جوان آنلاین: برگـــزاری جامجهانی باشگاهها در ایالات متحده منتقدان زیادی داشت. بعد از لطفی که فیفا در حق امریکا کرد، حتی حامیان این تصمیم اینفانتینو نیز تصور نمیکردند میزبانی امریکا تا این اندازه ضعیف و بحثبرانگیز باشد.
فینال این رویداد فوتبالی امشب برگزار میشود، ترامپ در حالی به ورزشگاه میرود که شاید خیلی از تصمیم گیرندگان فوتبال جهان بابت بذل و بخشش میزبانی این مسابقات و صدالبته میزبانی جام جهانی سال آینده به امریکا پشیمان باشند. ایالات متحده در شرایطی میزبان این رویداد باشگاهی بود که سال آینده میلادی یکی از سه میزبان جامجهانی ۲۰۲۶ خواهد بود. گرمای هوا، چمنهای بیکیفیت، استفاده از ورزشگاههای غیرفوتبالی و مسافت زیاد شهرها از مهمترین انتقادهای وارده به میزبانی امریکاست. این انتقادها در جریان جامجهانی باشگاهها بارها از زبان سرمربیان و بازیکنان سرشناس جهان مطرح شد.
امریکاییها خیال میکردند با کشاندن تیمهای مطرح جهان به این کشور میتوانند نام خود را در فوتبال دنیا سر زبانها بیندازند، اما بیشتر از همه میزبانی ضعیفشان بحثبرانگیز شد. برخی مربیان و بازیکنان اروپایی صراحتاً از این حجم از ناکارآمدی و ضعف برنامهریزی شوکه شدند و به نظر میرسد بیش از حد روی این میزبانی حساب میکردند.
نشریه گاردین در گزارشی به بررسی انتقادها و بیتأثیر بودن دادن امتیاز میزبانی تورنمنتهای فوتبالی به امریکا پرداخته و اینکه فوتبال هرگز جایی در بین ورزشهای محبوب مردم این کشور نداشته است. در این گزارش به نزدیک شدن اینفانتینو به ترامپ و درآمدزایی رشتههای محبوب امریکاییها اشاره شده است: «یک روز پس از آنکه فیفا اعلام کرد دفتر جدید این نهاد در برج ترامپ در نیویورک افتتاح شده است، دونالد ترامپ رئیسجمهور امریکا خبر حضورش در فینال جامجهانی باشگاهها را رسانهای کرد. با توجه به اتفاقات اخیر، نشستن در استادیوم ورزشی و تماشای فینال جامجهانی باشگاهها برای مدعی جایزه «صلح نوبل» یک سرگرمی به حساب میآید. حامیان ترامپ حضورش در فینال را یک پیروزی بزرگ برای فوتبال میدانند. درحالیکه تا همین یک دهه پیش فوتبال امریکا جایی در این رشته جهانی نداشت و حتی برخی کارشناسان امریکایی مقابل این رشته موضعگیریهای تندی داشتند. نیازی به توضیح این واقعیت نیست که رشتههای بیسبال، فوتبال امریکایی، بسکتبال، راگبی و کریکت چقدر در ایالات متحده طرفدار دارند و چطور برای آنها سرودست میشکنند. میزبانی جامجهانی ۱۹۹۴ هم نتوانست تغییری در این فرهنگ ایجاد کند و تنها جنبه درآمدزایی برای این کشور داشت. رشتههای دیگری، چون کریکت و فرمول یک برای پیدا کردن جایگاهشان در ورزش امریکا برنامهریزی کردهاند. آمارهای جدید از افزایش ۱۰ درصدی هواداران فرمول یک در این کشور حکایت دارد و گفته میشود ۵۲ میلیون امریکایی مسابقات اتومبیلرانی فرمول یک را دنبال میکنند. از طرفی جامجهانی کریکت مردان که سال گذشته به میزبانی مشترک نیویورک، فلوریدا و تگزاس برگزار شد درآمدی بیش از یک میلیارد دلار برای میزبان به همراه داشت.»
ادعای ترامپ برای بهترین میزبانی جامجهانی حتی برای نویسنده گاردین نیز باورپذیر نیست: «ترامپ قول برگزاری بزرگترین، امنترین و خارقالعادهترین جامجهانی تاریخ را داده است. درحالیکه با تحمیل تعرفههای جدید به مکزیک و تهدید کانادا به الحاق به امریکا، دو میزبان مشترک جامجهانی ۲۰۲۶، باور این قول سخت است. وقتی حرف از گسترش کسب و کار میشود، قطعاً اعمال تحریمها و محدودیتهای سفر برای هواداران تیمها (از جمله هواداران فوتبال ایران) تأثیر منفی خواهد داشت و سدی خواهد شد مقابل رقابت بینالمللی ورزشکاران. با قوانین جدید ترامپ طی یک ماه گذشته، تیم والیبال زنان کوبا از ورود به پورتوریکو (کشوری تحت حاکمیت امریکا) منع شد، قهرمان برزیلی تنیسروی میز جهان نتوانست ویزای امریکا بگیرد و تیمملی بسکتبال زنان سنگال نیز مجبور به تغییر محل کمپ تمرینی خود شد. بهغیر از جامجهانی، بازیهای المپیک ۲۰۲۸ نیز در لسآنجلس برگزار خواهد شد. تیمهای ورزشی برای حضور در تورنمنتهای بزرگ هزینههای هنگفتی را متحمل میشوند و میزبانی تحقیرآمیز برایشان قابل پذیرش نیست.»
بهغیر از جامجهانی ۲۰۲۶، مسئولیت برگزاری بازیهای المپیک ۲۰۲۸ هم به ایالات متحده سپرده شده و سیاستهای ترامپ میتواند میزبانی این رویداد را نیز تحتتأثیر قرار دهد: «در سه سال آینده ایالات متحده برگزاری مسابقات بزرگی را برعهده دارد. کاخسفید برگزاری این رویدادها را یک مأموریت ویژه میداند. دولت فعلی امریکا از ورزش برای احیای آبروی خود استفاده میکند و نظر بقیه دنیا اصلاً برایش مهم نیست! از رئیسجمهوری که روز تولدش رژه نظامی برگزار کرده چه انتظاری میتوان داشت و حتی باید احتمال برگزاری بازیهای المپیک زیر سایه کینههای ترامپ را نیز در نظر گرفت.»