بی‌برنامگی، بی‌کفایتی و زیاده‌خواهی کمر فوتبال ایران را شکسته‌است و هرکسی تلاش می‌کند از نمد فدراسیون بی‌دروپیکر برای خودش کلاهی بدوزد؛ دلال و واسطه برای تحمیل گزینه جدید به تیم‌ملی، سرمربی کروات برای بی‌تقصیر بودن در ماجرای اردوی قطر و بازیکنان هم برای گرفتن امتیاز بیشتر و رسیدن به پاداش‌های ارزی عقب‌افتاده!
این حال و روز تیمی است که برای سومین بار متوالی و بدون شکست به جام‌جهانی صعود کرده‌است، ولی جنجال و حاشیه امانش نمی‌دهد. تکلیف هیچ چیز مشخص نیست، نه رفتن یا ماندن اسکوچیچ، نه آینده مدیریت فدراسیون و نه دو فیفادی باقی مانده در این بین فقط شعار‌هایی در خصوص حمایت همه جانبه از تیم‌ملی داده می‌شود، ولی خبر از عمل نیست. منتها همین شعار‌های توخالی و وعده‌های پوچ انتظارات را بالا برده و بازیکنان را متوقع‌تر کرده است. مصاحبه‌های اخیر ملی‌پوشان با برنامه‌تلویزیونی حاکی از آن بود که آن‌ها به شدت از تعویق ایجاد شده در خصوص پرداخت پاداش‌صعود به جام‌جهانی و دیدار‌های مرحله انتخابی گلایه دارند. اگرچه آن‌ها در صحبت‌هایشان به موارد دیگر از جمله عدم پرداخت دستمزد مربیان و کادر تیم هم انتقاد می‌کنند، ولی تأکیدشان بر عدم وصول پاداش‌های وعده داده شده حسابی به چشم آمد. لازم به یادآوری است که ملی‌پوشان و کادرفنی پاداش‌های‌شان را ارزی دریافت می‌کنند، نه ریالی؛ گفته می‌شود هر برد خانگی در مرحله انتخابی جام‌جهانی پاداش ناقابل ۳ هزارو ۵۰۰ یورویی به همراه داشته و گویا برای بازی‌های خارج از خانه رقمی به مراتب بیشتر هم در نظرگرفته شده است.
برپایی اردو در کشور میزبان جام‌جهانی در اوج گرما و در شرایطی که خود قطری‌ها به اروپا سفر کرده بودند که هیچ توجیهی نداشته و ندارد. منتها فدراسیون مسئولیتش را به گردن کادرفنی می‌اندازد و اسکوچیچ هم فدراسیون را مقصر می‌داند. درتازه‌ترین مصاحبه منتشر شده از سوی سرمربی تیم‌ملی، دراگان فدراسیون را مسبب شرایط بد اردویی در قطر معرفی کرده است: «ایده متفاوتی در رابطه با این اردو داشتم و دو ماه پیش نوشتم و گفتم که چه انتظاراتی دارم و می‌خواهم در این اردو چه اتفاقاتی رخ بدهد، ولی این موضوع اتفاق نیفتاد. خیلی شفاف از فدراسیون خواسته بودم که با تیم‌هایی بازی‌های دوستانه تدارک بدهد که شبیه به تیم‌هایی باشند که در جام جهانی با آن‌ها بازی خواهیم داشت و حقیقت این است که مسابقات مدنظرم برگزار نشد و انتظارم از فدراسیون این بود که اردوی با کیفیت‌تری از قطر فراهم کند و فکر می‌کنم روز‌های زیادی را برای برگزاری اردو مناسب از دست دادیم. از همه بازیکنانم تشکر می‌کنم که با این شرایط با تمام وجود در خدمت تیم ملی بودند.» این وسط بازیکنان نیز با خیال راحت و بدون اینکه نگران بازخورد اظهارنظرهای‌شان باشند، قبل از بازی با الجزایر از خجالت فدراسیون درآمدند و حتی با ادبیات استادیوم برنامه‌ریزی‌شان را به سخره گرفتند. باخت به تیم دوم الجزایر حسن ختام اردوی کذایی بود تا تیم راهی ایران شود. تیم تازه به تهران رسیده بود که شایعه‌ای مطرح شد مبنی برپرداخت چندهزار دلار بابت اضافه‌بار کاروان از سوی فدراسیون فوتبال! گویا گرمای قطر تأثیری روی کاهش خرید‌های تیم اعزامی نداشته است.
«تیم‌ملی یکدل نیست.» این جمله‌ای است که سردار آزمون یکی از مهاجمان لژیونر ایران در مصاحبه تلویزیونی صراحتاً به آن اشاره کرده است. شنیدن این جمله تأکیدی از سوی یکی از بازیکنان اصلی بسیار نگران کننده است. جدا از بحث‌های فنی و دیدار‌های سخت پیش‌رو، اصولاً هر زمان اتحاد تیم‌ملی فوتبال به خاطر مسائل غیرفوتبالی کمرنگ شده‌است، شاهد اتفاقات حاشیه‌ای و جنجال‌برانگیز بوده‌ایم. برخلاف دوران حضور کی‌روش در تیم‌ملی، بازیکنان در این مدت از همه چیز انتقاد کرده‌اند. ضمن اینکه آن‌ها آن‌چنان که باید از سرمربی حساب نمی‌برند و بعضاً گفته می‌شود بازیکنان دانش فنی اسکوچیچ را نیز زیر سؤال برده‌اند. عملکرد تیم در تنها بازی دوستانه نیز نشان داد خبری از هماهنگی، نظم تیمی و اتحاد در تیم نیست. درچنین وضعیت آیا نباید نگران تیم‌ملی بود؟ شاید برخی‌ها فراموش کرده باشند ولی بد نیست شرایط تیم‌ملی در جام‌جهانی آلمان را یادآور شویم، تیمی که از درون ضربه خورد و چند دسته شدن تیم در جریان مسابقات، آن‌ها را با چالش جدی مواجه ساخت.
خواسته‌های حرفه‌ای و به حق کادرفنی و بازیکنان باید برآورده شود، اما فقط خواسته‌های به حق! نه هرچیزی که به نفع‌شان است و از آن برای تحت‌فشار قراردادن فدراسیون و افکارعمومی استفاده می‌کنند. پاداش ارزی، معافیت از سربازی آن هم به خاطر سه تساوی در جام‌جهانی و صدور حواله خودرو، از جمله توقعاتی است که این روز‌ها روی آن‌ها مانور داده می‌شود، آن هم با کلیدواژه «فوتبال تنها دلخوشی مردم». شاید در اوضاع سخت اقتصادی فوتبال تنها دلخوشی مردم باشد، ولی همین مردم عاشق فوتبال، قطعاً راضی نیستند پول‌های بیت‌المال به اسم جام‌جهانی و موفقیت در این آوردگاه حیف ومیل شود. نمی‌شود هم به یورو پاداش گرفت و هم حال و روز اقشار مختلف مردم را درک کرد.
حال و روز خراب تیم‌ملی برکسی پوشیده نیست و اصلاً کسی نمی‌تواند آن را کتمان کند، ولی این وضعیت قرار است تا چه زمانی ادامه داشته باشد؟ آیا با پرداخت دستمزد‌ها و پاداش‌های عقب‌افتاده اتحاد و یکدلی به تیم‌ملی بازمی‌گردد یا باید منتظر تحقیر و آبروریزی فوتبال ملی در جام‌جهانی قطر باشیم؟
