اعلام تعلیق دائمی فدراسیون جودو و خطری که با همین عنوان شطرنج کشور را تهدید میکند، بار دیگر بحث توجه ویژه به لزوم استفاده درست از دیپلماسی ورزش را یادآوری میکند. مدتهاست که ورزش دنیا به این مسئله حساس شده و متأسفانه لابیهای صهیونیستی با نفوذی که در ورزش جهان دارند، امروز شرایط را به سمتی میبرند که ورزش ایران با مشکل تعلیق و تحریم روبهرو شود. در این راه تعلل مسئولان ورزش کشور در امر رایزنی و بهرهگیری از دیپلماسی ورزشی مسئلهای است که بیشتر از شیطنتها و نقشههای معاندان کشور به ورزشمان ضربه میزند. اینکه مسئولان ورزش کشور فقط منتظر بمانند تا حرکتی علیه ایران انجام شود و بعد از آن به فکر چارهاندیشی باشند، اشتباهی است که ثمره آن را بهوضوح امروز میتوان در جودو دید.
امروز جودو تعلیق شد و حالا همه به تکاپو افتادهاند تا در فرصت ۲۱ روزه کاری انجام دهند و جالب اینکه مدعی هستند قبلاً با سران کمیته بینالمللی المپیک و رؤسای فدراسیونهای جهانی رایزنی داشتهاند، اما سؤال اینجاست که این چه نوع رایزنی بوده که کار را به اینجا رسانده و اگر قبلاً کارتان را درست انجام دادهاید پس تلاشهای امروز چه معنایی دارد؟ تلاشهایی که با توجه به سابقهای که از نوع رایزنیها و لابیهای این آقایان وجود دارد بعید به نظر میرسد مؤثر باشد.
اما حالا بحث شطرنج در میان است، رشتهای که میتواند با بهرهگیری از قانونی که خود فدراسیون جهانی مجری آن است از خطر تعلیق و تحریم فرار کند. قانون «قرعه ممنوعه» قانونی است که هرچند گفته میشود بنا بر نظر کشور میزبان مسابقات اجرا میشود، اما بطور حتم میشود قبل از شروع مسابقات با لابی و رایزنی شرایط را برای اجرای آن فراهم کرد. البته به شرط آنکه در بین مسئولان ورزش کشور عزمی برای سروسامان دادن به این معضل بزرگ و رایزنی و بهرهگیری از دیپلماسی ورزش وجود داشته باشد. از یاد نبریم که وجود چنین قانونهایی در ورزش جهان مربوط به دهههای اخیر نیست و در مسئله ایران و رژیم صهیونیستی هم خلاصه نمیشود. بسیاری از کشورهای متخاصم جهان با استفاده از چنین قوانینی بدون کوچکترین هزینه و نگرانی مقابل هم قرار نمیگیرند و هیچ مشکلی هم برای ورزشکار یا فدراسیون مربوط ایجاد نمیشود. بهجز قانون مورد اشاره در شطرنج قانون عدم رویارویی کشورهای متخاصم نیز وجود دارد که تاکنون بسیاری از کشورهای جهان حتی در مسابقات المپیک هم با استفاده از آن به مصاف رقبایشان نرفتهاند، اما شرط اصلی این کار استفاده درست و بجا از دیپلماسی ورزشی است که همانطور که اشاره شد ما تاکنون کوچکترین بهرهای از آن نبردهایم تا امروز با این معضل بزرگ روبهرو شویم. امروز دیگر جای تعلل نیست و به نظر میرسد کاری هم از دست فدراسیونها برنمیآید. امروز مسئولان کمیته ملی المپیک باید بهصورت مستقیم با کمیته بینالمللی المپیک برای حل این مشکل وارد مذاکره و رایزنی شوند تا با استفاده از قدرت اصلیترین نهاد تصمیمگیرنده ورزش جهان این فشار همهجانبه را از روی دوش ورزش کشور بردارند و به نگرانی اهالی ورزش، ملیپوشان رشتههای مختلف و علاقهمندان ورزش پایان دهند.