40 روز از ريزش بلندترين سازه قديمي تهران و البته وعده‌هاي مسئولان در راستاي جبران خسارت‌هاي وارده به كسبه و پيشگيري از حوادث مشابه مي‌گذرد. وزيري وعده جبران خسارت كسبه پلاسكو و ديگري اشتغال كارگران بيكار را داد، مسئولي وعده داده كه كارگران را صاحب كار مي‌كنيم و آن يكي هم گفت وام 300 ميليوني به آسيب‌ديدگان مي‌دهيم، اما امروز آنچه از ميان ديد و بازديدهاي پلاسكويي مسئولان باقي مانده، نارضايتي و عصبانيت كسبه پلاسكو در كنار يادگاري‌هايي است كه به روايت تصاوير در صفحات مجازي مسئولان باقي ماند؛ عكس‌ها و تصاير كه دو ماه ديگر و در ايام انتخابات به كار مسئولان خواهد آمد.
ساختماني آتش گرفت و بعد از ساعت‌ها تلاش، جمعي از آتش‌نشان‌هاي فداكار را به كام مرگ كشاند و هزاران كارگر و كسبه را ورشكست كرد.
اما روزهاي فاجعه در دل تهران ميان تلي از دود، آتش، آوار، غم و مصيبت خانواده‌هاي داغدار و خسارات مالي كسبه، علاوه بر اينكه زمان مغتنمي براي ماهيگيري سياسي از آب گل آلود شد، فرصت مناسبي هم براي بازديدهاي مسئولان سلفي بگير و يادگاري بگير و وعده‌هاي دلگرم‌كننده‌شان بود.
از يك سو، جرياني كه همواره حيات سياسي خود را وام‌دار منافع جناحي است، با دور‌خيزي از اصل ماجرا و البته بي‌توجه به توصيه‌هاي ابتدايي رهبر معظم انقلاب در بدو حادثه مبني بر اينكه «وظيفه فوري را بر هر حرف و حديثي مقدم بدارند»، آتش‌سوزي و فاجعه ساختمان پلاسكو را دستمايه امواج تخريبي خود قرار داد و هر ساعت از منظري كوشيد تا اين ماجرا بهانه‌اي براي تخريب و اختلاف‌افكني شود.
فرصت‌طلبي با كمترين هزينهفرصتطلبي و برنامه‌ريزي با كمترين هزينه به جايي رسيد كه حتي در اقدامي با شائبه انتخاباتي، دستور تشكيل كميته ملي بررسي علل حادثه صادر شد تا گزارش آن همزمان با ثبت‌نام‌هاي انتخاباتي ارائه شود، اقدامي با احتمالاً هدف تخريب رقيب كه مي‌توان گفت اگر همين برنامه‌ريزي و تشكيل چنين كميته‌اي براي حل بحران‌هاي مديريتي چون حادثه قطار سمنان، زمستان سخت گيلان، مازندران و سيستان، تعطيلي 60 درصدي كارخانه‌هاي كشور، بيكاري 6 ميليون جوان ايراني، آلودگي هواي تهران و كلانشهرها، فسادهاي سنگين و نجومي رخ مي‌داد، امروز كمتر با حجم نارضايتي عامه مردم مواجه مي‌شديم.
وعده‌هايي كه بر زمين مانداز سوي ديگر وعده وزير كار براي حمايت از 4 هزار كارگر بيكار شده ساختمان پلاسكو، ارائه وام 300 ميليوني ولي‌الله سيف به صاحبان هر صنف در پلاسكو با يك سال تنفس و بازپرداخت سه ساله، وام خرد به افراد آسيب‌ديده، پرداخت مستمري و بيمه بيكاري كارگران تحت پوشش سازمان تأمين اجتماعي، اعزام كارگران به شغل‌هاي مورد نياز، بخشودگي ماليات كسبه پلاسكو، تشكيل كميته ويژه‌اي براي ياري‌رساني مالياتي، بانكي و بيمه‌اي به واحدهاي فعال آسيب‌ديده در ساختمان پلاسكو تنها بخشي از اظهارات مسئولانه‌اي بود كه كسبه پلاسكو را در اوج بحران اميدوار مي‌كرد تا نگران آينده از دست رفته مالي خود نباشند.
