جوان آنلاین: ناصر ابراهیمی با اشاره به اتفاقات و حاشیه‌های اخیر باشگاه پرسپولیس، اظهار کرد: آنچه در فوتبال ما رخ می‌دهد آنقدر عجیب است که نمونه و سابقه آن را در کمتر کشوری می‌توان پیدا کرد. باشگاهی مانند پرسپولیس چرا باید با این حواشی دست و پنجه نرم کند؟ چه کسی در این باشگاه تصمیم‌گیر است که اعتبار و آبروی باشگاه به این راحتی به بازی گرفته می‌شود؟
به گزارش ایرنا، وی ادامه داد: متاسفانه این اتفاقات فقط در پرسپولیس نیست، این باشگاه بخشی از فوتبال ماست و در سایر باشگاه‌ها هم شاهد اتفاقاتی هستیم که شرم‌ساری به همراه دارد. مگر می‌شود طی این سال‌ها ۲۴ مدیرعامل عوض شود؟ آنهایی که تصمیم‌گیر هستند، می‌دانند چه دست گُلی به آب می‌دهند؟ بدترین شیوه مدیریت ورزشی را در پیش گرفته‌ایم و با قدرت هم به کار ادامه می‌دهیم، اما تاوان و خسارت این تصمیم‌های غیرمنطقی و حرفه‌ای را چه کسی می‌دهد؟ این وسط فقط هوادار ضربه می‌خورد و آقایانی که در راس فوتبال و باشگاه نشسته‌اند، آسیبی نمی‌بینند.
سرمربی اسبق تیم ملی فوتبال ایران گفت: فوتبال ایران دست‌مایه یک بازی و طنز تلخ شده است. چه کسی این تفکر را در جامعه و در بین هوادار القا می‌کند که تیم باید همیشه در راس بوده و در صدر باقی بماند؟ اگر این طور است چرا لیگ برگزار می‌کنیم؟ از همان روز اول جام را به یک تیم بدهیم و این همه هزینه و مخارج نتراشیم.
ابراهیمی تاکید کرد: در فوتبال حرفه‌ای یک تیم شاید روز خوبی داشته باشد و شاید یک روز هم خوب نباشد و این یک امر طبیعی است. در جریان لیگ که مستمر و طولانی است بار‌ها ممکن است اتفاقاتی رخ بدهد که نتایج تغییر کند، اما مهم پایان فصل است و باید برای رسیدن به هدف، صبر کرد. پرسپولیس روند خوبی را در پیش گرفته بود و نباید این گونه با وحید هاشمیان برخورد می‌کردند، این برخورد درست نبود و نباید اینگونه با سرمایه فوتبال رفتار می‌کردند.
وی تاکید کرد: فاصله پرسپولیس تا صدر جدول چند امتیاز بود که سکو‌ها را علیه هاشمیان کردند؟ چه کسی به آنها خط داد که شعار حیا کن، رها کن بدهند؟ اگر منطق داشتند باید او را تا نیم فصل حفظ می‌کردند تا پس از بررسی نتایج در مورد او تصمیم بگیرند. مربی نیاز به زمان دارد و باید به او فرصت داد. فوتبال ما یک عادت غلط دارد و آن این است که برای آرام کردن جو و حاشیه‌ها، سر مربی را می‌برند چراکه دیواری کوتاه‌تر از او نیست.
سرمربی اسبق تیم ملی فوتبال یادآور شد: وحید مربی با شخصیت و کاربلدی بود که در پرسپولیس رفتار خوبی با او نشد، امیدوارم صحت نداشته نباشد، اما اگر بازیکنان در این رفتن سهمی داشته باشند، وای به حال تیم و هوادار و این جای تاسف دارد. البته در فوتبال ما هیچ چیزی بعید نیست و بار‌ها اتفاقات عجیب و غریب بسیاری را تجربه کرده‌ایم. بازیکن‌سالاری، دست‌های پشت پرده و دلال‌هایی که این فوتبال را مدیریت می‌کنند روز‌های سیاهی را رقم زده است و تا این شرایط باشد نمی‌توان به آینده و موفقیت امیدوار بود.
