جوان آنلاین: با گذشت یک ماه از زمان تجاوز وحشیانه رژیم غاصب صهیونیستی به خاک مقدس کشورمان و با وجود اینکه اقتدار و صلابت ایران اسلامی باعث شد رژیم منحوس همراه پشتیبان‌های اصلی خود یعنی اروپا و امریکا مجبور به درخواست آتش‌بس شود، هر روز که می‌گذرد ابعاد جنایات وحشیانه این رژیم طی ۱۲ روز دفاع مقدس مردم ایران بیشتر نمایان می‌شود. هر روز که می‌گذرد و هر چه زمان جلوتر می‌رود، بیشتر متوجه می‌شویم این رژیم جنایتکار چه عزیزانی را از ما گرفته است.
جامعه ورزش نیز در کنار سایر اقشار مردم با تقدیم نزدیک به ۵۰ شهید در این دفاع مقدس حضور داشت. مسئولان ورزش کشور هم در این میان بیکار ننشستند و با ارسال نامه به مراجع بین‌المللی ورزش خواستار محرومیت رژیم‌صهیونیستی از سوی این مراجع شدند. احمد دنیامالی وزیر ورزش، محمود خسروی‌وفا رئیس کمیته ملی المپیک و رؤسای فدراسیون‌های ورزشی همه با ارسال درخواست‌های متعدد جنایات رژیم کودک‌کش صهیونیستی را منعکس کردند، اما آنچه دیده شد انفعال و خودفروختگی مجامع بزرگ ورزشی و نفوذ وحشتناک لابی صهیونیستی بر آنهاست تا جایی که فدراسیون جهانی فیفا با وجود جلوی چشم بودن این تجاوز آشکار و با وجود نزدیک به دو سال جنایات رژیم صهیونیستی در غزه هیچ واکنشی از خود نشان نداده است. کمیته بین‌المللی المپیک هم در همین راستا در پاسخ به نامه کمیته ملی المپیک ایران بدون هیچ واکنشی نسبت به این همه جنایات صرفاً تسلیت گفت، انگار که ما محتاج عرض تسلیت آنها باشیم.
کریستی کاونتری، رئیس کمیته بین‌المللی المپیک در پاسخ به نامه محمود خسروی‌وفا نوشته است: «همان‌طور که مطلع هستید کمیته بین‌المللی المپیک همواره مدافع صلح، سازش و همبستگی است و مطمئن باشید که در این شرایط بین‌المللی بیش از همیشه دشوار، کمیته بین‌المللی المپیک تمام تلاش خود را در تمامی سطوح به کار خواهد گرفت تا از اصول بنیادین المپیزم و ارزش‌های المپیک و به ویژه نیروی وحدت بخش ورزش محافظت کند و آنها را ترویج دهد.»
سؤال این است که این نیروی مثلاً وحدت‌بخش چرا همیشه در راستای منافع صهیونیست‌ها به کار گرفته می‌شود. چرا هر جا که منافع استکبار جهانی به خطر بیفتد ورزش عین سیاست است، اما در بقیه موارد نباید روح ورزش اسیر سیاسی‌بازی‌ها شود. چرا برخی کشور‌ها بلافاصله محروم می‌شوند، اما رژیم‌صهیونیستی با وجود ۷۵ سال جنایت بی‌شرمانه که امروز دیگر هیچ حد و مرزی هم نمی‌توان برای آن قائل شد، هیچ گاه از سوی مجامع بین‌المللی ورزش و فدراسیون‌های جهانی محروم نشده است؟
هر چند نمی‌توان به هیچ کشوری در این خصوص امید بست تا همصدا با ما درخواست تحریم رژیم غاصب را داشته باشد و تنها می‌توان دلخوش به اتفاقات شخصی از سوی ورزشکاران جوانمرد جهان بود، اما حالا که بیشتر از همیشه مشخص شده مجامع بین‌المللی ورزش خودشان دست‌کمی از صهیونیست‌ها ندارند، پس بر مسئولان ورزش کشور واجب است که با اتخاذ دیپلماسی مناسب جلوی تضییع حقوق ورزش و ورزشکاران ایران در مسابقات بین‌المللی را بگیرند و اجازه ندهند لابی صهیونیستی حاکم بر ورزش جهان مانعی برای پیشرفت ورزش ایران باشد.
