جوان آنلاین: «مایکل آنتون» مقام ارشد وزارت خارجه دولت «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهور آمریکا، پاییز امسال این سمت را ترک خواهد کرد.
به گزارش ایسنا، یکی از دستیاران و افراد نزدیک به وبسایت پالتیکو گفتند آنتون پس از کنار گذاشته شدن از سمت معاون مشاور امنیت ملی در تغییرات پس از خروج «مایک والتز» مشاور امنیت ملی وقت، دچار نارضایتی شد.
در این رابطه، وزارت خارجه آمریکا در بیانیه‌ای اعلام کرد: «هرگونه ادعای اختلاف میان آنتون و سایر اعضای کلیدی دولت، به‌طور کامل نادرست است.»
کاخ سفید هم از اظهارنظر خودداری کرد.
با این حال، یک مقام ارشد دیگر دولت واشنگتن، این تصور را که مشکل از کمبود نیرو بوده، رد کرد و گفت: «دفتر آنتون با همکاری دفتر پرسنل ریاست جمهوری به‌طور کامل تأمین نیرو شده بود.»
آنتون گفت: «دفتر پرسنل ریاست جمهوری حتی یک نفر از گزینه‌های پیشنهادی من برای برنامه‌ریزی سیاسی را رد نکرد؛ و تمام افرادی که دفتر پرسنل ریاست جمهوری برای ما انتخاب کرد (که تعدادشان اندک بود و برخی را پیش‌تر نمی‌شناختم)، در نهایت اعضای عالی و ارزشمند تیم شدند.»
او با اشاره به معاون وزیر دفاع آمریکا در امور سیاستگذاری گفت هرگز «هیچ مشکلی با البریج کولبی» نداشته است.
یک مقام ارشد دولت ترامپ از خدمات آنتون به وزارت خارجه آمریکا تمجید کرد و او را «مشاور بسیار مورد اعتماد وزیر خارجه» خواند و گفت او به اندازه کافی مورد اعتماد بود تا نقش اصلی در تدوین استراتژی ایفا کند.
به گفته دو فرد مطلع، «کوین هرینگتون»، مدیر ارشد برنامه‌ریزی استراتژیک در شورای امنیت ملی آمریکا هم در هدایت این روند مشارکت دارد.
آنتون که در نخستین دولت ترامپ در شورای امنیت ملی آمریکا خدمت کرده بود، به «مارکو روبیو» نزدیک شد و همچنین با فرستاده ویژه، «استیو ویتکاف»، در مذاکرات مربوط به برنامه هسته‌ای ایران همکاری داشت. او همچنین در دور نخست مذاکرات با روسیه در ریاض در ماه مارس شرکت کرد و همراه با روبیو، والتز و ویتکاف به آنجا سفر نمود.
در ماه آوریل هم روبیو از آنتون خواست تا مذاکرات فنی با ایران را هدایت کند. این تدابیر چندان پیش نرفت و پس از آنکه رژیم صهیونیستی در اقدامی متجاوزانه به تأسیسات هسته‌ای ایران در ماه ژوئن حمله کرد و آمریکا نیز بعداً به این حملات غیرقانونی علیه تمامیت ارضی ایران پیوست، متوقف شد.
آنتون پس از افشای اینکه نویسنده مقاله جنجالی «انتخابات پرواز ۹۳» در سال ۲۰۱۶ بوده، شهرت یافت؛ مقاله‌ای که به ندای فکری بسیاری از حامیان ترامپ تبدیل شد. او همچنین به‌عنوان پژوهشگر در اندیشکده محافظه‌کار «کلرمونت» فعالیت داشته است.
