تیراندازی در جریان رژه ملی امریکا به مناسبت روز استقلال به سمت مردم در پارک هایلند واقع در حومه شهر شیکاگو یک اتفاق عادی چنان که جو بایدن، رئیس‌جمهور امریکا، آن را توصیف کرده، نیست. بایدن گفت که او و همسرش جیل، از این «خشونت بی‌معنا با اسلحه که یک بار دیگر منطقه‌ای از امریکا را در روز استقلال عزادار کرد»، شوکه شده‌اند. برخلاف گفته بایدن، این تیراندازی همانند دیگر تیراندازی‌ها در مناطق دیگر کشور امریکا نیست که تقریباً هر روز خبری از آن به گوش می‌رسد. خیر، این تیراندازی ویژگی‌های خاصی دارد که یکی از آن‌ها توسط جی رابرت پریتزکر، فرماندار دموکرات ایالت ایلینویز به عنوان «یک سنت هفتگی امریکایی» بیان شده، اما مهم‌ترین ویژگی در وجه نمادین آن است.
این حرف فرماندار ایلینویز درست است که تیراندازی به سوی امریکا به صورت سنت فرهنگی درآمده، اما باید گفت که تیراندازی روز استقلال ویژگی خاصی را به این سنت اضافه کرده است. به عبارت روشن‌تر، در اغلب اخباری که در مورد تیراندازی‌ها به مردم در امریکا منتشر می‌شود، می‌توان انگیزه یا ارتباطی بین تیرانداز و محل تیراندازی یافت. برای مثال، حمله ماه پیش سالوادور راموس نوجوان به مدرسه ابتدایی راب در شهر یووالد در ایالت تگزاس و کشتار دست‌کم ۱۹ کودک دبستانی و دو بزرگسال در این مدرسه، می‌تواند ارتباطی به خشم این نوجوان از نظام آموزشی امریکا یا تبعیض‌های نژادی داشته باشد که او طی دوران تحصیل متحملش شده بود، اما تیراندازی در روز استقلال در پارک هایلند به طور مشخص نمی‌توانست انگیزه‌ای داشته باشد. در واقع، تیرانداز از بالای بام یکی از ساختمان‌ها به سمت مردم حاضر در مراسم روز استقلال و کاملاً به صورت بی‌هدف شلیک می‌کرد. این نوع کنش گویای خشم کوری است که نفرت از مردم باعث آن شده است، بدون اینکه عامل این کشتار خواسته باشد به دلیل خاصی دست به کشتن مردم بزند. این نوع کنش را می‌توان خشم از مردم دانست که باید آن را به گفته پریتزکر، در ذیل «سنت هفتگی امریکا» قرار داد و به این جهت، باز هم باید انتظار این نوع کشتار بی‌هدف را در امریکا داشت.
ویژگی مهم‌تر این تیرانداز در وجه نمادین آن است که مربوط به روز استقلال امریکا می‌شود. روز استقلال یادآور تصویب اعلامیه استقلال امریکا در روز چهارم ژوئیه ۱۷۷۶ است که منجر به رهایی ۱۳ مستعمره‌نشین شرق امریکا از استعمار انگلیس شد و این روز در تمامی ایالت‌های این کشور گرامی داشته می‌شود و جشن‌های پرشکوهی مثل مراسم پارک هایلند برگزار می‌شود. تیراندازی به این مراسم از این جهت تیراندازی به مراسمی است که یادآور بنیانگذاری کشوری به نام امریکاست و شاید بتوان گفت از این جهت، تیراندازی به سمت مردم حاضر در پارک هایلند بیشتر خود مراسم روز استقلال را مورد هدف قرار داده تا افراد حاضر در این مراسم. امریکا تاکنون بار‌ها شاهد تیراندازی‌های کوری بوده که حتی مثل تیراندازی در اکتبر ۲۰۱۷ منجر به کشته شدن دست‌کم ۵۹ نفر و زخمی شدن بیش از ۵۰۰ نفر شد، اما تا کنون سابقه نداشته که در مراسمی به مناسبت هویت ملی امریکا به این صورت تیراندازی شود. این موضوع به این معناست که ارزش‌های اساسی ملی که دائم توسط رسانه‌ها و دستگاه تبلیغاتی حاکم در امریکا ترویج می‌شود، دیگر آن قدرت باورپذیری سابق را ندارد تا آنجا که کسی حاضر می‌شود با انجام چنین اقدامی این ارزش‌ها را خدشه‌دار کند. شکی نیست که عوامل اقتصادی، نژادی، فرهنگی، سیاسی و حتی شرایط فعلی از تورم بالا و افزایش هزینه‌های زندگی نقشی در این حادثه داشته‌اند، اما در هر صورت، تیراندازی در روز استقلال نه تنها حاکی از بی‌توجهی به نماد‌هایی است که مایه وحدت ملی در امریکا هستند بلکه نشان می‌دهد حالا خود این نماد‌ها هستند که مورد هدف قرار می‌گیرند. شاید این اتفاق در پارک هایلند موردی و بنا بر تصمیم شخصی باشد، اما شکی نیست که تکرار آن می‌تواند تأثیر عمیقی را در جامعه امریکا ایجاد کند تا این تعرض به هویت‌ملی در این کشور مبدل به «سنت هفتگی امریکا» شود.