مرد اول نیمکت سال‌های نه‌چندان دور پرسپولیس خاطر نشان کرد: اگر قرار باشد بازیکنان جناح‌بندی کرده و تیم را درگیر آشوب کنند، این کار سخت نیست و در فوتبال دنیا بار‌ها در مورد آن شنیده‌ایم. مدیران هم باید به این درک برسند که برای رسیدن به موفقیت نیاز به صبر و شکیبایی است و نمی‌توان یک شبه، از هیچ به همه چیز رسید. آنچه مسلم است مسئولان کنونی پرسپولیس رفتاری زننده با هاشمیان داشتند و این در شان نام باشگاه بزرگی، چون پرسپولیس و مربی با شخصیتی، چون وحید هاشمیان نبود. مگر می‌شود تیم برنده شود، اما مربی را تغییر داد؟ کجا چنین نمونه‌هایی را می‌توان دید؟
ابراهیمی: هاشمیان قربانی دست‌های پشت پرده شد؛ دیوار سرمربی در فوتبال ایران کوتاه است!
ابراهیمی گفت: هرچند آقایان ادعا دارند فوتبال ما در حال رشد و مسیر صعودی قرار داد، اما واقعیت، چیزی دیگری را نشان می‌دهد. فوتبال ما وقتی نابود شد که این رشته در مدارس از بین رفت و دیگر رویدادی به نام فوتبال مدارس نداریم. در آسیا و در هیچ رده سنی حرفی برای گفتن نداریم و قهرمانی برای ما آرزو شده، اما جشن صعود به جام‌جهانی می‌گیریم. بسیاری از بازیکنان مطرح فوتبال ایران از همین مدارس و آموزشگاه‌ها بیرون آمدند و شما می‌توانستید انبوهی از بازیکنان با تجربه را در فوتبال محلات پیدا کنید، اما آیا امروز بازیکنی که سال‌ها بتواند چهره شاخصی برای ما باشد، داریم؟ در گذشته زمین سه‌گوشی در چهارصد دستگاه بود، زمینی ناقص بازیکنانی که بسیاری از بازیکنان در همان جا مطرح شدند، اما الان با این همه امکانات، خبری از بازیکن سازی نیست.
وی یادآور شد: روزگاری محمد پنجعلی را داشتیم که تا کاپیتانی آسیا خودش را بالا کشید، اما این روز‌ها در فوتبال پایه هم ضعف‌هایی داریم که بر هیچ کس پوشیده نیست. چه کسی سکو‌ها را مدیریت می‌کند که این گونه آشوب و تفرقه در فوتبال حاکم شود؟ چه مدیریتی وجود دارد که به مربیان فوتبال این گونه توهین شده و رها کن، حیا کن شنیده شود؟ این فوتبال باعث دلسری است و نمی‌توان به آینده آن امیدوار بود. این روز‌ها همه برای مرحوم اکبر کارگرجم چهره خوب استقلال و تیم ملی پیام تسلیت می‌دهند، اما چند نفر از این دوستان در زمان حیات کنارش بودند و برای او، زندگی‌اش و امرار معاش و البته احترام به یک پیشکسوت قدم برداشتند؟ اکبر کارگرجم‌ها این همه سال برای فوتبال تلاش کردند، اما الان چه دارند، هیچ!
ابراهیمی گفت: حالا بروید جلوی مسجد ژشت ناراحتی و بزرگی بگیرید، این فوتبال بی‌رحم شده چراکه دست‌های پشت پرده در آن دخیل است و هیچ رنگ و بویی از رفاقت، تلاش، برنامه‌ریزی و مدیریت در آن دیده نمی‌شود، اما همه یاد گرفته‌اند اگر سر و صدایی راه افتاد فقط یک کار کنند و آن بریدن سر مربی است. همان کاری که برخی می‌خواهند با امیر قلعه‌نویی انجام دهند، اما به این فکر نمی‌کنند او از فوتبالی که بازیکن‌ساز نیست چگونه و با چه شیوه‌ای باید تیم ملی را تشکیل داده و به هدف برساند.
