«با مدیریت پول را پرداخت می‌کنیم»، از این جمله کوتاه خاطرات بسیار تلخی داریم. این جمله که به زبان مدیران فوتبال می‌آید، یعنی اینکه قرار است میلیارد‌ها تومان از بیت‌المال و جیب مردم به تاراج برود تا یکی دیگر از گندکاری‌های فوتبالی‌ها ماستمالی شود و یک خارجی دیگر به نان و نوایی برسد.
هنوز داغ برداشت میلیاردی از صندوقی را که قرار بود به کارآفرینان وام بدهد، اما پولش برای طلب کالدرون بر باد رفت فراموش نکرده‌ایم. هنوز جریمه سنگین ویلموتس بر قوت خود باقیست و مسببانش با وقاحت تمام قصد بازگشت به فوتبال را دارند که حالا خبر می‌رسد باید یک میلیون و ۳۵۰ هزار یورو به استراماچونی بپردازیم. به همین راحتی چیزی حدود ۴۰ میلیارد تومان باید به این مربی خارجی بدهیم.
اینجا دیگر بحث قرمز و آبی نیست، بحث حیثیت فوتبال کشور در میان است که به راحتی و از سر ناکارآمدی و سوءمدیریت حاکم بر آن دائماً چوب حراج به آن زده می‌شود. بحث، پول مردم است که در این وانفسای اقتصادی به راحتی از بیت‌المال خارج می‌شود و به جیب استراماچونی‌ها می‌رود. جالب اینکه حالا آقایان می‌گویند در مدیریت فلانی و بهمانی قرارداد‌ها را طوری تنظیم کرده‌ایم که دیگر چنین اتفاقاتی تکرار نشود.
مردم را چه فرض کرده‌اید؛ زمان قرارداد کالدرون، زمان عکس یادگاری گرفتن با استراماچونی و ویلموتس هم تا یادمان می‌آید از این حرف‌ها زیاد شنیدیم، اما رسیدیم به اینجا، جایی که پول مردم به باد می‌رود و آقایان مسبب و مقصر وقیحانه فقط لبحند بر لب دارند. حالا هم لیگ برتر فوتبال ایران مملو از مربیان خارجی شده، مربیانی که اتفاقاً در قد و قواره سه مربی نامبرده شده، نیستند و بعید نیست به‌خاطر شکست‌های پیش‌رو خیلی زود ساک‌ها را ببندند و بروند و بعد باز هم شکایت پشت شکایت.
حکایت فوتبال ایران و شکایت‌های امثال استراماچونی، حکایت تلخی است که ظاهراً پایانی نمی‌توان برای آن متصور بود. شاید اگر تنها یک‌بار این خسارت‌ها از جیب مسببان آن‌ها پرداخت می‌شد و اگر نهاد‌های نظارتی و امنیتی در این خصوص فقط تماشاگر نبودند آن وقت این حکایت برای همیشه تمام می‌شد، اما در روز‌هایی که همه سرگرم مهدی تاج و به قدرت رسیدن دوباره او در فوتبال هستند برای ویلموتس‌گیت‌های آینده، حالا استراماچونی برایمان کیسه دوخته تا چیزی حدود ۴۰ میلیارد را به جیبش سرازیر کنیم.
بی‌انصافی است اگر بخواهیم استراماچونی را مقصر قلمداد کنیم. او پولش را می‌خواهد، آن هم تمام کمال با خسارت و زیان، این وسط باید به خودمان تلنگری بزنیم که تا چه زمانی قرار است بابت سوءمدیریت و مدیران بی‌کفایتی که در فوتبال بوده، هستند و خواهند بود چوب بخوریم و بیت‌المال کشور را به حراج بگذاریم. فوتبال ایران با این مدیریت حالا‌حالا‌ها درگیر پرونده‌هایی، چون پرونده استراماچونی خواهد بود و همچنان باید با شنیدن جملاتی، چون آنچه فرشید سمیعی گفته، نگران برداشت پول از جایی که فکرش را هم نمی‌کنیم، باشیم. راستی یک سؤال؛ استقلال یک میلیون و ۳۵۰ هزار یورو را می‌خواهد از کجا بیاورد؟