هر چند كسبه نيز بعد از مدت كوتاهي همه ديد و بازديدهاي پلاسكويي و تزريق اميدواري‌ها را در حد حرف دانستند و عقيده داشتند كار اجرايي مشخصي براي پاسخگويي و ساماندهي آنها انجام نخواهد شد. چنانکه بعد ازگذشت 40 روز از اين حادثه، ديگر پلاسكو در صدر خبرها نيست و همانگونه كه همواره همه‌چيز به دست فراموشي سپرده مي‌شود، پلاسكو هم به آرامي در حال فراموش شدن است و كسبه مي‌گويند وعده‌هاي مسئولان يك به يك تو خالي از آب درآمده و دست آنها را در پوست گردو گذاشته‌اند. تنها وعده‌اي كه در اين روزها به سرعت عملي شد، اسكان سريع كسبه پلاسكو در مركز تجاري نور تهران بود. مغازه‌هايي كه تنها براي سه ماه رايگان در اختيار كسبه است و از ارديبهشت ماه اجاره آن بايد پرداخت شود. همين موضوع هم نه با پيگيري دولت، بلكه ظاهراً با مرحمت مالك پلاسكو محقق شد.
اسكان در مركز تجاري كه رونقي نداردعلاوه بر اين، اگر تا به حال گذرتان به خيابان وليعصر افتاده باشد و قدمي در اين مركز تجاري گذاشته باشيد، خواهيد ديد با وجود گذشت 10سال از عمر اين مركز تجاري، هنوز رونقي ندارد و در حالي كه حتي مغازه‌هاي واقع در طبقه همكف و نزديك در ورود و خروج هم فاقد مشتري هستند، به دليل ازدياد مغازه‌داران پلاسكو، طبقات ديگر اين مجتمع به كسبه پلاسكو واگذار شده است.
از همان روزهاي ابتدايي كسبه پلاسكو عقيده داشتند كه براساس اجبار شرايط فعلي را پذيرفته‌اند و حتي اميد چنداني هم به رونق كسب و كار خود در محل فعلي ندارند، چراكه ظاهراً واحدهاي جديد بدون مشورت به آنها واگذار شد و حتي انتظار حداقلي آنها در جانمايي برآورده نشد، چنانكه اين كسبه با تمسخر مي‌گفتند در پيچ و خم راهروهاي اين مجتمع ما خودمان قادر به پيدا كردن مغازه نيستيم، چه برسد به اينكه اميدي به رونق كسب و كار داشته باشيم. جالب است بدانيد مسئولان اتاق اصناف حتي حاضر نشدند از 3 ميليون و 600 هزار تومان هم بگذرند و غرفه رايگان نمايشگاه بهاره در اختيار كسبه پلاسكو قرار دهند و هر يك از كسبه براي شركت در نمايشگاه بهاره، 3 ميليون و 600 هزار تومان پرداخت كرده‌اند!
وعده‌هايي كه طلبكاران را نسبت به كسبه پلاسكو جري كرده استنكته مغفول مانده، فضاي بيروني شكل گرفته بر مبناي وعده‌هاي مسئولان دولتي است كه اكنون بعد از مدتي طلبكاران را نسبت به وصول طلبشان از كسبه پلاسكو جري كرده است.
يكي از همين مغازه‌داران پلاسكو مي‌گويد: الان همه مي‌گويند شما كه مشكلي نداريد. مغازه‌هايتان را دوسال ديگر تحويل مي‌گيريد، وام 300ميليوني هم كه گرفته‌ايد و در مغازه رايگان هم كه كار مي‌كنيد. همين الان دو نفر از طلبكارها آمده بودند كه از همان وام 300ميليوني طلب‌هايشان را وصول كنند. حالا هرچي مي‌گويم وام نداده‌اند، باورشان نمي‌شود. تو را به خدا از قول ما به مسئولان بگوييد اگر كاري برايمان نمي‌كنيد، حداقل به مشكلاتمان اضافه نكنيد. چرا وعده بيجا مي‌دهيد؟
جدا از درد كاسبان پلاسكو، يكي ديگر از وعده‌هايي كه التيام‌بخش خانواده‌هاي داغدار و آتش‌نشان بود به گفته‌هاي معاون بنياد شهيد خلاصه شد كه اظهار داشت: آتش‌نشاناني كه در حادثه پلاسكو جان باختند، به عنوان شهيد خدمت محسوب مي‌شوند. اما به تازگي سعيد شريف‌زاده، مدير عامل سازمان آتش‌نشاني و خدمات ايمني شهرداري تهران درباره شهيد محسوب شدن شهداي آتش نشان پلاسكو گفته است: به‌رغم پيگيري‌هاي شهرداري تهران هنوز بنياد شهيد كاري براي شهداي پلاسكو انجام نداده است.
