جوان آنلاین: لیگ بیست و پنجم را باید لیگ بی‌خانمان‌ها نامید. در لیگ جدید تیم‌های خانه به‌دوش باید بازی به بازی از این ورزشگاه به آن ورزشگاه نقل مکان کنند، آن هم به دلیل تعمیرات (ورزشگاه آزادی) یا به واسطه نداشتن استاندارد‌های لازم (ورزشگاه پارس شیراز.)
درست همانند فصل گذشته، ورزشگاه آزادی در قرق کلنگ‌ها و دستگاه‌های سنگین است و صدای کارگران خبر از آن می‌دهد که سرخابی‌های پایتخت باید لیگ را با دربه‌دری آغاز کنند، زیرا ورزشگاهی که سال‌ها در آن از حریفان میزبانی می‌کردند هنوز زیر دست تعمیر است و با وجود وعده‌های داده شده، مشخص نیست که دقیقاً چه زمانی درهایش به روی تماشاگران پرسپولیس و استقلال باز می‌شود و تا آن زمان، سرخابی‌های تهرانی چاره‌ای جز پناه بردن به تختی ندارند. تختی فراموش شده‌ای که بعد از سال‌ها، فصل گذشته نامش به واسطه شرایط آزادی بر سر زبان‌ها افتاد، اما باز هم بیش از یک بازی نتوانست میزبان لیگ برتر باشد.
فصل گذشته که آقایان تختی را برای جایگزینی آزادی کاندید کردند، تصور می‌کردند با کشیدن دستی به سر و گوش این ورزشگاه قدیمی می‌توانند پای آن را بار دیگر به لیگ برتر باز کنند، اما خیلی زود مشخص شد تختی برای بازگشت به فوتبال به زمان بیشتری نیاز دارد و همین مسئله پرسپولیس و استقلال را در‌به‌در این ورزشگاه، آن ورزشگاه کرد، از شهدای شهر قدس گرفته تا اراک. اما یک فصل زمان کافی نبود برای پایان پروژه تعمیرات آزادی، خصوصاً که این ورزشگاه با وجود زیر دست تعمیر بودن گاهی ناچار به میزبانی شد، چه از سرخابی‌ها و چه تیم ملی. اما طبق گفته‌های آقایان در نهایت تا پایان چند هفته نخست لیگ آزادی سر و سامان می‌گیرد و درهایش به روی پرسپولیس، استقلال و هوادارانشان باز می‌شود. تا آن زمان، اما سرخابی‌های پایتخت باید آماده مهاجرت موقت به تختی باشند. البته اگر در میانه‌های راه ناچار به تغییر مسیر به سمت شهدای شهرقدس نشوند. ورزشگاهی که گویا این فصل قرار است میزبان بازی‌های پیکان باشد.
بهمن ۱۴۰۱ بود که طرح مرمت و مقاوم‌سازی استادیوم آزادی کلید خورد، درست زمانی که صحبت از ریزش سکو‌های آزادی مطرح شد، اما بازسازی سکوها، نوسازی سیستم روشنایی و تعویض چمن، پروژه‌ای است که از سال گذشته آغاز شد. با این حال، برخلاف وعده‌های اولیه هنوز خبری از آماده‌سازی نهایی نیست و دست‌کم چند هفته نخست لیگ، استقلال و پرسپولیس باید دور از خانه سنتی‌شان بازی کنند. این در حالی است که قرار بود آزادی فصل قبل در نیمه‌های راه درهایش به روی فوتبال باز شود، اما همانطور که انتظار می‌رفت کار به درازا کشید. با وجود این وزیر ورزش وعده داده آزادی تا پایان سال ۱۴۰۵ به یکی از بهترین استادیوم‌های خاورمیانه تبدیل شود.
در دسترس نبودن آزادی، اما بهانه خوبی شد برای روی کار آمدن دوباره ورزشگاه تختی. ورزشگاهی که سال‌ها از رقابت‌های سطح اول فوتبال ایران دور بود، اما بنا به ضرورت با سرعت در حال بازسازی چمن و به‌روزرسانی زیرساخت‌هاست می‌شود و گفته شده که برای آماده‌سازی چمن تختی از خزانه چمن ورزشگاه آزادی استفاده می‌شود تا کیفیت زمین به سطح استاندارد برسد. اما هنوز هم سکو‌های محدود و دسترسی سخت هواداران یکی از چالش‌های انتقال میزبانی پرسپولیس و استقلال به تختی است، اما گویا ظاهراً هیچ چاره‌ای نیست. البته ورزشگاه شهدای شهر قدس نیز یکی دیگر گزینه‌های روی میز است. ورزشگاهی که طی سال‌های اخیر میزبان پیکان بوده و یکی از معدود ورزشگاه‌های تأیید شده برای بازی‌های آسیایی در تهران است. بر همین اساس بعید نیست در صورت نرسیدن آزادی، شهدای شهرقدس میزبان استقلال در رقابت‌های لیگ قهرمانان آسیا باشد. اما طبق برنامه‌ریزی‌های انجام شده، قرار است شهدای شهرقدس میزبان پیکان باشد و تختی میزبان پرسپولیس و استقلال. هرچند که هنوز نمی‌توان این سناریو را هم قطعی دانست و همه چیز بستگی به تنظیم دقیق تقویم بازی‌ها دارد.
پناه بردن به تختی و کوچ اجباری پرسپولیس و استقلال به شرق تهران کم بود، پای فولادشهر هم با اضافه شدن فجرسپاسی به جمع تیم‌های سرگردان لیگ به میان کشیده شد. تیمی که فصل گذشته تلاش زیادی برای صعود و حفظ موقعیتش در سطح اول فوتبال ایران کرد، ناچار به کوچ اجباری به اصفهان است، چراکه رفعتی، دبیر کارگروه استانداردسازی ورزشگاه‌های فوتبال ایران بعد از بررسی وضعیت ورزشگاه پارس، روز گذشته صراحتاً در یک برنامه تلویزیونی تأکید کرد که ورزشگاه پارس به لیگ برتر نمی‌رسد و این تیم باید استادیوم دیگری را برای میزبانی از رقبا درنظر بگیرد. در همین راستا گفته می‌شود در صورت فراهم نشدن شرایط میزبانی در پارس شیراز، مدیران این باشگاه روی فولادشهر اصفهان نظر مثبت دارند.
خانه‌به‌دوشی تیم‌های لیگ برتری، اما تلنگری جدی به فوتبال ایران است برای یادآوری این مهم که حرفه‌ای شدن تنها به اضافه شدن پسوند و پیشوند نیست و نیازمند مهیا بودن شرایط و زیرساخت‌هاست. زیرساخت‌هایی که با نگاهی به آلاخون‌والاخونی پرسپولیس، استقلال، فجر سپاسی و دیگر تیم‌ها به طور واضح نشان می‌دهد که تا چه اندازه در تجهیز و به‌روزرسانی آنها کوتاهی کرده‌ایم. اما مسئله این است که معضل امروز پرسپولیس، استقلال و فجر فردا روز می‌تواند یقه دیگر تیم‌ها را بگیرد، چراکه استاندارد‌ها هر ساله ارتقا پیدا می‌کند. استاندارد‌هایی که به‌طور مستقیم با کیفیت زیرساخت‌ها در ارتباط است و این می‌تواند باعث از رده خارج شدن یک به یک ورزشگاه‌های کشور شود اگر از همین امروز فکری برای بازسازی، تعمیر و تجهیز آنها براساس استاندارد‌های روز دنیا نکنیم.
