نمیکشد.
مخلص کلام اینکه دستتان برای مردم رو شده و حتی با فرار رو به جلو و فرافکنی هم نمیتوان خسارت ۱۷۰ میلیارد تومانی فوتبال به ایران را از ذهن مردم پاک کرد.