با رايج شدن استفاده از پلاستيک
در کشاورزي استان‌ها و تجزيه ناپذير بودن‌شان، بقاياي اين مواد نفتي گاهي تا 500
سال هم در طبيعت باقي مي‌ماند و مشکلات زيست‌محيطي بسياري را با خود به وجود مي‌آورد.
اين مواد به دليل داشتن پايه‌نفتي در توليدشان، منجر به سمي شدن خاک مي‌شوند. البته
علاوه بر تغيير خاک، گاهي اين مواد توسط برخي از پرندگان و حيوانات هم خورده مي‌شود
و منجر به مسموميت و مرگ جانواران مي‌شود. از طرفی به علت وزن کم پلاستيک، به راحتي
با وزش باد جا به جا شده و در منابع آبی و رودخانه‌ها وارد می‌شوند که بر آلودگی‌های
مخرب زیست‌محیطی مي‌افزايد. از جمله استان‌هايی از اين روش در توليد محصولات کشاورزي
استفاده مي‌کنند، مي‌توان به استان‌هاي سمنان، مرکزي، سیستان و بلوچستان و همچنین خراسان
جنوبی و رضوی اشاره کرد.
مرغوبيت طالبي به بهاي مسموميت خاکي
کشاورزان برخي از استان‌ها
در کشت محصولات جالیزی‌شان به منظور حفظ رطوبت از پلاستیک استفاده می‌کنند و اين امر
را مثبت مي‌پندارند. اما کارشناسان معتقدند استفاده از کیسه‌های پلاستیکی براي کشاورزي
امري نادرست است. چرا که اگر کشاورزان پلاستیک‌هاي مصرفي را جمع‌آوری و به شکل زباله
دفن کنند، باز هم به علت تجزیه آرام و کندی که دارند، شیرابه توليد مي‌شود و منجر به
نفوذ آن به آب‌های زیرزمینی در محل‌های تجمع پلاستيک‌ها می‌شود.
کارشناسان محیطزیست معتقدند
شیرابه‌های ناشی از پلاستیک‌های مدفون شده زیر خاک شامل ترکیباتی نظیر فلزات سنگین
و ترکیبات خطرناکي است که برای محیطزیست زيان‌آور محسوب مي‌شود. بنابراين علاوه بر آلوده کردن خاک، در ریشه گیاهان هم نفوذ کرده
و از طریق آنها مسمومیت و مرگ گونه‌های جانوری و به تدریج نابودی پوشش گیاهی را منجر
مي‌شود.
معاون فنی و اجرایی جهاد
کشاورزی ساوه در ارتباط با فوايد کشت محصولات کشاورزي به کمک پلاستيک، مي‌گويد: کشت
صیفی‌جات با محافظ‌هايي از جنس مواد نفتي (پلاستیک) یکی از روش‌های تولید محصولات جالیزی
در این شهرستان به حساب مي‌آيد. از فوايد استفاده از پلاستيک در توليد محصولات کشاورزي
مي‌توان به کاهش مصرف سموم و آب، مبارزه با علف‌های هرز، صرفه‌جویی در مصرف بذر، محافظت
کشت از خطر تگرگ احتمالی و کمک به زودرس بودن محصول، اشاره کرد.
محمودرضا خلیلی از کشت
500 هکتاري طالبی به روش زیرپلاستیکی در اين شهرستان در سال جاري خبر مي‌دهد و مي‌افزايد:
با توجه به خشکسالي‌هاي اخير و لزوم توجه به صرفه‌جویی در مصرف آب کشاورزی و جلوگیری
از هدررفت آب، افزایش آبیاری تحت فشار و قطره‌ای از دیگر دلایل روی آوردن به کشت زیرپلاستیک
است.
وی ادامه مي‌دهد: البته کشت
زير پلاستيکي بدون عيب نيست و مشکلاتي جدي را براي محيط‌زيست با خود به همراه مي‌آورد
که ارزش بهره‌مندي از اين روش را ندارد. کشت زیرپلاستیکی دارای مضراتی از جمله آلوده
شدن محیط به مواد تجزیه‌نشدنی مثل پلاستیک و تجزیه‌شدنی اما مضر مثل انواع سموم و کودهای
اضافی است که آلودگی‌های شدید محیط‌زیستی و آب‌های زیرزمینی را به همراه دارد.
این مقام مسئول در جهاد کشاورزی
ساوه در ارتباط با سیاست‌های حمایتی جهاد کشاورزی ساوه از کشت زیرپلاستیکی مي‌گويد:
گرچه تولید محصول به شیوه زیرپلاستیکی به دلیل کاهش نسبی مصرف آب در دوران خشکسالی
و در مقطعی که مهم‌ترین مشکل کشاورزان برطرف مي‌کند اما به دليل مشکلات زيست‌محيطي
که ايجاد مي‌کند، مورد حمایت جهاد کشاورزی قرار نمی‌گیرد.
استفاده از پلاستيک نسل حيوانات را به
خطر مي‌اندازد
یکی از کارشناسان سازمان
حفاظت از محیطزیست خراسان رضوی با اشاره بر اثرات مخرب رها شدن کیسه‌های نایلونی در
محيط‌زيست مي‌گويد: غیر از آلودگی‌های آبی و خاکی، پلاستیک‌ها در اثر تابش آفتاب و
سرما تخریب شده و مونومرهای آن در محیط رها مي‌شود و منجر به از بین رفتن کیفیت خاک
در نواحی جنوبی خراسان‌رضوي می‌شوند.
بتول عابدی از جمله اثرات
مخرب زیست‌محیطی که این مواد در طبیعت داشته است را شکننده شدن تخم پرندگان مي‌داند
و در اين‌باره مي‌افزايد: از جمله پلیکان قهوه‌ای در این نواحی مي‌داند و مي‌افزايد:
این امر سبب آسیب‌پذیری پرندگان، حيوانات و همچنين در معرض خطر قرار گرفتن نسل آنها
می‌شود.
وی ادامه مي‌دهد: متاسفانه
گوسفنداني که براي چرا در نواحي آلوده هم برده مي‌شوند، از اين خطر در امان نمانده
و این مواد با خورده شدن توسط اين دام‌ها منجر به مسمومیت و مرگ آنها مي‌شود.
البته موجودات ریز موجود در خاک هم به خطر مي‌افتند.
