سرويس ايران جوان آنلاين: قبل از شروع سال تحصیلی بود که وزیر آموزش و پرورش و معاونانش، هر جا می‌نشستند از حل معضلات مدارس و رفع کمبود‌ها بخصوص تأمین سیستم گرمایشی و سرمایشی آن‌ها صحبت می‌کردند. به طوری که چندین بار عنوان شد تا فرا رسیدن فصل سرما هیچ مدرسه‌ای وجود نخواهد داشت که بخواهد کلاس‌هایش را با بخاری‌های نفتی گرم کند. هر چند در آن زمان هم خوب معلوم بود که این حرف‌ها شعاری هستند و با گذشت زمان به دست فراموشی سپرده می‌شوند. اما حالا باید به شخص وزیر آموزش و پرورش و مدیران و زیر مجموعه‌اش گفت، لطفاً بعد از جمع‌آوری بخاری‌های نفتی، آن‌ها را به کلاس‌هایی بفرستید که هنوز یا هیچ وسیله گرمایشی ندارند یا دانش‌آموزانش به وسیله هیزم خودشان را گرم می‌کنند.
طی روز‌های اخیر تصویری از اتاقکی حدود چهار متری در فضای مجازی منتشر شده که اگر بچه‌های داخل آن را دانش‌آموز بخوانیم، به این اتاقک هم باید بگوییم کلاس درس.
کلاس درسی بدون تخته و میز و نیمکت که دانش‌آموزانش بر روی یک موکت پوسیده نشسته‌اند و در حال درس خواندن هستند. نکته مهم‌تر در این عکس گرم کردن این کلاس با هیزم است. در زیر عکس عنوان شده که این مدرسه در ایذه، یکی از شهرستان‌های خوزستان قرار دارد. با پیگیری‌های خبرنگار «جوان» مشخص شد این شهرستان سال‌هاست که از وجود مشکلات و معضلات و کمبود‌های زیادی رنج می‌برد و هر چند مسئولانی هم به این منطقه سفر و قول‌هایی داده‌اند، اما تاکنون هیچ کار مثبتی در جهت رفع گرفتاری‌ها و تأمین نیازهایشان صورت نگرفته است. لازم به ذکر است که جاده‌های اکثر روستا‌های شهرستان ایذه آنقدر اسف‌بار است که مسئولان محترم سوار بر هلی‌کوپتر به این مناطق می‌روند تا مبادا رنج جاده و مشکلات آن، تن نحیفشان را برنجاند و آن‌ها را در ساماندهی این مهم وادارد.
نیش عقرب هم مسئولان را تکان نداد
اواسط تابستان هم عکسی از یکی از روستا‌های ایذه منتشر شده بود که نشان می‌داد دانش‌آموزان مدرسه روستای بُنِه اران دهدز در کنار عقرب‌ها درس می‌خوانند. در آن عکس حدود ۳۰ عقرب بزرگ و کوچک به چشم می‌خورد که روی تخته سیاه چسبیده بودند و زیر آن نوشته شده بود، «معلم کلاس، هر عقربی را که داخل کلاس دیده را گرفته و به تخته چسبانده است.» در آن زمان این عکس حواشی زیادی را به وجود آورد و مطالب زیادی پیرامون آن در فضای مجازی دست به دست شد. مطالبی در مورد امن نبودن این مکان برای دانش‌آموزان و معلمان و علل بی‌توجهی مدیران استانی به این امر. اما این مطالب هم نتوانستند تلنگری به آقایان وارد کنند و هیچ اتفاقی در رفتار و تصمیم مدیران و مسئولان نیفتاد. شاید کم لطفی باشد که نگوییم وزیر آموزش و پرورش در اواسط مهرماه با اشاره به کمبود‌ها و مشکلات فضا‌های آموزشی گفته بود که «مدیران در حل مشکلات ضعیف هستند!»
این جمله طلایی نشان می‌داد آقای وزیر خوب می‌داند درد اصلی کجاست، اما چرا هیچ اقدامی برای برکناری این مدیران ضعیف نمی‌کند، جای تأمل دارد. البته وقتی ده‌ها قول و وعده از طرف مسئولان رده بالا داده می‌شود و هیچ وقت به عمل نمی‌رسد. حتماً مدیران میانی و رده پایینی خوب فهمیده‌اند این گونه انتقاد‌ها هم فقط برای متعادل کردن اوضاع است و هیچ وقت نه از آن‌ها انتظار کاری می‌رود و نه گزارش عملکردی و نه بازخواستی.
در کنار چهاردیواری‌هایی که آن‌ها را مدرسه یا کلاس درس می‌نامند، روستا‌های ایذه از نظر وضعیت بهداشتی و نرسیدن گاز و برق و آب و تلفن هم رنج می‌برند.
هر چند نماینده قبلی این مردم در مجلس شورای اسلامی هیچ کاری برای آن‌ها نکرد. ولی حالا چنین به نظر می‌رسد با نزدیک شدن به زمان انتخابات دوباره مجلس، فرصت خوبی است تا مسئولان و کاندیدا‌ها به این روستا‌ها سفری کرده و چند عکس یادگاری با بدبختی‌ها و مدارس ویرانه و مشکلات مردم بگیرند. حتماً اگر برای ساکنان آبی نداشته باشد برای آن‌ها نان خواهد داشت!
