اين سيستم شامل گروهي از الگوريتم‌هاي رايانه‌اي و شبكه‌هاي عصبي است كه مشابه مغز انسان مي‌باشد. گروه مورداچ در چند ماه اخير مشغول نصب اين سيستم روي داروين (نام روبات) بوده‌اند. اين شبيه‌سازي‌ها همانند طرحي عمل مي‌كرد كه داروين با استفاده از آن مي‌توانست چگونگي انجام وظايف خود را دريابد همانند كودكي كه راه رفتن ديگران را مي‌بيند و كم‌كم و با اشكالات فراوان آن را مي‌آموزد.
شبكه‌هاي عصبي همانند نقشه‌اي هستند كه در تصميم‌گيري كمك مي‌كنند. داروين از گيرنده‌هايي تشكيل شده است كه داده را به شبكه‌هاي عصبي- محل دست‌ها، ميزان فشار روي پا‌ها و وزن روي مفاصل - منتقل مي‌كند و سيستم، عملكردهاي خروجي روبات را مشخص مي‌كند. مورداچ همچنين اضافه كرد روبات تنها مي‌داند كجاست و كجا مي‌خواهد باشد و شبكه‌هاي عصبي كارهايي را مشخص مي‌كنند كه روبات مي‌خواهد انجام دهد.
در حال حاضر، مورداچ روي جمع‌آوري داده‌هايي كار مي‌كند كه از سنجش حركت داروين به دست آمده است و اين داده‌ها را دوباره به شبيه‌سازها منتقل مي‌كند تا (عملكردشان) دقيق‌تر شود. هدف از انجام اين كار، ساخت سيستمي با قابليت يادگيري ماشيني است كه مي‌تواند از لحاظ نظري به داروين اجازه دهد تا روي پاهاي خودش حركت كند. مورداچ خاطرنشان كرد گروه مشغول كار روي ايجاد توانايي بالقوه حركت در داروين هستند تا بتواند در ماه ژانويه گرداگرد محوطه دانشگاه بركلي راه برود (احتمالاً همراه با يك مراقب كه بتواند وضعيت را براي عابران توصيف كند) و در ماه ژوئن از عهده كارهاي پيچيده‌تر همانند تشخيص و بلند كردن اشيا بر‌آيد.
اگرچه امروزه روبات‌هاي بيشتري (از جاروهاي برقي گرفته تا روبات‌هاي خانگي) مي‌بينيم كه وارد محيط خانه و كار ما مي‌شوند، اما تعداد زيادي از آنها به سطل‌زباله يا ساير اشياي مكعب مستطيل شكل شباهت دارند. البته دانشمندان و مهندسان تا كنون از ساخت روبات‌هاي (انسان نما) دوپا اجتناب كرده‌اند، چراكه ايستاده نگه داشتن آنها بسيار مشكل است.
محققان مي‌گويند: از آنجايي كه ما محيطي براي شكوفايي و پيشرفت موجودات انسان نما فراهم كرده‌ايم، ساخت چنين روبات‌هاي قابل درك است. اگرچه تا رسيدن به نمونه‌هاي C- 3po جنگ ستارگان ساخت دست خودمان بايد راه زيادي طي كنيم، اما مورداچ بر اين باور است كه برنامه‌ريزي روبات‌ها به وسيله شبكه‌هاي عصبي و تجربيات شبيه‌سازي شده به منظور انجام كارها ( در آينده) معمول‌تر خواهد شد و اين خود، چنين روبات‌هايي را از روبات‌هاي برنامه‌ريزي شده تك مهارتي - همانند روبات اطلس شركت بوستون ديناميك كه مورداچ نيز به آن اشاره مي‌كند - مجزا مي‌كند. محققان مي‌خواهند درآينده شاهد قدم گذاشتن روبات‌ها به مكان‌هايي مانند تأسيسات زباله‌هاي سمي يا ساير محيط‌هاي خطرناكي باشند كه انسان نمي‌تواند يا نبايد وارد شود. اما در حال حاضر، رسيدن به اين مهم همانند يادگيري دويدن قبل از راه رفتن است كه در واقع داروين نيز با آن دست و پنجه نرم مي‌كند.
منبع:ساينس ديلي
