در پیام محمد محمدپور که از سوی معاون هنری وی در جمع
دوستداران این فیلمساز در مراغه قرائت شد، آمده است: کارنامه فیلمسازی
استاد صمدی نشان می دهد که وی همچنان در پی این است تا عرصه های تازه را
یکی پس از دیگری تجربه کند و ازدرون آدم های فیلم اش سخن بگوید و آنان را
با زندگی آشتی دهد.
بر اساس این پیام بزرگداشت بزرگان و فرهیختگان عرصه فرهنگ و هنر درواقع بزرگداشت و تکریم فرهنگ و ارزش های این مرز و بوم است.
دراین
پیام آمده است: در عصر حاضر و با حضور انبوه رسانه ها، سینما که در آن صوت
و تصویر همزمان پخش می شود از تاثیرگذاری بیشتری برخوردار است و دراین
میان اثر یک فیلمساز زمانی می تواند در جان و روان مخاطب تاثیر بگذارد که
به تبیین موضوعات انسانی و ارزشی در قالب فیلم پرداخته و درونمایه ای غنی
داشته باشد.
بر اساس این پیام یک فیلمساز برای تاثیرگذاری بیشتر باید
زاویه دید خود را چنان به کار بگیرد تا مخاطبان و تماشاگران از منظر او به
فیلم نگریسته و نمادهای عینی و ذهنی او را دریابند.
در این پیام آمده
است: صراحت و روشنی بیان و استفاده بجا از نمادها و نشانه ها و نگرش تازه
به موضوعات و پرهیز از کلیشه نیز در تاثیرگذاری پیام فیلم موثر بوده و
استاد یدالله صمدی فیلمساز برجسته و فرهیخته ای است که همه این شاخص ها را
در دایره هنری خویش گردهم آورده است.
به گزارش ایرنا استاد یدالله صمدی
در 26 آبان 1331 شمسی در مراغه متولد شد، از ابتدای شروع به تحصیل به
همراه خانواده در تهران ساکن شد و پس از فراغت از تحصیلات متوسطه فعالیت
جدی سینمایی خود را با فیلم 'تختخواب سه نفره' از دستیاری کارگردانی نصرت
الله کریمی در سال 1351 شمسی آغاز کرد.
ما او را در سال 1363 شمسی با
نخستین فیلم اش با عنوان ' مردی که زیاد می دانست' شناختیم؛ فیلمی که در
قالبی طنز ما را از یکی از قدرتمندترین خصایص شیطانی یعنی حرص و طمع بر حذر
می دارد.
او با ساخت این فیلم نخستین فیلم طنز پس از انقلاب را به نام
خود سند زد و جایزه سیمرغ بلورین بهترین کارگردانی از سومین جشنواره فیلم
فجر را تصاحب کرد.
صمدی، با فیلم ساوالان مخاطبان هنر هفتم را به مرتفع
ترین قله آذربایجان برد و رمز اتحاد و یکدلی در چیرگی بر ظلم را برایشان
فاش کرد؛ در فیلم 'دمرل' پلان به پلان کرسی مادربزرگان در قد و قامت یکی
از قهرمانان افسانه ای آذربایجان بر پرده جادویی سینما در مقابل چشمانمان
جان گرفت.
'سارای'، روایت دختری از آذربایجان بود که عشق، دلدادگی و
وفاداری او در خون هزار نسل از پدرانمان عجین شده و فولکلور آذربایجان بی
ترانه سارای چیزی کم دارد.
صمدی در این فیلم نشان داد که وفای به عشق
را خون بهایی است به گرانی گوهر وجود و این چنین بود که عشق سارا ماند، اما
سیل سارا را با خود تا بی نهایت برد.
با 'سوار بر اتوبوس' صمدی به
همراه بالا دهی ها و پایین دهی های ساده دل، نهال دشمنی دیرین مان را از
بیخ بر کندیم و در ایستگاه از قطار عشق جاماندیم اما این 'بانوی من' بود که
فرهاد مجنون را به لیلی رساند.
در سال 1369 بود که صمدی ما را به ژانر
کمدی شهری بازگرداند و در 'آپارتمان شماره 13' اسکان مان داد؛ آپارتمانی
که جهان شمول بود و نگاه به خرد و منفعت جمعی را یادمان داد و همین فیلم
بود که جایزه سیمرغ بلورین بهترین فیلم و فیلمنامه را در 9 امین جشنواره
فیلم فجر از آن خود کرد.
'دو نفر و نصفی' تاثیر معصومیت از دست رفته ما
را بازسازی کرد و با معجزه خنده باورمان شد که عشق شادی، آزادی و آدمیزادی
است و سرانجام با 'شهر آشوب' به هزار توی تاریخ سفری کردیم و دریافتیم که
علم و خرد در برابر قدرت ابرو خم نمی کند.
استاد یدالله صمدی یکی از
زیباترین سریال های تلویزیون را طی سال های 1386 تا 1390 شمسی کارگردانی
کرد؛ 'شوق پرواز' و داستان زندگی خلبان شهید عباس بابایی را روایت کرد.
وی
چندین سال مدیرعامل خانه سینما بود و علاوه بر آن ریاست کانون کارگردانان
سینمای ایران را بر عهده داشت؛ صمدی در 17مین دوره جشنواره بین المللی فجر،
داوری بخش مسابقه سینمای ایران را عهده دار بود و امروز در خط خوانای
تاریخ و کهن شهر ایران زمین و زادگاهش مراغه مورد تکریم قرار گرفت.
در
حالی سلسله برنامه های شب های فرهنگی مراغه همزمان با شب 21 شهریور / روز
سینما / به استاد یدالله صمدی اختصاص یافته بود که ثریا قاسمی و فرهاد
قائمیان این فیلمساز برجسته کشوری را همراهی کردند و پرویز پرستویی و فاطمه
معتمد آریا پیام های ویدئویی به این مراسم ارسال کردند.
