سرویس ورزشی جوان آنلاین: سهراب مرادی بی شک یکی از مهمترین ستارههای ورزش اصفهان است. ستارهای که چشم و چراغ ورزش دیار زاینده رود محسوب میشود، اما این ستاره بین المللی با یک چمدان مدال رنگارنگ و ارزشمند با اعتبار و آوازه جهانی اش، در شهر خودش یک غریبه است. غریبه آشنایی که ظاهرا برای مسئولین ورزش اصفهان هیچ اهمیتی ندارد.
این درد تنها مختص سهراب مرادی نمیشود و ظاهرا در اصفهان بدل به یک اپیدمی شده. این روزها به هر ورزشکاری از استان اصفهان که زنگ میزنی، گله دارد؛ گله از مدیرکل ورزش استان. گله از همه کسانی که نقشی در ورزش استان دارند و هیچ اهمیتی به ورزش و ورزشکاران نمیدهند. گله از همه کسانی که کارشان فقط این است: «عکس گرفتن به وقت موفقیت ورزشکاران، دادن وعدههای پوشالی و سپس غیب شدن تا رویدادی دیگر.»
گفتگو با سهراب مرادی با این گلایه آغاز شد. گلایه از مدیران ورزش اصفهان که گویا برایشان تنها چیزی که اهمیت ندارد، ورزش است! در حالیکه قهرمان جهان و المپیک با وجود مصدومیت سنگین، خود را مهیای توکیو ۲۰۲۰ میکند، در ورزش اصفهان کسی به او توجه نمیکند. انگار نه انگار که سهراب بزرگترین قهرمان این خطه است و انگار نه انگار که یکی از شانسهای اصلی ما برای طلای المپیک محسوب میشود.
با نخستین پرسش، زخمهای کهنه مرادی سرباز میکند و خسته از این بی توجهی ها، بدون تعارف حرف هایش را در نقد مسئولین میزند و میگوید: همین اول هم بگویم اگر حرفی میزنم به خاطر خودم نیست. خیلی از ورزشکاران روی سهراب مرادی حساب ویژهای باز میکنند. آنها افتخار داده اند که من الگویشان باشم. خب سوال من اینجاست وقتی این جوانها به من که قهرمان المپیک هستم، مینگرند، با خودشان چه فکری میکنند؟ نمیگویند این که قهرمان المپیک محسوب میشود، وضعش اینگونه است و هیچ مسئولی به او توجه نمیکند؟ نمیگویند اگر قرار است آخر و عاقبت ما هم بشود مثل یک قهرمان المپیک، پس بی خیال ورزش؟
او با گلایه از مدیرکل ورزش استان اصفهان ادامه داد: مدیرکل ورزش استان اصلا به ورزش اصفهان توجهی نمیکند. ایشان اصلا با جامعه ورزش آشنایی ندارند. احساس میکنم شرایط انحصاری شده. خاطرم هست که یک روز پیش استاندار بودیم که آقای مدیرکل از هزینههایی که برای المپیکی شدن و برای قهرمان شدن ورزشکاران کرده بود، حرف میزد و صادقانه بگویم که خنده ام گرفت. تعجب من از این است که آقای استاندار چرا این حرفها را شنید و حرفی نزد؟ این اتفاق دو حالت دارد. یا برای مسئولان استان اصفهان مهم نیست یا اینکه نمیخواهند که مهم باشد.
