با نیم‌نگاهی به ترکیب جنسیتی شرکت‌کنندگان در کنکور و متعاقب آن پذیرفته‌شدگان در دانشگاه‌ها و حضور بالای ۶۰ درصد دختران متقاضی تحصیل، طبیعتاً آمار زنان و دختران متقاضی شغل هم بالاتر خواهد رفت. اشتغال زنان به عنوان نیمه جامعه با پیشرفت جوامع امری اجتناب‌ناپذیر است و چرخ‌های اقتصاد کشور با همراهی زنان و مردان در کنار یکدیگر می‌چرخد.
با وجود این ضرورت، اما ویژگی‌های جنسیتی متفاوت زن و مرد و همچنین نقش‌های متفاوت آنان در کانون خانواده ایجاب می‌کند تا نقش‌های اجتماعی و مدل اشتغال آنان نیز متفاوت از یکدیگر و بر مبنای ویژگی‌های هر گروه تعریف شود. همچنان که سال ۱۳۷۱ «سیاست‌های اشتغال زنان در جمهوری اسلامی ایران» در شورای عالی انقلاب فرهنگی به تصویب رسید تا شاخص‌های اشتغال زنان در جمهوری اسلامی ایران را تعیین و ابلاغ کند.
بر اساس این قانون، زن مسلمان ایرانی امروز از یک سو با ایمان کامل به وظیفه‌اش به عنوان محور اصلی در خانواده و به لحاظ نقش عظیمی که در تربیت و پرورش انسان‌های متعالی به عهده دارد، شایسته زیبا‌ترین ستایش‌هاست و از دیگر سو به برکت تسهیلات، امکانات و شرایط مناسب اجتماعی زن ایران در صحنه‌های مختلف فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی به فعالیت اشتغال دارد و با ایثار و تحمل مشکلات در رشد فرهنگی جامعه، افزایش تولیدات اقتصادی و ارائه خدمات بهداشتی‌و... نقشی مؤثر و ارزشمند ایفا می‌کند و چنانچه اتخاذ سیاست‌های فرهنگی مناسب و حمایت‌های لازم قانونی از این مشارکت ایثارگرانه وی صورت‌پذیرد، قادر خواهد بود با ایفای کامل نقش مادری و انجام وظیفه صیانت از خانواده سلامت معنوی و آینده روشن جامعه را تضمین کند و در کنار آن در رفع نیاز‌های خود و جامعه‌اش بیش از پیش مؤثر واقع شود.
ماده یک این قانون می‌گوید: «با توجه به قداست مقام مادری و تربیت نسل آینده و مدیریت خانه و با عنایت به اهمیت نقش زنان در فرآیند رشد فرهنگی و توسعه اقتصادی باید ارزش معنوی و مادی نقش زنان در خانواده و کار آنان در خانه در نظر گرفته شود.»
ماده ۴ این قانون نیز تأکید دارد شرایط و محیط کار اجتماعی بانوان باید به گونه‌ای مهیا شود که زمینه رشد معنوی، علمی و حرفهای آنان فراهم شود و به دیانت، شخصیت، منزلت و سلامتی فکری و روحی و جسمی آنان لطمه‌ای وارد نیاید.
مطابق ماده ۸ «سیاست‌های اشتغال زنان در جمهوری اسلامی ایران» نیز دستگاه‌های تبلیغاتی و رسانه‌های گروهی باید بر اساس سیاست‌های مصوب در زمینه اشتغال زنان، به گونه‌ای تبلیغ کنند که به هیچ وجه هموارکننده پیشرفت هجوم شرق و غرب به ارزش‌های اعتقادی و اسلامی ما نباشد و در عین حال زمینه‌ساز جذب زنان در فعالیت‌های فرهنگی، اجتماعی، خدماتی و تولیدی و اصلاح بینش جامعه نسبت به اشتغال آنان و ضرورت حضور زنان و در مرحله رشد و دوران سازندگی کشور باشد.
اما تصویری که در رسانه‌های ما از اشتغال زنان ارائه می‌شود، بیشتر از آنکه مطابق ارزش‌های اسلامی باشد بر مبنای اصول غربی استوار است و بیشتر از آنکه نقش‌های مادری و همسری زنان را مورد توجه و تأکید قرار دهد، نگاه غربی در حوزه اشتغال زنان را تبلیغ و ترویج می‌کند.
این در حالی است که مطابق با ماده ۱۰ سیاست‌های اشتغال زنان در جمهوری اسلامی با توجه به اهمیتی که نظام جمهوری اسلامی به استحکام بنیان خانواده و نقش تربیتی و سازنده زنان در خانه قائل است، مقررات و تسهیلات لازم، به مناسبت «شغل مادرانه» در نظر گرفته شود، از قبیل استفاده از مرخصی با حقوق تقلیل ساعت کار، مزایای بازنشستگی با سنوات کمتر خدمت، امنیت شغلی، برخورداری از تأمین اجتماعی در مواقع بیکاری، بیماری، پیری یا ناتوانی از کار باید مد نظر قرار بگیرد.
همچنین بنا بر ماده ۱۲ فرصت‌های شغلی مناسب برای مادران خانه‌دار در محیط خانه و در کنار فرزندان، بدون محدودیت وقت و با منظور کردن مزد در قبال کار و تسهیلات تعاونی ایجاد شود.
اما در عمل این قانون و این سند هم مانند بسیاری از اسناد بالادستی دیگر هرگز به درستی اجرایی نشده و حتی در مواردی بر خلاف آن عمل شده است. سیاست‌های اشتغال در کشورمان خیلی وقت‌ها خانواده‌محور نیست و همین مسئله هم موجب شده تا زنان شاغل برای مدیریت زندگی خانوادگی و شخصی و شغل خود به چالش‌های جدی دچار شوند. ماجرایی که می‌طلبد قانونگذاران و مجریان به اسناد بالا دستی و قوانینی همچون سیاست‌های اشتغال زنان در جمهوری اسلامی ایران بیشتر توجه کنند.
