پایان تلخ یک رؤیا، شاید بهترین توصیف از پایان کار پیمان فخری و شاگردانش در شمشیربازی المپیک باشد. رشته‌ای که آنقدر در چند سال گذشته خوب نتیجه گرفته و تاریخ‌ساز شده که خیلی‌ها در توکیو انتظار این را می‌کشیدند که دست سابریست‌های ایران به مدال برسد و کارنامه فوق‌العاده‌شان با مدال المپیک تکمیل شود، به خصوص هنوز که هنوز است مزه مدال برنز تاریخی مجتبی عابدینی در قهرمانی جهان با وجود گذشت دو سال زیر زبان اهالی شمشیربازی است. تیرماه ۹۸ و مسابقات قهرمانی جهان در بوداپست، جایی که کاپیتان سوادکوهی شمشیربازی، زاتماری، قهرمان جهان از مجارستان را در خانه‌اش با شکست بدرقه کرد و تاریخی‌ترین مدال شمشیربازی را به گردن آویخت یا یک سال قبل‌تر که در بازی‌های آسیایی پس از ۴۴ سال شمشیربازی در انفرادی سابر مدال گرفت و علی پاکدامن با مدال برنزش نشان داد که موفقیت‌های شمشیربازی اتفاقی نبوده است. رقابت‌هایی که با تکرار مدال نقره در رشته تیمی سابر هم همراه شد تا نگاه‌ها به شمشیربازی عوض شود، به خصوص وقتی اسفند ۹۸ در جام جهانی لهستان، شاگردان فخری توانستند اولین سهمیه تیمی المپیک را به نام خودشان ثبت کنند.
المپیک، اما باز هم به شمشیربازی ایران روی خوش نشان نداد، هم در انفرادی و هم در تیمی تا فخری و تیم پرافتخاری که در سال‌های اخیر ساخته، همچنان در حسرت مدال المپیک باشند. افتخاری که در توکیو برخلاف ریو و البته لندن، خیلی در دسترس‌تر نشان می‌داد، اما نشد که بشود.
پس از یک شروع درخشان در بخش انفرادی که با سه برد در مرحله اول برای مجتبی عابدینی، علی پاکدامن و محمد رهبری همراه بود، اما در یک‌شانزدهم رهبری و عابدینی باختند و کنار رفتند. پاکدامن، اما دومین مسابقه‌اش را هم برد و به یک‌چهارم رسید، ولی در این مرحله به ژیلاگی مجار باخت تا برخلاف یک شروع درخشان هر سه نماینده ایران دست‌شان خالی بماند.
پس از قرعه سخت بخش انفرادی و نرسیدن سابریست‌ها به مدال، بامداد چهارشنبه خیلی‌ها چشم‌انتظار شروع رقابت‌های تیمی شمشیربازی سابر در سالن ماکوهاری مس بال توکیو بودند، جایی که سابریست‌های ایران در بازی اول‌شان مقابل ایتالیا قرار می‌گرفتند، اما پس از ۹ رقابت با نتیجه نزدیک ۴۵ بر ۴۴ مغلوب شدند تا آخرین امید شمشیربازی در توکیو که بیشترین امید را هم داشتیم از دست برود و همه چیز برای تاریخ‌سازی به سه سال بعد و المپیک ۲۰۲۴ پاریس موکول شود.
مقابل ایتالیا، علی پاکدامن همچنان که در بخش انفرادی با ایستادن در جایگاه هشتمی و رسیدن به یک‌چهارم بهترین عملکرد را داشت، در بخش تیمی هم ستاره ایران بود. درخششی که با توجه به عملکرد نه‌چندان خوب مجتبی عابدینی و محمد رهبری سودی نداشت تا شمشیربازی از رسیدن به نیمه‌نهایی بازبماند. در این مسابقه علی پاکدامن ۲۲ امتیاز گرفت و ۱۴ امتیاز از دست داد تا ستاره تیم ایران باشد. مجتبی عابدینی ۱۲ امتیاز گرفت و ۱۶ امتیاز از دست داد و محمد رهبری ۱۰ امتیاز گرفت و ۱۵ امتیاز از دست داد.
در بخش تیمی، اما همان خاطره تلخ ریو تکرار شد؛ اگر چهار سال پیش در ریو مجتبی عابدینی در یک قدمی مدال با ناداوری دستش از رسیدن به مدال کوتاه ماند و داور روس کاری کرد که داریل هومرامریکایی پیروز شود و به قول عابدینی، مدال را از چنگش در بیاورند، این‌بار و چهار سال بعد در توکیو باز هم داوران سنگ بزرگ جلوی شمشیربازی بودند.
این‌بار یک داور اوکراینی در آخرین مصاف تیمی ایران و ایتالیا در رقابت پاکدامن و لوکا کاراتولی، همه کار کرد تا ایتالیا در نهایت برنده باشد. قضاوتی که حتی سبب شد این داور از سوی فدراسیون جهانی هم محروم شود، اما شانس تاریخی شمشیربازی از دست رفته بود و اقدام رئیس فدراسیون جهانی برای امضای محرومیت داور اوکراینی، برای ایران نوشداروی پس از مرگ سهراب بود و به گفته پاکدامن «داور و مافیای داوری قشنگ می‌تواند یک شمشیرباز یا یک تیم را قهرمان المپیک کند!»
صحبت‌های پاکدامن پس از بازگشت و دست خالی شمشیربازی گویای پایان تلخ رؤیای فخری و شاگردانش در توکیو بود، جایی که گفته است: «از اینکه دست خالی ماندیم، ناراحتم. من فقط یک مسابقه ساده را نباختم و همه چیزم را باختم! چند سال عمری که گذاشته بودم و زحمت کشیدم به نتیجه نرسید.»
