نویسنده: محمد سجاد حاجی رحیمیان
در این وانفسای رذائل دنیایی و آلودگیهای نفسانی که جوامع کنونی را مملو از این نجاسات کرده و جای نفسکشیدن برای آن فطرتهای خداجویانه نگذاشته، در همین زمان است که تو صمودیان را از دور میبینی؛ دریادلان سوار بر موجهای خروشان غیرت و شجاعت که از دل خشکیهای ظلمانی غرب، خود را رهانیده و مقصدی را پیش گرفتهاند.
آنان همان روزنههای امیدبخش تاریخاند؛ همان نورهای در دل تاریکی که نشان میدهد که همچنان فطرت بشری زنده است و همچنان ندایی که طواغیت تاریخ قصد خاموشکردن آن را داشتند، به گوش میرسد.
آری! این دریادلان دل به دریا زدهاند برای گریههای آن کودکان غزهای، برای جانباختن آن پیرمرد در صف غذا، برای آن پسری که فریاد میزند و از روی گرسنگی شن میخورد، برای آن نگاه آخر سنوار، برای آن مظلومیت هنیه، برای صدای بغضآلود ابوعبیده و... .
این آتش زیر خاکستر تنها نیاز به دمیدنی داشت تا شعله برافکند و صمود ها را به ارمغان آورد و این بار در این نقطه از تاریخ، آن دمیدن را حضرت روحالله آغاز کرد! آری! ما تنها خاکستر میدیدیم و او سرخیهای زیر خاکستر را.
امروز مأموریت سربازان در گهواره روحالله جهانی شده است. دیگر باید جهانی فکر کرد و جهانی عمل کرد و اکنون آثار تفکر روحالله در میان امواج متلاطم راهی قدس شده است.
به کشتیهای صمود مینگرم! تنوع انسانها با فرهنگها و ادیان مختلف توجهم را جلب میکند. میگویند از ۴۵ کشور در این کاروان حضور دارند؛ و مگرنه آن که وقتی مرز حق و باطل روشن شود دیگر فرقی نمیکند که اهل کجا هستی؟ چه دینی داری؟ و تابهحال پیرو کدام مکتب و مذهب بودهای؟ مهم آن است که باید خودت را به کربلا برسانی! چه حبیب ابن مظاهر باشی! چه وهب نصرانی!
و اینجاست که افراد باید تکلیف خودشان را مشخص کنند که در کدام سمت تاریخ خواهند ایستاد و آن پرسش ناب سید شهیدان اهلقلم را با خود مرور کنند: "ای دل تو چه میکنی؟ میمانی؟ یا میروی؟ داد از آن اختیار که تو را از حسین (ع) جدا کند... "
صمودیان تکلیفشان را روشن کردند؛ و خوشا به احوالشان! غبطه به احوال آنها که به سمت کربلای زمان در حرکتاند. آری! اینان همان لشکریان "نجعلهم وارثین" اند و دیر نیست که این وعده صادق نهایی به وقوع خواهد پیوست. جهان هیچگاه فکرش را هم نمیکرد که چنین روزی را ببیند! آری! مادیگرایان غربی نباید هم بتوانند این روزها را درک کنند. این غیوران مقاومت، مرزهای مادی را شکستهاند و این همان بازگشت معنویت به این جهان مرده است.
و ما چشممان به بادبان کشتیها و گوشمان آماده امر ولی! که او لب تر کند و طوفان به پا کنیم.
"و نُریدُ أَنْ نَمُنَ عَلَی الَّذینَ اسْتُضْعِفُوا فِی الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوارِثین"
صمود در راه است...