تا همین چند وقت قبل، یار دوازدهم تیم ملی هواداران بودند، اما بعد از خالی شدن ورزشگاه‌ها از تماشاگران به دلیل شیوع کرونا، معنای یار دوازدهم گویی با تغییرات عمده‌ای مواجه شده است، به طوری که این روز‌ها شاهد حجم بالایی از مدیران و مسئولان ورزش کشور در قطر به بهانه حمایت از تیم ملی هستیم! با این تفاوت که ورود هواداران در ورزشگاه‌های قطر با هیچ گونه ممنوعیتی مواجه نیست، با وجود این بالا بودن حس مسئولیت‌پذیری مدیران ورزش ایران آن‌ها را بر آن داشته است برای حمایت از تیم ملی، رنج سفر به قطر را بر خود هموار سازند و راهی کشور همسایه شوند!
نه اینکه حضور هیچ یک از مقامات و مسئولان در قطر یا رقابت‌هایی، چون جام جهانی ضرورتی نداشته باشد، نه، اما بی‌تردید کوچک‌ترین دلیلی ندارد تعداد آقایان حاضر در قطر به مراتب از اعزامی‌های تیم ملی یا حتی کاروان خبرنگاران و عکاسان بیشتر باشد! شرایط ایجاب می‌کند برخی مدیران از دپارتمان‌های تخصصی فدراسیون فوتبال در قطر حاضر باشند برای رتق و فتق امور، اما حضور اعضای هیئت رئیسه، رفیق گرمابه و گلستان و مدیر دفتر فلان مسئول یا حتی مشاور وزیر و سرپرست حوزه وزارتی وزارت ورزش در قطر چه لزومی دارد؟ آن هم در حالی که هزینه حضور این افراد تماماً از جیب ورزش کشور می‌رود. بی‌آنکه کوچک‌ترین ثمری در پی داشته باشد!
اگرچه این طور مواقع در توجیه این سفر‌های دسته‌جمعی بهانه‌هایی، چون حمایت از تیم ملی یا انجام کار‌های فرهنگی مطرح می‌شود، اما به نظر می‌رسد در واقع این گونه اعزام‌ها برای آقایان که قرار نیست از جیب هزینه کنند و گاه حق مأموریت آن را هم دلاری می‌گیرند، به دورهمی‌های دوستانه می‌ماند که هم فال است و هم تماشا!
لیست اعزامی‌های وزارت ورزش و فدراسیون فوتبال برای همراهی تیم ملی در قطر بسیار جالب توجه است. اصولی، رضاییان، افشاریان (اعضای هیئت رئیسه فدراسیون فوتبال)، محمدرضا ساکت، سهیل مهدی مسئول مسابقات لیگ برتر، هوشنگ نصیرزاده و همچنین رؤسای برخی هیئت‌های فوتبال مثل حبیب شیرازی رئیس هیئت فوتبال استان تهران، الماسخاله رئیس فوتبال استان گیلان و صفی‌الله فغانپور مشاور حقوقی فدراسیون تنها تعدادی از نفرات اعزام‌شده به قطر هستند که اتفاقاً در هتل خبرنگاران و هواداران اسکان داده شده‌اند؛ نفراتی که حضورشان در قطر کوچک‌ترین توجیه منطقی ندارد، اما مثل همیشه که یک پای سفر‌های خارجی هستند، قطر را هم از دست نداده‌اند. درست همانند اسماعیل احمدی، مشاور وزیر و سرپرست حوزه وزارتی وزارت ورزش که همچون دیگر سفر‌های داخلی و خارجی در قطر نیز سجادی را تنها نگذاشته و دوشادوش او بوده است. حال آنکه بی‌هیچ تردیدی در صورت حضور سجادی در قطر، شخصی، چون اسماعیل احمدی باید برای رسیدگی به امور ورزش در غیاب وزیر در وزارت ورزش و تهران باشد. نه در قطر! نه فقط به این دلیل مهم که وزارت ورزش، به کل ورزش کشور اختصاص دارد، نه فقط فوتبال بلکه به این دلیل که در غیاب وزیر، باید مشاور او جای خالی‌اش را پر کند، اما این مسئله گویی کوچک‌ترین اهمیتی ندارد که آقایان به حساب بیت‌المال دسته‌جمعی راهی قطر شده‌اند! سفری که برای آقایان تنها یک سفر تفریحی است و بس، حتی اگر در بازگشت بهانه‌هایی، چون حمایت از تیم ملی و اجرای برنامه‌های فرهنگی را مطرح کنند! چراکه هیچ ضرورتی ندارد آقایان برای حمایت از تیم ملی رنج سفر را به خود تحمیل کنند و از داخل ایران هم می‌توان به اشکال مختلف این حمایت را انجام داد. همانطور که اهم مردم نه فقط در این جام جهانی که در دیگر جام‌های جهانی با وجود عدم‌حضور در کشور میزبان از تیم ملی کشورشان حمایت کرده‌اند. در مورد دوم هم این سؤال مطرح می‌شود که آقایان به چه موفقیتی در کار‌های فرهنگی دست یافته‌اند که امروز این مورد را دستاویز سفر به قطر قرار داده‌اند؟ آن هم سفری که صفر تا صد هزینه‌های آن از جیب مردم پرداخت می‌شود؛ هزینه‌ای که می‌شد به جای حیف و میل کردن برای حضور افراد بی‌ربط در قطر، برای موارد بسیار مهم‌تر پرداخت شود تا گرهی از انبوه مشکلات ورزش کشور باز کند.