بارها و بارها مسئولان وعدههایی که به سهراب مرادی داده اند، اما خیلی زود همه وعدهها به فراموشی سپرده شده که مهمترین آن خانه معروفی بود که به سهراب وعده داده بودند، اما از آن خانه فقط کلیدش به قهرمان المپیک رسید و خانه وجود خارجی نداشت! در آن مقطع مسئولان وقت عکسهای یادگاریشان را که با سهراب گرفتند و پس از آن همه چیز را فراموش کردند. مرادی با اظهار تاسف از اتفاقات رخ داده، اظهار داشت: من خجالت میکشم یک سری چیزها را بیان کنم. در جایی که من هستم حتی یک سالن درست و حسابی برای تمرین نداریم. روزی آمدند یک کلنگی زدند و رفتند. رفتند که رفتند. تا امروز هم خبری نیست. حتی کلنگ را هم با خودشان بردند! جایی که من و بقیه استعدادها با صفحههای شکسته و خراب تمرین میکنیم را ببینید، باور نمیکنید. خب، قرار است از دل این وزنه برداران کدام قهرمان المپیک بیرون بیاید؟ ورزش اصفهان اصلا صاحب دارد؟ چرا نمیتوانند یک خانه وزنه برداری بسازند؟
وی خطاب به مدیرکل ورزش اصفهان گفت: آقای مدیرکل، شنیده ام شما گفته اید که برنامه دارید. میشود این برنامه را به ما نشان بدهید؟ اصلا میدانید سالنی که قهرمان المپیک در آن ورزش میکند کجاست؟ چه شکلی است؟ امکانات دارد یا ندارد؟ چرا پنهان شده اید و فقط با رسانههایی که خودتان دوست دارید، حرف میزنید؟ همان رسانههایی که حرفهای خوب شما را منتقل میکنند و کاری به حاشیهها ندارند. شما پشتوانه کدام جوان از این استان هستید؟ میشود اینها را برای ما بگویید؟
مرادی با اشاره به اینکه کمتر از ۷ ماه دیگر المپیک است، ادامه داد: هر زمان که قهرمانان استان مدال میگیرند، سر و کله دوستان پیدا میشود. یک سوال میپرسم، شما میدانید الان وضعیت سهراب مرادی چطور است؟ سوال دوم من این است که بودجه ورزش اصفهان کجا خرج میشود؟ چرا ما چیزی نمیبینیم؟ خدا را شاهد میگیرم که ورزشکاران زیادی از اصفهان کوچ کرده اند. من خیلی وقت بود که حرفی نمیزدم، اما به خاطر ورزشکاران شهرم و به خاطر همه کسانی که در حقشان ظلم میشود، باید حرف بزنم. آقای استاندار خودتان به این مسئله ورود کنید.
قهرمان المپیک افزود: من، سهراب مرادی پرچم ایران را در آمریکا بالا بردم. قطعا سایر ورزشکاران رشتههای دیگر هم این کار را میکنند، آیا کار ارزش دارد یا ندارد؟ اگر ارزش ندارد که هیچ، اگر ارزش دارد پس چرا برای قهرمانانتان فقط یک بنر در استان میزنید؟ یعنی ارزش این عنوان فقط یک بنر است؟! حواستان هست چه کار دارید میکنید؟ همه ورزشکاران دارند از استان فرار میکنند. من خبرنگاران را دعوت میکنم بیایند جایی که تمرین میکنم را ببینند. اگر زار نزدند، هر کاری خواستند انجام میدهم.
مرادی بدون شک یکی از امیدهای ایران برای کسب مدال طلا در المپیک خواهد بود. او پس از عمل جراحی که انجام داد این روزها و بدون حاشیه دارد تمرینات خودش را انجام میدهد تا با شرکت در مسابقات پیش رو بتواند امتیازهای لازم برای حضور در توکیو را کسب کند، اما یک سری نامهربانیها وجود دارد که باید گفت روح هر آدمی را سرد میکند. مرادی تاکید کرد: من المپیک بروم، باز مدال بگیرم و دوستان بیایند پز آن را بدهند! اگر من دغدغهای دارم، برای آینده است. برای جوانانی که در سالهای آینده میتوانند چهرههای پرافتخار ورزش ما شوند. چه کسی میگوید اصفهان هیچ استعدادی ندارد؟ چند تا استعداد میخواهید من به شما نشان بدهم که مورد بی توجهی قرار گرفته اند؟ من ورزشکار استان اصفهان هستم، اما راه اداره کل را بلد نیستم! چون اصلا از من نخواسته اند که به آنجا بروم. هیچ وقت هم مسیرم به آنجا نیفتاده! من مملکتم را دوست دارم، استان و شهرم را دوست دارم، اما دلم میسوزد. دلم برای نسلی که بعد از من قرار است بیاید میسوزد. آقای استاندار یا هر کسی که میتواند، کمک کند. این مملکت استعدادهای زیادی دارد که در حال نابودی هستند.