جوان آنلاین: رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار اخیر خود با هزاران نفر از زنان، فرمودند: «زن مدیر خانه است نه کارگزار». بیاناتی همچون بیان اخیر رهبر انقلاب درباره جایگاه زن یا بیان مشابه بنیان گذار کبیر انقلاب، حضرت امام خمینی (ره) که فرمودند: «از دامن زن، مرد به معراج میرود» نشان دهنده جایگاه رفیع زنان در اسلام و جامعه اسلامی است. در نگاه بسیاری از دشمنان واقعی زن از جمله فمنیست ها، این نوع اظهارات که در تاریخ اسلام از ائمه و رسول خدا تا علمای و زعمای فعلی جهان اسلام کم نداریم، نوعی فریب زنان برای عدم تصدی جایگاه مدیریتی و مشغول کردن آنها به خانه، توصیف میشود. گویا خانه نوعی «اردوگاه کار اجباری» است که مردان توانستند از آن فرار کنند و زنان فلک زده مجبور به بودن در آن برای کار اجباری هستند. با توجه ویژهی حکومتهای دارای عقلانیت در دهههای اخیر به بحران پیری جمعیت که البته بحرانی همه گیر در جهان کنونی است؛ فمنیستها و غربزدهها این مغالطهی خود را فراگیرتر کرده و زن را در نگاه آنچه آنان جامعه مردسالار مینامند، نوعی دستگاه تولید مثل و افزایش نسل برای مردان، معرفی میکنند. گویا جنبش فمنیست که در اصل خواستگاه رفع تبعیض از زنان در جامعه مدرنیته زدهی غربی داشت، کامل ماهیت عوض کرده و نه تنها ضد زن که ضد بشریت شده است. جنبشی که نقش زنان در تکثیر نسل بشر را به کارخانه زایمان و تولید مثل تقلیل داده، کار در بیزون از منزل را فضیلت حساب کرده و خانه را اردوگاه کار اجباری توصیف میکند، و در عوض هیچ اعتراض قابل توجهی به بهره کشی جنسی از جذابیتهای زن در جامعه غربی ندارد! امری که دقیقا خلاف ماهیت اولیه شکل گیری این جنبش اعتراضی است.
جایگاه حقیقی زن در اسلام
در عبارت «از دامن زن مرد به معراج میرود»، نوعی اشارهی عام به تمام مردانی است که در طول زندگی به رشد و تعالی رسیدند (معنای کنایی معراج) و میتوان آنرا اشاره مستقیم به یک مثال عالی این جمله یعنی خود رسول اکرم (ص) نیز دانست. پیامبری که بعنوان تنها انسان به مقام و جایگاه معراج با اوصافی که خواندهایم، تعالی یافتهاند؛ و در هر دو حالت یعنی از نگاه امام خمینی (ره) زن در جایگاه مادر، همسر یا دختر، عامل رشد و پیشرفت و تعالی مرد است. اینجاست که اهمیت تربیت از نگاه اسلام مشخص میشود و برخلاف نگاه ضدتربیتی غرب و شرق، زن صرفا یک بستر مادی برای نمو جنین و بعد از تولد نیز رشد جسمی نوزاد نیست.
امام خمینی این مسئله را در روز زن سال اول انقلاب یعنی اولین روز زن تاریخ انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۸، اینگونه بیان کردند: «زن نقش بزرگی در اجتماع دارد. زن مظهر تحقق آمال بشر است. زن پرورش دِه زنان و مردان ارجمند است. از دامن زن مرد به معراج میرود. دامن زن محل تربیت بزرگ زنان و بزرگ مردان است. روز بزرگی است، یک زن در دنیا آمد که مقابل همه مردان است. یک زن به دنیا آمد که نمونه انسان است. یک زن به دنیا آمد که تمام هویت انسانی در او جلوهگر است. پس روز، روز بزرگی است؛ روز شما زنان است».
آری؛ اگر ماجرا را برخلاف جریان انحرافی فمنیست که از شقوق نظام مادی و منحرف غربی است، نگاه کنیم، اتفاقا خانه بهترین جایگاه و غایت برای حضور و فعالیت است. چرا فمنیستها به این مسئله نگاه نمیکنند که در جامعه شرقی و یا اسلامی، مرد بعد از یک روز کار نفسگیر، برای حضور در خانه ماحصل فعالیت یک روز خود را جمع میکند. بله، در جامعه غربی که فردگرایی و خانواده ستیزی، اصولا خانوادهای باقی نگذاشته است، همه چیز در محیط کار فیزیکی و بیرون از خانه تعریف میشود.
و، اما بعنوان پایان سخن، این مطلب به هیچ وجه به معنی نفی فعالیت زنان در خارج از خانه نیست. چه آنکه انقلاب اسلامی اصولا حضور اجتماعی زنان را با ضریب شگفت آفری توسعه داد. اما همان زنان نیز در صورتی موفق هستند که خانه را قربانی خارج از خانه نکنند. در صورت حضور اجتماعی زنان طبیعتا باید مردان نیز در بعد خانه و خانواده فعالیت بیشتری داشته باشند تا کانون خانه و خانواده از هم نپاشد. یادمان نرود، بعد از اینکه اقتصادمان را در خدمت غرب و فروپاشیده کردند؛ تلاش دارند با مقایسه غلط و مع الفارق اقتصاد خود با جوامع اسلامی، جامعه اسلامی را نیز غربی و فروپاشیده کنند. دور باطلی که هر طرفش دیگری را تقویت میکند: «اقتصاد در خدمت غرب و ماتریالیسم، دلیلی بر غربزده شدن جامعه میشود و جامعه غربزده، اقتصاد را بیشتر به خدمت غرب و تمایلات آن در میآورد».
