در شرایطی که ائتلاف سعودی، یمن را زیر بمباران ناجوانمردانه خود گرفته بود و روزی نبود که کودکان مظلوم یمنی به خاک و خون کشیده نشوند، مردی از جنس همان مردان و زنان با غیرت و مقاوم یمنی، مجاهدانه و بی‌چشمداشت، کمر به همت بست و به یاری آن‌ها شتافت. شهید ایرلو هرچند از آبان سال گذشته با دادن رونوشت استوارنامه خود به وزیر خارجه دولت نجات ملی یمن در قامت سفیر جمهوری اسلامی ظاهر شد، ولی کیست که نداند او نقش خود را فراتر از تکالیف یک دیپلمات می‌دانست.
از یک سو به عنوان یک دیپلمات برجسته تلاش داشت دشمن متجاوز سعودی را از جنایاتی که روزانه نسبت به مردم بی دفاع یمن انجام می‌داد با رایزنی‌های سیاسی باز دارد و از سوی دیگر، برخلاف عرف معمول که در بین دیپلمات‌ها حاکم است و مراودات رسمی و میز گفتگو را به رسمیت می‌شناسند و بدون توجه به نتیجه مثبت یا منفی آن، صرفاً شگرد‌های سیاسی را برای متقاعد کردن حریف به کار می‌گیرند، شهید ایرلو در اوج محاصره مردم یمن به این کشور رفت و از اولین اولویت‌های او شکستن محاصره‌ای بود که دشمن در راه رسیدن مردم به آذوقه و قوت لایموت زنان و کودکان یمنی مانع ایجاد کرده بود.
شهید ایرلو تنها یک دیپلمات نبود، بلکه سفیری بود که رفته بود تا مرهمی بر درد‌های مردم این سرزمین مقاوم در زیر بمباران دشمن متجاوز سعودی باشد.
شهید ایرلو مصداق بارز این کلام امیرالمؤمنین علی (ع) بود: «هرکس بخواهد برای دیگران الگو و راهنما باشد، ابتدا باید به تعلیم و تربیت خویش همت گمارد و پیش از آنکه به تعلیم و تربیت دیگران مشغول شود، خود‌سازی را باید از درون خود شروع کند.» شاید او نیز همچون بسیاری از دیپلمات‌هایی که در طول این دو سال در حوزه مأموریتی خود با ویروس کرونا مواجه بودند و سعی می‌کردند کم‌ترین ملاقات‌ها و فعالیت‌های دیپلماتیکی را انجام بدهند تا مبادا گرفتار این ویروس شوند، چنین رفتار می‌کرد و در بین مردم برای رفع مشکلات آن‌ها به همان سیاق دیپلمات‌ها رفتار می‌کرد. شهید ایرلو همچون سیدالشهدای جبهه مقاومت شهید سلیمانی برای خدمت کردن به مردم هیچ‌گاه مرز نمی‌شناخت. شهید ایرلو آینه‌ای از چهره شهید سلیمانی، شهید حجازی و شهید همدانی بود.
جغرافیای جهان اسلام و آنچه در این گستره وسیع و پر تلاطم اتفاق می‌افتاد همواره دغدغه شهید ایرلو بود. وقتی که عراق در تب نفوذ داعش گرفتار آمده بود و همین گروه‌های کردی در عراق که امروز تقریبا گذشته خود و آن شرایط سخت را فراموش کرده‌اند و در آن شرایط، از جمهوری اسلامی کمک خواستند این شهید ایرلو بود که در کنار حاج قاسم به کمک آن‌ها شتافت. بار‌ها این شهید بزرگوار را در جلسات کارشناسی می‌دیدم که در تشریح وضعیت منطقه از چنان تسلطی برخوردار است که کمتر کسی را می‌شد با این ویژگی سراغ گرفت. شاید برخی تمایل داشته باشند به جهت بهره برداری سیاسی شهید ایرلو را در زمره یک کارشناس نظامی معرفی کنند، ولی آن‌ها که از سوابق این شهید عزیز با خبرند به درستی می‌دانند ایرلو از همان آغازین روز‌های جنگ یمن در فروردین ۲۰۱۵ مسئول میز یمن در وزارت خارجه و دستیار ویژه وزیر خارجه وقت کشورمان طی سال‌های ۱۳۹۴ تا ۱۳۹۹ بود و یمن و مشکلات آن را خیلی بیشتر از یک دیپلمات مدعی می‌شناخت. این شهید عزیز پیش از آنکه به عنوان سفیر به یمن عزیمت کند، هماهنگ‌کننده کمک‌های انساندوستانه ایران به این کشور جنگ زده بود. او بود که با اقتدار و هوشمندی وصف ناشدنی خود، آن کشتی مواد غذایی و دارو را که معروف به کشتی «نجات» بود و در آن شرایط تحریم سعودی‌ها که تهدید به زدن آن می‌کردند، سالم به یمن رساند و سد تحریم دارویی و غذایی یمن را شکست.
دشمن هر روایتی را که می‌خواهد درباره نحوه شهادت شهید ایرلو به افکار عمومی و جهان مخابره کند، بگذارید داشته باشد، مهم آن است که ایرلو یک دیپلمات انقلابی و دلسوزی بود که رنج حاصل از جانبازی او در هشت سال جنگ تحمیلی عراق و سینه خسته از مواد شیمیایی، نتوانست ذره‌ای از اراده او در طول این سال‌های پس از جنگ بکاهد و او را مصمم کرده بود که فراتر از وظایف دیپلماتیکی خود عمل کند. همانگونه که شهید سلیمانی فراتر از چارچوب‌های نظامی، پناهگاهی امن برای آن زن و کودک ایزدی در شمال عراق یا شهروند بوکمالی در مرز سوریه بود یا فرمانده‌ای شجاع برای آن رزمنده عراقی، افغانی، سوری، ایرانی و پاکستانی درکف میدان جنگ بود، ایرلو را هم باید دیپلماتی دانست که مشاوری امین برای وزیر خارجه، برادری دلسوز برای انصارالله و یاوری خستگی‌ناپذیر برای کمک به ملت مظلوم یمن بود. روحش شاد و راهش پر رهرو باد.
روحشان شاد و راه شان پر رهرو
