بابک زمانی نوشت: در ماه‌های اخیر، به طور ناگهانی همه درگیر چیزی به نام هوش مصنوعی یا AI شده‌اند. کیفور و مست و خرامان و هیجان زده، همه از آن حرف می‌زنند. خواننده‌ای که سال‌ها پیش فوت شده، آهنگ جدید می‌خواند. ویدویی از ونگوگ می‌بینیم که وسط قهوه‌خانه‌ای در ایران، قلیان می‌کشد. با صدا و چهره هرکسی که بخواهیم می‌توانیم در کسری از ثانیه ویدیو بسازیم. لذت بخش است، مگر نه؟! معرکه است، نیست؟!
تازه این‌ها که چیزی نیست. اصلاً نیازی نیست که مثلاً معماری بلد باشیم؛ یک عکس از اتاق خالی می‌گیریم و هوش مصنوعی فوراً برای‌مان فضا را طراحی می‌کند. یا مثلاً چند سرنخ به او می‌دهیم و فوراً یک داستان یا فیلمنامه به ما می‌دهد. یا به او می‌گویم، یک موسیقی با فلان حال و هوا برایم بساز؛ فوراً اطاعت امر می‌شود. چشم هر چه تو بخواهی!
این ابتدای کار است. هوش مصنوعی، همه را حذف خواهد کرد، هنرمند، دانشمند، معلم، فیلسوف، نویسنده، جامعه‌شناس. اصلاً هرکسی و هر تخصصی که سال‌ها بابت آن رنج و مرارت کشیده شده را بلااستفاده می‌کند. بسیار خب، اصلاً حذف کند؟ خب که چی؟
قضیه به اینجا ختم نمی‌شود. هوش مصنوعی در طی یکی دو دهه، نیاز به تفکر را در انسان از بین می‌برد. تو نیاز نیست فکر کنی، من (هوش مصنوعی) به جایت فکر می‌کنم. من به جایت می‌نویسم، من به جایت می‌خوانم، من به جایت تشخیص می‌دهم، من به جایت انتخاب می‌کنم، من به جایت حرف می‌زنم، من به جایت حساب کتاب می‌کنم، من به جایت درس می‌خوانم، من به جایت تحلیل می‌کنم، من به جایت احساس می‌کنم، من به جایت عاشق می‌شوم، من به جایت نفس می‌کشم، من، من، من، من، تو فقط روی صندلی بنشین و به صفحه موبایل یا کامپیوترت خیره شو،ای موجود بی‌فایده و بی‌اراده. هوش مصنوعی از انسان‌ها و البته نسل‌های بعدی انسان‌ها، تکه گوشت‌ها بی‌خاصیت و بی‌تفکر و پوچ می‌سازد. تهی از هرگونه خرد یا اندیشه‌ای. یعنی برده‌های تام. غلام‌های حلقه به گوشِ کر و کور و لال که هر کار می‌توان با آن‌ها کرد. آخ که انسان‌ها دارند قمار سنگینی می‌کنند که بی‌شک بازنده آنند. عین روز، چنین آینده‌ای برایم روشن است. به راه افتادن لشکر ِ هوش مصنوعی، پشت پرده سنگینی دارد و آنان خوب می‌دانند که چقدر مبتذلانه، انسان‌ها میراث چند هزار ساله خود را که تفکر و فلسفیدن است را تقدیم می‌کنند تا برده باشند. آخ‌ای انسان غافل، نمی‌دانی چه آشی برایت پخته‌اند. خداحافظ انسان خردمند، خداحافظ. من نمی‌گذارم هیچ چیز دیگری به جای من فکر کند. من برده نخواهم شد.
