هنوز 48 ساعت از اظهارات مهر‌داد بائوج لاهوتي، نايب رئيس فراكسيون محيط‌زيست مجلس، مبني برحمايت نمايندگان خانه ملت از طرح ممنوعيت پنج ساله شكار نمي‌گذرد كه سازمان محيط‌زيست خود را خلع سلاح كرد و بي‌هيچ مقاومتي تسليم حرف و حديث‌ها شد! طرح ممنوعيت پنج ساله شكار به جهت حفظ و زادآوري گونه‌هاي جانوري كه عموماً در معرض خطر انقراض قرار دارند، چندي پيش از سوي علي لاريجاني، رئيس قوه مقننه پيشنهاد شد. پس از آن قرار شد سازمان محيط‌زيست با مد‌نظر قرار دادن حدود و ثغور قانوني و در نهايت تهيه طرحي در اين خصوص و تقديم آن به مجلس، مقدمات تصويب آن را فراهم كند.
در اين ميان يكي از شكارچيان كهنه‌كاري كه امروزه كلاه همه‌چيز داني طبيعت و اقتضائات محيط‌زيست را بر سر گذاشته طي نوشته‌اي به خانم ابتكار رئيس سازمان محيط‌زيست توصيه كرده بود كه نه‌تنها راه شكار را بر شكارچيان نبندد، بلكه شكارچيان را تشويق كند براي نيل به اقتصاد پوياي روستايي، شكار را ممر در‌آمد خود كنند و نمونه موفق آن را در كشورهايي چون فرانسه و آلمان به نظاره بنشينند! اما در كمال تعجب پس از زماني كمتر از سه هفته سازمان محيط‌زيست گويا توصيه دوست شكارچي را جدي گرفت؛ چراكه روز گذشته مسعود عاليخاني، مدير دفتر صيد و شكار سازمان محيط زيست از تدوين دستورالعمل جديد صيد و شكار خبر داده و گفته بود: بر اساس نظرات استان‌ها، دستور العملي تدوين خواهد شد كه محدوديت مكاني، زماني و محدوديت در تعداد صيد نسبت به سال قبل بيشتر باشد.
گذشته از اين، شكارچي درد آشنا پيش‌تر در مورد به آتش‌كشيدن پاسگاه محيط‌باني قلعه ياور پارك ملي قميشلو در اصفهان گفته بود: (نقل به مضمون) به آتش كشيدن پاسگاه محيط‌باني، شليك به گوزن زرد پارك پرديسان، هجوم حمله به محيط‌‌بانان و اتفاقاتي از اين دست به خاطر لجبازي با مسئولان محيط‌زيست و اقداماتي چون ممنوعيت شكار است كه با تداوم آن اوضاع بدتر خواهد شد و با ممنوعيت شكار، مسئولان محيط‌زيست به پنج، شش ميليون شكارچي كه اسلحه‌هاي زيادي در كوه‌ها پنهان كرده‌اند و همه مسلح هستند اعلان جنگ مي‌دهند!
با اين احوال سؤالات ذيل به ذهن متبادر مي‌شود...
اول آنكه چرا برخي از افراد غير رسمي كه در حوزه محيط‌زيست اسمي در كرده‌اند و به قولي چهره شده‌اند بايد بر تصميمات حياتي يك سازمان تخصصي سايه بيندازند؟! چرا بايد سازماني كه متولي اصلي حفظ و حراست از محيط زيست و مهمتر از همه حيات وحش است، چنان عجولانه تصميم بگيرد و اين تصميم آنچنان مبهم باشد كه سمت و سوي سازمان محيط‌زيست كاملاً مشخص نباشد؟ سؤال ديگر اين است كه در اين بازه زماني كه اوضاع محيط زيست رو به وخامت است و بسياري از حيوانات نادر در حال نابودي‌اند، بايد سازمان متولي به خاطر منافع برخي به راه اشتباه ديگري برود؟ با اين وجود دستگاه قضا و نيروهاي امنيتي ما چه كاره‌اند؟ آيا نمي‌توانند از پس كساني بر بيايند كه آينده اين كشور را به خاطر زياده‌خواهي‌هاي خود به مخاطره انداخته‌اند؟
