محسن پویان با بیان اینکه درخت بید در کتب طب گیاهی ایران به نام‌های فِک، فیک، صفصاف ابیض، و بید سفید آمده است، گفت: بید درختی است برگ‌های بیضی و کشیده و نوک تیز که در کنار استخرها و نهرها کاشته می‌شود.
وی با اشاره به اینکه گل‌های آن به صورت شاتون‌های نر و ماده در کنار شاخه‌های گل‌دهنده ظاهر می‌شوند، اظهار کرد: میوه‌ی آن کپسول است که با دریچه باز می‌شود. دانه‌ها دارای ضمائم کرک مانند بوده و در هوا پراکنده می‌شوند.
این پژوهشگر گیاهان دارویی در خراسان‌جنوبی، با بیان اینکه از بید در این منطقه برای سبدبافی و نیز در ساخت دسته بیل و کلنگ استفاده می‌شود، افزود: در شاخه‌های بید مقداری پوپولوزید، در پوست آن گلوکوزید سالیسین و در برگ‌های آن فلاوونولوزید وجود دارد.
پویان با اشاره به اینکه در پوست درخت بید موم، صمغ، اگزالات و تانن وجود دارد، تصریح کرد: جوشانده پوست ساقه و ریشه آن برای شست‌وشوی بدن در موارد التهاب پوست، انگل‌های قارچی، زخم و ناراحتی پوست کاربرد دارد و این به دلیل مواد آنتی‌بیوتیک در برگ و پوست بید است.
وی ادامه داد: جوشانده برگ و پوست آن در استعمال داخلی برای یرقان، روماتیسم، تب و بیماری سوزاک بسیار مفید است.
این پژوهشگر گیاهان دارویی در خراسان‌جنوبی، با بیان اینکه بید خاصیت ضد قارچ و حشره‌کشی دارد، خاطرنشان کرد: مهمترین خاصیت بید خاصیت تب‌بری آن است.
پویان افزود: گل بید و برگ آن مقوی قلب و بازکننده انسداد کبد است، تشنگی را تسکین می‌دهد و سر درد را برطرف می‌کند و مقوی معده است.
وی خاطرنشان کرد: برای درد مفاصل، نقرس، اسهال خونی، کاهش میل جنسی، شفافیت پوست، برطرف کردن لکه‌های پوستی نیز از آن استفاده می‌شود.
این پژوهشگر گیاهان دارویی در خراسان‌جنوبی، گفت: خاکستر چوب و برگ آن مخلوط با سرکه برای از میان بردن زگیل مفید است.
وی با اشاره به اینکه گل‌های بید برای برطرف کردن کم خوابی نیز تجویز می‌شود، افزود: جوشانده پوست و دم کرده گل و برگ بید اثرات آسپرین را در بدن دارد.
پویان خاطرنشان کرد: برای تهیه دم کرده گل و برگ از 4030 گرم پودر خشک آن در یک لیتر آب استفاده می‌شود که از این دم کرده روزانه 54 فنجان مصرف می‌شود. برای تهیه جوشانده ریشه از 20 گرم ریشه خشک در یک لیتر آب استفاده می‌شود.
این پژوهشگر گیاهان دارویی در خراسان‌جنوبی، یادآور شد: بید به صورت پرورشی در اطراف مزارع، باغات، نهرها و استخرها پرورش می‌یابد.
