توجه به ردههای پایه در فوتبال کشورمان محلی از اعراب ندارد. در حالی قرار است دو روز دیگر رقابتهای قهرمانی جوانان آسیا قرعهکشی شود که تیم جوانان در فاصله چهار ماه تا شروع مسابقات، نه مربی دارد و نه تمرینات و اردوهایش آغاز شده است. وضعیت تیم ملی فوتبال جوانان آینه تمامنمایی از وضعیت ردههای پایه در فوتبال کشورمان است که تیمهای ردههای سنی به حال خود رها شدهاند و شرایط نابسامانی دارند. چنین نوع نگاهی سبب میشود کمتر مربی رغبت کند با وجود کارنامه موفق پای قرارداد با تیمهای ملی در ردههای پایه را امضا کند، حتی وقتی مربی مانند پورموسوی با آن کارنامه قابل قبول در لیگ، پای کار میآید، آنقدر بیمهری و بیتوجهی میبیند که وقتی کارد به استخوانش میرسد، یک خط در صفحه شخصیاش در اینستاگرام مینویسد و به شاگردانش میگوید خدا نگهدار و از سرمربیگری تیم ملی کنار میرود، آن هم بدون اینکه در ۱۴ ماهی که از انتخابش میگذرد قراردادی امضا کرده باشد یا حتی مبلغی به عنوان حقوق دریافت کند.
بیتفاوتی نسبت به ردههای پایه به حدی است که تا امروز و پس از چهار ماه از کنارهگیری پورموسوی و در شرایطی که پنجشنبه جوانان ایران حریفانشان را میشناسند و از ۲۳ مهر نیز باید به مصاف رقبایشان بروند، تیم جوانان همچنان بدون مربی است و فدراسیون فوتبال با بیتوجهی محض تیمی را که قرار است چند ماه دیگر در یک میدان مهم به میدان برود به حال خود رها کرده است، آن هم تیمی که باید از دل آن تیم امید بیرون بیاید و سه سال دیگر برای صعود به المپیک تلاش کند. با این حال وقتی برنامه و نقشه راهی برای تیمهای ملی ردههای سنی از نوجوانان و جوانان گرفته تا امید نباشد و مدیران فدراسیون فوتبال دغدغهای در این خصوص نداشته باشند هم زمان برای ساختن یک تیم قدرتمند و مدعی از بین میرود و هم سرمایهسوزی میکنیم. سالهاست که فوتبالمان گرفتار چنین نگاهی است، نگاهی که مدیران آن چه در فدراسیون فوتبال و چه باشگاهها فقط نوک بینیشان و امروز را میبینند و خبری از یک برنامه جامع و بلندمدت نیست. همین سبب میشود همه بودجهها و توجهها به سمت تیم بزرگسالان جلب شود و تیمهای ملی در ردههای پایینتر در حاشیه قرار بگیرند. البته بدیهی است که تیم فوتبال بزرگسالان در همه کشورها در کانون توجهات است، اما چنین اهمیتی سبب نشده که ردههای پایه که نقش پشتوانهسازی برای آینده فوتبال ملی یک کشور را برعهده دارند، فاقد برنامهریزی باشند و تنها چند ماه مانده به مسابقات مربیشان مشخص و اردوهایشان آغاز شود.
تدوین یک برنامه بلندمدت و چندین ساله که گاهاً تا چند دهه نیز طول میکشد، یکی از مهمترین فاکتورهای توجه به ردههای پایه در فوتبال دنیاست که علاوه بر فدراسیون فوتبال در رده باشگاهی هم مورد توجه قرار میگیرد تا آینده فوتبال ملی یک کشور تضمین شود و استعدادهایی که کشف شدهاند رده به رده در تیمهای ملی بالا بیایند تا سرانجام در رده بزرگسالان پیراهن تیم ملی را برتن کنند.
در فوتبال کشورمان و در فدراسیونی که عنوان پوشالی پنج ستاره را به خودش چسبانده، اما برنامه مدونی برای حمایت از تیمهای ملی ردههای پایه دیده نمیشود و همیشه کمترین توجه و بودجهها سهم این تیمها بوده است. رویکردی که باعث شده امروز تیم جوانان کشورمان در فاصله چند ماه تا شروع بازیهای مهمی مانند قهرمانی آسیا مربی نداشته باشد و حسرت رفتن تیم امید به المپیک هم ۴۴ ساله شود.