توجه به مقوله کار در فرهنگ عمومی، از مباحث بنیادین در عرصه توسعه و پیشرفت جوامع به حساب می‌آید. کار در نظام تولید و اقتصاد یک کشور مهمترین رکن تحولی است که توجه به آن می‌تواند بنیان پویایی و دگرگونی اقتصادی و توسعه و پیشرفت یک کشور را فراهم می‌آورد. در این مسیر مکاتب و نگاه‌هایی که کار را به عنوان یکی از مهمترین ارزش‌های اجتماعی – فرهنگی مورد توجه قرار می‌دهند، می‌توانند بسترساز شکل‌گیری جامعه‌ای کاری و رو به رشد باشند. آن روی سکه کار مفهوم کارگر قرار دارد که به واقع تولید کننده کار است و به کار ظهور و بروز عینی می‌بخشد. آنچه امروز در قالب تمدن بشری مورد توجه است، آن چیزی است که می‌توان آن را محصول دسترنج کارگر دانست.
در عرصه کار و کارگر، مکاتب غربی فراوانی وجود دارد که مدعی‌اند حرف‌های فراوانی در این زمینه دارند که مشهورترین آنها مارکسیست‌ها هستند. شاگردان مارکس خود را مهمترین حامیان کارگران معرفی کرده و مدعی‌اند حقوق واقعی طبقه کارگر از طریق تمسک به آموزه‌های مارکسیسم اعاده خواهد شد. اما حقیقت آن است که رویکرد شعارگونه آنان دستاوردی برای کارگران در دوران حاکمیت مارکسیسم در شوروی سابق به همراه نداشت که علت را باید در بن‌بست‌های معرفت‌شناسانه، هستی‌شناسانه و انسان‌شناسانه این مکتب دنبال نمود.
اما جایگاه کار و کارگر در مکتب اسلام به طور شایسته و باعظمتی شرح داده شده است. در اسلام، نگاه به کارگر نگاهی قدرشناسانه و ارزش‌مدارانه است و برای کار و کارگر ارزش قائل است. اجرای دستبوسی پیامیر (ص) از کارگر بهترین نماد توجه ویژه اسلام به جایگاه کارگر است. همچنین احادیثی که بر کراهت و اعراض از سستی و تنبلی حکایت دارد، به خوبی اهمیت کار و تلاش را در فرهنگ اسلامی آشکار می‌سازد.
در این میان رهبران انقلاب اسلامی نیز در طول چهار دهه گذشته همواره به عنوان بزرگترین حامیان کار و کارگر شناخته شده‌اند. حضرت امام خمینی (ره) در روزگاری که کار و کارگر توسط گروه‌ها و جریان‌های چپ مارکسیستی به ظاهر مصادره شده بود، و در حالی که دوماهی بیشتر از پیروزی انقلاب اسلامی نمی‌گذشت، در اردیبهشت سال ۱۳۵۸ روز کارگر را مورد توجه قرار داد و طی بیاناتی از کارگران حمایت نمود. رویکردی که هر سال تکرار شد و به سنت حسنه‌ای در انقلاب اسلامی بدل گردید. حکیم انقلاب اسلامی نیز بر همان سنت حسنه تأکید ورزید و در طول دوران متمادی، سالی نبوده است که دیدار ایشان با کارگران قطع گردد.
حکیم انقلاب دیروز نیز بار دیگر در جمع کارگران حاضر شدند و چنین فرمودند: «کار، ستون اصلی اداره و دوام زندگی بشر است که بدون آن زندگی فلج می‌شود، بنابراین اگرچه علم و سرمایه در انجام کار مهم و تأثیرگذار است، اما بدون کارگر، کاری پیش نمی‌رود و این کارگر است که به سرمایه، روح می‌بخشد.»
ایشان با اشاره به نامگذاری سال جاری به «سرمایه‌گذاری برای تولید» مهمترین سرمایه تولید و یکی از ستون‌های قوام و دوام جامعه را کارگر خواندند و با تأکید بر اینکه سرمایه‌گذاری مالی بدون اراده و توانایی کارگر راه به جایی نمی‌برد، افزودند: «به همین علت، دشمنان جوامع از جمله بدخواهان جمهوری اسلامی از ابتدای انقلاب تا امروز در پی آن بودند و هستند که جامعه کارگری را از کار در فضای جمهوری اسلامی منصرف و معترض کنند.»
البته بحمدالله اقشار آگاه و هوشیار کارگری با بصیرت و هوشمندی مانع تحقق این سناریو‌ها شده و با این جریان همراهی نکرده‌اند. اما این ترفند‌ها پایانی ندارد و هر روز به بهانه‌ای آتش بیاران معرکه‌ای پیدا شده و سعی بر تحریک کارگران داشته‌اند.
کارگران هرچند در طول این سالهای متمادی هوشمندی خود را در ناکام گذاشتن سناریو‌های دشمن به خوبی نشان داده‌اند، اما از دیگر سو دولتمردان نیز باید تلاش ویژه‌ای را برای رفع مشکلات کارگران در دستورکار خود قرار دهند. بدون شک مشکلات موجود اقتصادی بیش از هر قشر دیگر بر قشر کارگران جامعه سنگینی می‌کند و دستمزد‌های موجود کفاف رتق و فتق زندگی بخشی از این اقشار زحمتکش را نمی‌کند که انتظار آن است دولتمردان پرتوان و پرانگیزه و تازه نفس، برای حل این مشکلات بهترین تدابیر را با فوری‌ترین اقدام در دستورکار قرار دهد.
