مردم ایران در حالی سی و ششمین سالگرد ارتحال حضرت امام خمینی (ره) بنیانگذار کبیر انقلاب اسلامی را پاس می‌دارند که میراث گران‌قدر آن راحل عظیم‌الشأن یعنی نظام جمهوری اسلامی با هدایت‌های خلف صالحش همچنان پویا و باصلابت و بدون انحراف در مبانی و بنیان‌های ارزشی نظام در هماوردی باقدرت‌های استکباری، اعتلای نام ایران را در منطقه و جهان در پی داشته و با تحکیم بنیان‌های اقتدار نظام توانسته است به عنوان یکی از قدرت‌های مطرح در روند تحولات منطقه‌ای و جهانی ایفای نقش نماید و این در حالی است که توطئه‌ها و فتنه‌های فرا راه حرکت انقلاب اسلامی طی ۴۸ سال گذشته هر یک برای فروپاشاندن یک نظام سیاسی کفایت می‌کرد، ابتنای انقلاب بر اصول و مبانی و ارزش‌های دینی، اتکا به قدرت الهی و پشتوانه مردمی، در کنار صلابت و سلامت رهبران انقلاب را باید از دلایل اصلی این امر دانست.
حضرت امام خمینی به عنوان فقیهی ژرف‌نگر و حکیمی خردمند و سیاستمداری دوراندیش و عارفی الهی، توانست در پرتو مناجات شبانه و توکل و معرفت و اخلاص، به منبع نورانیت الهی و اقیانوس بی‌کران عرفان و معنویت متصل گردد. ویژگی‌های شخصیتی امام همچون اخلاص، توکل، ارتباط باخدا و سلوک معنوی اگرچه از او یک انسان نمونه ساخته بود، اما آنچه سبب تحول و ورود امام به عرصه احیای اسلام و مبارزه با طاغوت و تشکیل نظام اسلامی گردیده و او را از تمام فقیهان معاصر و گذشته متمایز می‌ساخت، احساس خطر نسبت به راهبرد قدرت‌های استکباری برای هدم اسلام بود که در قرون اخیر از حرکت‌های اسلامی احساس خطر کرده بودند و امام با بصیرت نسبت به راهبرد دشمنان و احساس خطر نسبت به سرنوشت اسلام پای در این راه گذاشت و منشأ وقوع مهم‌ترین تحول در عرصه سیاسی و اجتماعی قرن بیستم شد.
علاوه بر بصیرت و ژرف‌اندیشی امام برای بنیانگذاری نهضت، ویژگی‌های شخصیتی امام، یعنی امید به خدا و باور به کمک الهی و شجاعت او که اقتدار نظام اسلامی مظهر تجلی آن بود و در پیروزی و ادامه نهضت نقشی اساسی داشت. صلابت امام از همان روز‌های آغازین نهضت، آنگاه که مبارزه با رژیم پهلوی را در ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ و سلطه امریکا بر کشور در آبان ۱۳۴۳ در مخالفت با قانون کاپیتولاسیون آغاز کرد، دشمنان مردم ایران را مستأصل کرده بود و این در حالی بود که بسیاری از روشنفکران وطنی اعم از مارکسیست‌ها، ملی‌گرا‌ها و التقاطیون نهضت امام را کور و محکوم به شکست می‌دانستند. اما از آنجایی‌که امام به عنایات الهی و پشتوانه مردمی در این مسیر باور داشت، هنگامی‌که از او سراغ یارانش در نهضت گرفتند، امام به آنها آدرس گهواره‌ها را می‌دهند و این یاران گهواره‌ای همان‌ها بودند که در بهمن ۱۳۵۷، بی‌نظیرترین انقلاب تاریخ را عینیت بخشیدند و در طول دفاع مقدس حماسه‌های کم‌نظیری را آفریده و جبهه‌ای متشکل از ۴۲ قدرت جهانی و منطقه‌ای را به شکست رساندند و اکنون فرزندان آن یاران گهواره‌ای با اتکا به توانمندی‌های داخلی و نبوغ ناشی از فرهنگ ایرانی اسلامی بزرگ‌ترین قدرت نظامی منطقه را به رخ دشمنان مردم ایران می‌کشند به‌گونه‌ای که ترامپ حسرت پهپاد‌های آنها را می‌خورد.
