بدون هیچ شکی ضعف مدیریت استقلال نقش غیرقابل انکاری در وضعیت فعلی این تیم و باشگاه دارد. ضعفی که با وجود تغییرات گسترده و زیاد طی سال‌های اخیر و حتی بعد از خصوصی شدن این باشگاه هم همچنان ادامه دارد. مدیریتی که این روز‌ها تمام تلاش خود را می‌کند تا با شلوغ‌کاری رسانه‌ای دیگران را مقصر حال و روز امروز استقلال معرفی کند.
استقلال وضعیت خوبی ندارد. اینکه آبی‌های تهران تا قبل از برگزاری بازی شب گذشته مقابل گل‌گهر در رده ۱۲ جدول رده‌بندی لیگ جا خوش کرده‌اند برای هیچ‌کدام از هواداران این باشگاه بزرگ قابل قبول نیست. هوادار استقلال خوب می‌داند که وضعیت فعلی این باشگاه حاصل مدیریت‌های ضعیفی است که حتی امروز هم به دنبال انداختن تقصیر‌ها به گردن یکدیگر هستند. این روز‌ها برخی که به اشتباه داعیه پیشکسوتی استقلال را دارند و متأسفانه هم خیلی جدی گرفته می‌شوند در رسانه‌ها پخش شده‌اند تا مأموریتی را که مدیران فعلی باشگاه برعهده آنها گذاشته‌اند به انجام برسانند و آن مأموریت چیزی نیست جز اینکه تمام تقصیر‌ها را به گردن مدیران و کادر‌های فنی سابق تیم بیندازند.
اینکه فلان بازیکن سابق به اسم پیشکسوت در هر شبکه‌ای که فکرش را می‌کنید، حاضر شود و از خاصه‌خرجی‌های مدیران قبلی و بدهی‌های بالا آمده توسط آنها بگوید و بعد هم لب به تعریف و تمجید از مدیران فعلی و تلاش آنها برای نجات استقلال بگشاید یک بازی قدیمی و نخ‌نما شده است که دیگر نمی‌تواند کسی را فریب بدهد. اینکه برای نشان دادن به ثمر نشستن مثلاً تلاش‌های صورت گرفته، برخی چهره‌های امتحان پس‌داده و مردود شده را دو باره به‌کار بگیریم هم از آن بدتر است.
حالا سؤال اینجاست اگر این دو اتفاق بخشی از ماحصل و نتایج جلسه یک‌شنبه شب مدیران استقلال با پیشکسوتان (اگر تمام آدم‌های آن جمع را پیشکسوت تلقی کنیم) این باشگاه است، از همین حالا باید اعلام کرد که خواهش می‌کنیم از بقیه دستاورد‌ها و نتایج این جلسه رونمایی نکنید تا حداقل همین اندک آبرویی هم که برای استقلال باقی مانده، حفظ شود. سؤال دیگر اینکه چرا وقتی نام پیشکسوت استقلال به میان می‌آید همیشه یک عده خاص جلو می‌آیند، عده‌ای که هرچه تلاش می‌کنیم نمی‌توانیم بفهمیم برخی از آنها چه ثمری برای استقلال داشته‌اند! معدود آدم‌هایی که این روز‌ها بیشتر از همه بزرگان استقلال جلوی چشم هستند.
آنچه از جلسه یک‌شنبه شب باشگاه استقلال بیرون آمد به تأیید همین پیشکسوتان چیزی نبود که دردی از درد‌های امروز استقلال را دوا کند، اما ظاهراً مدیران این باشگاه از عده‌ای که می‌خواهند به هر نحو ممکن دیده شوند خیلی خوب بازی گرفته‌اند تا جایگاه خودشان را محکم کنند. مدیران استقلال ثابت کرده‌اند اگر نمی‌توانند برای تیم و نتیجه‌گیری آن خوب مهره‌چینی کنند در عوض خیلی خوب بلدند برای حفظ جایگاه خود «پروپاگاندای» رسانه‌ای راه بیندازند و تمام تقصیر‌ها را به گردن قبلی‌ها بیندازند.
اگر استقلال خصوصی شده میزان خرج و هزینه‌های آن ربطی به مردم و رسانه ملی ندارد که از آن به عنوان یک نقطه ضعف مدیران قبلی یاد شود. چشم هلدینگ روشن وقتی مالک استقلال شد و در کنار این نام بزرگ اسمش بر سر زبان‌ها افتاد باید فکر این روز‌ها را هم می‌کرد، ولی جای این تأسف همچنان باقی است، آدمی که به عنوان پیشکسوت این ایراد را می‌گیرد بدون کوچک‌ترین مطالعه‌ای تنها آنچه را که برایش دیکته کرده‌اند برای حمایت از مدیران فعلی باشگاه به زبان می‌آورد.
قبلاً هم گفته‌ایم که باشگاه بزرگی، چون استقلال مدیر، مربی و بازیکن بزرگ می‌خواهد و حالا باید اضافه کنیم که استقلال پیشکسوت بزرگ، دلسوز و فهیم هم نیاز دارد تا هم بداند چه موقع باید وارد گود شود، هم بداند چگونه باید به تیمش کمک کند و هم اینکه بازیچه دست مدیران نشود.
