جوان آنلاین: سریال توانسته یک اثر بومی و ملی باشد. سعید آقاخانی همواره سعی کرده در ساخت سریال «نون خ» به دور از کلیشه‌های مرسوم سریال‌سازی در تلویزیون، از تهران و لوکیشن‌های محدود آپارتمانی دوری کند، به همین دلیل اساساً او تبحر خاصی در نمایش اقلیم دارد.
آقاخانی در فصل پنجم جسارت خاصی در تمهیدات ساختاری و متن اعمال کرده‌است. مؤلفه‌های ساختاری او در سریال‌سازی نشانی از فرهنگ کشورمان دارد که در این راه بسیار موفق بوده، آقاخانی همواره اشاره‌ای به ایجاد فرهنگ‌شناسی دارد و حالا در فصل پنجم به سیستان و بلوچستان رفته‌است تا تصویری از مردمان بلوچ ارائه دهد که شکستن کلیشه‌های رایج در آن مهم‌ترین نکته محسوب می‌شود. او توانست به مخاطب نشان بدهد تمامی تمهیدات با دقت و هوشیاری صورت گرفته تا خدشه‌ای به مضمون اصلی وارد نشود و این یکی هزاران نکات مثبت سریال است. کرد و بلوچ در کنار هم با دو فرهنگ متفاوت در غم و شادی همیار هم هستند، این مؤلفه‌ها قطعاً برای مخاطب جذابیت دارد. این را اضافه کنید تم اصلی «نون خ» کمدی است البته نه کمدی مرسوم که به ابتذال برسد، کمدی در «نون خ» در موقعیت و دیالوگ به درستی درآمده‌است، حتی در جدی‌ترین پلان هم کمدی کارکرد خودش را دارد. پلان‌های بیشتری در مینی‌بوس تصویربرداری شده‌است که دیالوگ‌محور بودن اثر خودنمایی بیشتری می‌کند، اما این دیالوگ‌ها که میان شخصیت‌ها رد و بدل می‌شود، کارکرد دو سویه دارند. هم قادر به خنداندن مخاطب هستند و هم می‌توانند تأمل‌برانگیز باشند. نورالدین به عنوان لیدر گروه منطقی‌ترین کسی است که گاهی با او مخالفت می‌شود که این مخالفت‌ها به موازات کمیک بودنش می‌تواند بخش جدی و مهم سریال باشد. می‌شود آن را به جامعه هم تعمیم داد، طمع و مال‌اندوزی که شخصیت درونی خلیل است می‌تواند ایجاد بحران کند. تأثیر‌گذاری منفی خلیل روی تک‌تک شخصیت‌های دیگر به شدت ملموس و متقاعد‌کننده است، آقاخانی این کاشت‌های ساده‌انگارانه، اما مهم و کارآمد را در شخصیت‌ها ایجاد کرده که مردم کرد یا بلوچ به دلیل حس انسان‌دوستانه‌ای که دارند، به راحتی گول حرف‌های بهنام یا خلیل را می‌خورند. در فصل پنجم آقاخانی کوشش بسیاری کرده‌است که در هر قسمت نکته‌ای را از فرهنگ و اقلیم ایران به مردم در قالب موقعیت‌های کمدی و درام نشان دهد.
کلیپ‌هایی با صدای خوانندگان بلوچ نکته مهمی در معرفی فرهنگ و هنر این استان است و ایضاً غذا‌ها یا صنایع‌دستی و هنر‌هایی که در این استان رواج دارد، به درستی صورت گرفته‌است، از طرفی دیگر در کنار این جاذبه و جذابیت‌های گردشگری اشاره ویژه‌ای به مشکلات مردم سیستان و بلوچستان شده‌است. مردم ایران از کولبران و مشکلات و سختی‌های این شغل شنیده‌اند، اما آقاخانی در این فصل آنقدر درست به کولبران پرداخته که مخاطب به طور ویژه‌ای این شغل را درک می‌کند، این اشارات در میان موقعیت‌های کمیک پرداخت‌های متقاعد‌کننده‌ای است. در هر فصل از «نون خ» شاهد یکدستی و یکرنگی و کنار هم ایستادن اهالی کرد هستیم که در این فصل به طور ویژه‌ای به آن پرداخت شده‌است، اینکه ادریس ماشین‌آلات خریداری کرده تا مردم روستا دست به تولید بزنند که این تولید باعث آبادانی کشورشان شود، غرور‌آفرین است.
تولید «نون خ» همیشه کار بسیار سختی بوده، چراکه در هر پلان ما با ازدیاد شخصیت‌ها مواجهیم و حالا در فصل پنجم تصویربرداری در مینی‌بوس به مراتب تولید را سخت‌تر کرده‌است که البته آقاخانی ثابت کرده تولید در فضای سخت را بیشتر دوست دارد. بازیگران اصلی سریال و حتی بازیگران بلوچ درخشیده‌اند و این نکته مثبت سریال است.
آقاخانی در بازی گرفتن هم تبحر خاص خودش را دارد. او کارگردانی همه فن حریف است که حتی زمانی که از ناحیه کمر آسیب می‌بیند، تصویربرداری را تعطیل نمی‌کند. سریال‌هایی مانند «نون خ» باعث آشنایی بیشتر مردم با فرهنگ و آیین غنی کشورمان می‌شود، از این جهت به مراتب باید این‌گونه از سریال‌ها بیشتر ساخته‌شوند.