برای خیلی از کارشناسان و ناظران داخلی و خارجی، همیشه این سؤال بوده و هست که امام خمینی برمبنای چه قدرتی انقلاب اسلامی را تا پیروزی و پس‌ازآن هدایت کردند. تحلیل‌های مختلفی از جمله کاریزما بودن، علاقه مردم به علما و مراجع را عنوان می‌کنند. اما رهبر معظم انقلاب دراین‌باره می‌گویند: «رهبران مادی را با انواع حیله‌ها می‌خواهند در دل‌ها زنده نگه‌دارند، نمی‌شود... آن فکر و آن اصول و آن یاد، همه محکوم به زوال شد؛ هم در جامعه خود او، هم در سطح جهان. تفاوت رهبری و زعامت معنوی و روحی این است. علت هم همان اتصال با منبع اصلی قدرت، ارتباط باخدا، همه چیز را از او دانستن و همه کار را برای او کردن، است. این راز اقتدار و ماندگاری و نفوذ مردان خداست. امام با این دید و با این مبنا، همچنان زنده خواهد ماند. دشمنان او، مخالفان او، معارضان دینی و سیاسی او، رفتند و خواهند رفت، اما امام بزرگوار با فکرش، با هویتش و با وجود حقیقی‌اش در جامعه اسلامی و در جامعه بزرگ بشری ادامه پیدا خواهد کرد و روزبه‌روز برجسته‌تر و قوی‌تر و محسوس‌تر خواهد شد. راز قدرت معنوی امام بزرگوار ما این است.» (بیانات در حرم امام خمینی ۱۴/۳/۱۳۸۶)
حضرت امام بر ایمان به خداوند و تکیه بر قدرت لایزال الهی به عنوان قدرت معنوی نهضت تأکید داشتند و معتقد بودند که منبع قدرت ملت ایران اتکال به خداوند است. امام عقیده داشتند که قیام ملت ایران برای خدا و با پشتوانه الهی بود و حفظ عنایت خدا منشأ تمام پیروزی‌هاست. ازاین‌رو ایشان اتکال به قدرت لایزال و ذات مقدس حق، هجرت از نفس به حق و از دنیا به عالم غیب و گسستن از خود و پیوستن به خدا را رمز پیروزی نهضت می‌دانستند و براین باور بودند که «پیروزی را شمشیر نمی‌آورد. پیروزی را خون و قدرت ایمان می‌آورد.»
امـام راحـل (ره) از شـجـاعـت وصف‌ناپذیری بـرخوردار بود و با همین خصلت بزرگ در برابر همه ناملایمات با قامتی به استواری کوه می‌ایستاد. این جمله امام که «واللّه! من بـه عـمـرم نـتـرسیدم» حاکی از شجاعت وصف‌ناپذیر مردی بزرگ است که روزگار به داشـتـن چـنـیـن انـسـانـی بـه خود افتخار می‌کند. روح شجاعتی که امام در مسلمانان و ملت‌ها دمید، سبب شد ابهت ابرقدرت‌ها شکسته شود. رهبر معظم انقلاب شجاعت امام را این‌گونه ترسیم می‌نماید: او بت‌ها را شـکـسـت و بـاورهـای شرک‌آلود را زدود. او بـه هـمـه فـهـمـانـد کـه انـسـان کـامـل شدن، علی‌وار زیستن، افسانه نیست او به ملت‌ها نیز فهماند که قوی شدن و بند اسارت گسستن و پنجه در پنجه سلطه‌گران انداختن ممکن است.
