جوان آنلاین: یکی از نکات قابل تأمل در فرمایشات مقام معظم رهبری در دیدار روز چهارشنبه گذشته ورزشکاران با ایشان نگاه خاص رهبر معظم انقلاب به مشکلات اقتصادی حاکم بر ورزش کشور بود.
رهبر معظم انقلاب اتخاذ تدابیر درست در مراقبت برای جلوگیری از بروز آفاتی نظیر فساد اقتصادی و تشکیل مافیای داخلی را از وظایف مسئولان ورزشی کشور خواندند و فرمودند: «رفع مشکلات ورزشی و پاسخ به سؤالات قدیمی مانند نقش دولت در ورزش، خصوصی‌سازی، قرارداد‌های ورزشی و مربی خارجی، به برنامه‌ریزی مبتنی بر اصول حرفهای نیاز دارد تا یک بار برای همیشه پاسخ این سؤالات مشخص شود.»
یکی از معضلات و سؤالات قدیمی و البته بدون پاسخ تمام رشته‌های ورزشی و ورزشکاران مدال‌آور ایران مسئله بودجه در نظر گرفته‌شده برای آن‌ها و میزان پاداشی است که از سوی مسئولان برای ورزشکاران افتخارآفرین در نظر گرفته می‌شود. بدون هیچ شکی عدم‌پاسخ به این حجم از انتقاد‌ها و نشنیدن این اعتراض نشان از همان فساد اقتصادی و مافیای داخلی در ورزش است که رهبر معظم انقلاب به آن اشاره داشتند.
پول هست، اما فقط برای یکی
سال‌هاست عنوان می‌شود بودجه و اعتبارات ورزش کشور متناسب با جایگاه و اهمیت رشته‌های ورزشی توزیع نمی‌شود. طبیعی است که اگر قرار بود این معضل به دست خود مسئولان ورزش حل‌وفصل شود، تاکنون این اتفاق افتاده بود، پس با نهایت تأسف باید عنوان کرد که کار باید از بالادست درست شود و دولت و مجلس اعتباراتی مستقل برای فدراسیون‌ها و رشته‌های مدال‌آور در نظر بگیرند. اهمیت این موضوع زمانی مشخص می‌شود که متوجه باشیم در سال کسب سهمیه المپیک قرار داریم و رشته‌های مدال‌آور بیش از هر زمان دیگر نیاز به اعتبار و بودجه دارند تا بتوانند به فرمایش رهبر معظم انقلاب چهره ایران قوی را با ورزش قوی آن به جهانیان نشان دهند.
جای تأسف است که با روشن‌بودن این واقعیت از سال‌های گذشته تا به امروز، شاهد این بوده و هستیم که پول ورزش در جایی دیگر و برای رشته‌ای دیگر صرف می‌شود؛ رشته‌ای عزیزکرده و نورچشمی که هیچ کس یاد ندارد آخرین افتخارآفرینی آن برای ورزش ایران چه بوده؛ رشته‌ای که حتی به زیرمجموعه‌های خودش هم رحم نمی‌کند و تمام اعتباراتی را که به سمت خود می‌کشد، صرفاً صرف عده‌ای خاص و تیم‌هایی خاص می‌کند.
پاداش هم برای یکی
فساد اقتصادی حاکم بر ورزش و مافیای داخلی آن کار را به جایی رسانده که برای یک تیم شکست خورده هزاران دلار و یورو پاداش در نظر می‌گیرند و برای تکمیل آن حواله واردات خودروی خارجی هم می‌دهند، اما از پاداش پای سکوی یک مدال‌آور پرافتخار که وعده‌اش را خودشان داده بودند، به بهانه واهی تخصیص‌نیافتن بودجه از سوی سازمان برنامه‌و‌بودجه طفره می‌روند. بد نیست برای درک بیشتر این مسئله به حرفهای مهدی اولاد، ورزشکار دوومیدانی‌کار ایران در کاروان پاراآسیایی هانگژو توجه کنیم که به ایسنا گفت: «نه تنها مدال‌آوران بلکه به مربیان نیز پاداش پای سکو داده نشد و اعلام شده است در صورت تأمین بودجه از سوی سازمان برنامه و بودجه، پاداش‌ها به حساب مدال‌آوران و مربیان واریز خواهد شد، البته شنیده‌ام که کمیته ملی پاراالمپیک اعلام کرده است طی دو هفته آینده پاداش‌ها واریز می‌شود.» بد نیست برای ملموس‌شدن بیشتر ماجرا به این نکته مهم هم توجه داشته باشید که اداره کل تربیت بدنی استان فارس بعد از گذشت مدت‌های مدید، هنوز پاداش پاراالمپیک توکیو را به اولاد نداده! بله، باور کنید که تاکنون در ورزش این استان ۳۰۰ میلیون تومان نبوده که پاداش مرد طلایی را با آن پرداخت کنند!
وقتی که مشابه همین انتقاد‌ها از سوی امیرحسین زارع، قهرمان سنگین وزن کشتی آزاد ایران در دیدار با رهبر معظم انقلاب هم عنوان می‌شود، یعنی کار از فساد و مافیا هم گذشته که حتی صدای این ورزشکاران شنیده نمی‌شود. حسن رنگرز، سرمربی تیم ملی کشتی فرنگی هم در گفت‌وگویی با ایرنا می‌گوید: «واقعیت این است که عدد و رقم این جوایز واقعی نشده است. رقم جایزه ورزشکاری که مدال جهانی یا المپیک کسب می‌کند، باید به گونه‌ای باشد که این قهرمان، حداقل دغدغه‌های معیشتی را داشته باشد، ولی پرداختی جوایز کنونی عملاً این مهم را ایجاد نمی‌کند.»
اعطای پاداش راه و رسم خودش را دارد، اما گویا این راه و رسم حتی وقتی مقرراتی هم برای آن تعریف می‌شود، خیلی راحت نادیده گرفته می‌شود تا جایی که صراحتاً به ورزشکاران مدال‌آور می‌گویند: «فعلاً خبری از پول نیست» و تمام این‌ها را بگذارید کنار پول‌ها و پاداش‌هایی که به همان رشته خاص و عده خاص اعطا می‌شود تا به عمق نفوذ فساد در اقتصاد ورزش و قدرت مافیای داخلی آن پی ببرید. بدون هیچ شکی هر کدام از این قهرمانان یا مربیان‌شان مربوط به رشته عزیزکرده آقایان بودند، تاکنون هم پاداش خود را گرفته بودند، هم میلیارد‌ها میلیارد بیشتر از آن.
دلخوش به آب باریکه صندوق حمایت
ورزشکاران المپیکی و پاراالمپیکی، مدال‌آور و افتخارآفرین در طول تمام این سال‌ها تنها دلخوش به حقوقی بوده و هستند که مانند آب باریکه‌ای از صندوق حمایت از قهرمانان و پیشکسوتان دریافت می‌کنند؛ همان آب باریکه‌ای که رنگرز در موردش اینگونه توضیح می‌دهد: «پرداخت حقوق‌مادام‌العمر و بیمه قهرمانان از طریق صندوق حمایت از قهرمانان و پیشکسوتان باید در دستور کار قرار گیرد. اعداد پرداختی حقوق از طریق صندوق حمایت در شأن قهرمانان ملی نیست و باید اعتبارات صندوق افزایش یابد تا آن‌ها هم بتوانند متناسب وضعیت موجود، حقوق و پاداش قهرمانان را پرداخت کنند.»
