تیم‌های ملی کشتی آزاد و فرنگی ایران با یک دبل تاریخی در مسابقات قهرمانی جهان دو جام قهرمانی را به ایران آوردند. در اینکه مدیریت فدراسیون کشتی طی سال‌های گذشته با کار زیربنایی و توجه به استعدادیابی در پرورش درست کشتی‌گیران جوان نقش بسزایی در کسب این دو موفقیت بزرگ داشته هیچ شکی نیست، اما باید اذعان داشت که نقش دو سرمربی بزرگ و موفق تیم‌های ملی و نوع هدایت و سکانداری آنها در اردو‌ها و مسابقات حرف اصلی این موفقیت‌ها را می‌زند؛ پژمان درستکار و حسن رنگرز؛ دو مردی که به خوبی پاسخ اعتماد فدراسیون کشتی را دادند و حالا تیم‌های‌شان با قرار گرفتن در قله افتخار ثابت کردند ایران حرف اول و آخر کشتی جهان را می‌زند؛ مربیانی که باید پای حرف‌های‌شان نشست و متوجه شد که شاگردان‌شان چگونه راهی کرواسی شدند و چگونه با دو جام قهرمانی به کشور برگشتند.
۱۲ سال از آخرین قهرمانی تیم ملی کشتی آزاد ایران می‌گذشت و درستکار خوب می‌دانست چه کار سختی پیش رو دارد. حالا سرمربی تیم ملی از نگرانی‌هایش بابت یکی از اصلی‌ترین ستاره‌های تیمش اینگونه می‌گوید: «کامران قاسم‌پور از دو هفته قبل از اعزام به زاگرب تب می‌کرد و طبق اعلام پزشک تیم مشکوک به تب مالت بود. کامران با همین شرایط در زاگرب کشتی گرفت، هر چند دستش از طلا کوتاه ماند ولی برای او برنامه داریم، او در وزن ۸۶ کیلوگرم ادامه می‌دهد.»
درستکار در خصوص وضعیت حسن یزدانی هم گفت: «حسن یزدانی مرور فن را شروع کرده و قطعاً وارد چرخه انتخابی می‌شود. طبق تصمیم خودش در ۹۲ یا ۹۷ کیلوگرم کشتی خواهد گرفت، همین جا باید در مورد امیر رضا معصومی هم نکته‌ای را بگویم، او در مسیر درستی قرار نگرفته است، حتماً دارد اشتباه می‌کند و یکسری به او خط می‌دهند. امیدوارم سریع برگردد، در کمپ تیم ملی به رویش باز است.»، اما حسن رنگرز برترین مربی کشتی فرنگی آسیا؛ مردی که با تیم جوان شده کشتی فرنگی ایران کاری کرد کارستان و کل جهان را انگشت به دهان گذاشت. مردی که آنقدر اخلاقمدار و سربه زیر است که در موفقیت‌ها همیشه بقیه را جلو می‌اندازد. سرمربی تیم ملی کشتی فرنگی ایران بازهم برای شاگردانش حرف زد، از اینکه حق‌شان خورده شد و منصفانه این بود که طلایی می‌شدند. حسن رنگرز از وزیر ورزش این را خواست: «برای دانیال سهرابی و علیرضا مهمدی پاداش مدال طلا در نظر بگیرید، از وزارت خارجه هم درخواستی دارم، کمک کنید در کرسی‌های مؤثر اتحادیه جهانی کشتی و داوری آن جایگاهی مؤثر بگیریم تا خارج از تشک هم حرف برای گفتن داشته باشیم.»
