از اعماق تاریخ کانادا، تا همین روزها، یک رسوایی بزرگ به بار آمده است: کودک‌کشی. گور‌های جمعی کودکان در مستعمره بریتانیای سابقاً کبیر یکی یکی کشف می‌شود و بر خشم‌های داخلی و جهانی می‌افزاید. این روزها البته کودکان یمنی هم گواه دیگری هستند بر خوی ضد بشری پرمدعاترین کشور حقوق بشری دنیا. آقای نخست وزیر هم که درمانده با این شرم تاریخی که از دل زمین سربرآورده، چه کند، فرافکنی می‌کند و از پاپ می‌خواهد به کانادا بیاید و به خاطر این کودک‌کشی‌ها عذرخواهی کند! چند ساعت از این اظهارات غیرمسئولانه که می‌گذرد، کانادایی‌های مبهوت به کلیسا‌ها حمله می‌کنند و این مکان‌های مذهبی را آتش می‌زنند. ترودو که اظهاراتش بر خشم و خشونت مذهبی در جامعه دامن زده، بعد از خشم کانادایی‌ها علیه نماد مذهب در غرب، خشونت مذهبی را محکوم می‌کند! همینقدر گیج و بی منطق. نه آتش زدن کلیسا چاره کار است و نه اظهارات فرافکنانه آقای نخست وزیر. پرده‌ها با کشف یکی پس از دیگری گور‌ها فروافتاده، اگر تا پیش از این کارشناسان منصف و آزادگان جهان، کودک‌کشی با واسطه و بی‌واسطه کانادایی‌ها را در یمن تقبیح می‌کردند، حالا دیگر برای همگان معلوم شده در پس ویترین حقوق بشری کانادا، حتی حق حیات کودکان هم بی‌ارزش است. در چنین وضعیتی، پایین کشیدن مجسمه ملکه الیزابت در کانادا چندان عجیب نیست: کانادایی‌ها هم دریافته‌اند که به گواه تاریخ کودک‌کشی امروزی در یمن و فلسطین، ابتدایی‌ترین حقوق مردمان هم از سوی دولتمردان و دولت‌زنان غربی مراعات نمی‌شود، حتی اگر ملکه‌های ژیگول و نخست‌وزیر‌های خیّر (!) ژست مردم‌داری و حقوق بشر بگیرند و کلیسا و مذهب را عامل خشونت جا بیندازند. شاید کشف سومین گور کودکان در کانادا هم لازم بود تا نژادپرستی بریتانیایی – کانادایی بیشتر از قبل به سرخط رسانه‌های جهان تبدیل شود، وگرنه هم این کودک‌کشی یک رسوایی صرفاً تاریخی نیست و به همین امروز هم ربط دارد، هم عروس ملکه چندی پیش به همین خوی نژادپرستانه و ضدحقوق بشری ملکه و تاریخ بریتانیا - کانادا با ادبیاتی دیگر اذعان کرده بود؛ آنجا که مگان مارکل از ترس ملکه به امریکا رفته، در آنجا با شبکه امریکایی سی‌بی‌اس مصاحبه کرده و گفت: «من باردار بودم، اما اعضای خانواده سلطنتی انگلیس نگران رنگ تیره پوست فرزند من بودند»! همینقدر نژادپرستانه و همینقدر رسوا.
تراژدی کشف گور‌های دسته‌جمعی در مدارس شبانه‌روزی بومیان کانادایی انگار پایانی ندارد. کشف سومین گور دسته‌جمعی در مدارس بومیان کانادا شوک بیشتری را بر پیکره جامعه بین‌المللی نشانده و کانادا را به عنوان کشوری که همواره از رعایت‌نشدن حقوق بشر در سایر کشور‌ها انتقاد کرده با چالشی جدی مواجه ساخته‌است. رسانه‌های کانادایی در هفته‌های گذشته سه بار از کشف گور‌های جمعی نزدیک به هزار کودک بومی کانادا خبر داده‌اند؛ برخی از این کودکان تنها سه سال داشتند! حالا با افزایش گور‌های دسته‌جمعی کودکان، خشم مردم کانادا و به خصوص بومیان این کشور بالا گرفته و شهروندان کانادا در اعتراض به نسل‌کشی‌های صورت گرفته در این کشور، مجسمه‌های ملکه الیزابت و ویکتوریا را سرنگون کردند و چند کلیسای کاتولیک را به آتش کشیدند. در کانادا ۱۵۰ مدرسه شبانه‌روزی بومیان وجود داشته که کشف‌های اخیر نشان می‌دهد ممکن است گور‌های دسته‌جمعی جدیدی در سایر مدارس شبانه‌روزی هم کشف شود. با وجود این دولت کانادا نه فقط با نهاد‌های حقیقت‌یاب در این‌باره همکاری ندارد، بلکه این نهاد‌ها را از کنکاش بیشتر در مورد جنایت علیه کودکان بومی در این کشور منع کرده و برای ارائه اسناد دولتی مرتبط با این جنایات همکاری نمی‌کند. جاستین ترودو، نخست وزیر کانادا هم که پیش از این کشف گور‌های دسته‌جمعی در مدارس بومیان را یک «خاطره شرم‌آور» برای کانادا توصیف کرده‌بود، حالا خشم بومیان و به آتش کشیدن کلیسا‌ها را محکوم کرده‌است.
از سال ۱۸۸۳ تا ۱۹۹۶، حدود ۱۵۰ هزار کودک بومی از خانواده‌های خود به اجبار جدا شدند و به مدارس شبانه‌روزی فرستاده شدند که کلیسای کاتولیک آن را تأسیس کرده‌بود و هدف اصلی آن دور کردن این کودکان از جوامع بومی کانادا و جلوگیری از ترویج زبان و سنت‌های مادری شان و تربیت آن‌ها به شیوه‌ای تحمیلی بود. این مدارس تا اواخر قرن بیستم مشغول به‌کار بودند و آخرین آن‌ها دهه ۱۹۹۰ تعطیل شد. تعداد آن‌ها در سراسر کانادا۱۵۰ مدرسه بود و طی این دوره چیزی حدود ۱۵۰ هزار دانش‌آموز در این مدارس تحصیل کردند. بسیاری از کودکان این مدارس مورد آزار جسمی و جنسی قرار می‌گرفتند و پیش‌بینی می‌شود هزاران نفر از این کودکان جان خود را از دست داده‌باشند. کارشناسان براساس گزارشی که سال ۲۰۱۵ از این مدارس منتشر شد، تخمین می‌زنند بیش از ۴هزار کودک در این مدارس جان باخته‌اند. بدرفتاری، آزار‌های جسمی و روانی، تغذیه بد و اندک و بیماری از دلایل این میزان مرگ و میر اعلام شده‌است. بومیان و افکار عمومی کانادا، خواستار انجام تحقیقات مستقل در مورد پرونده کشتار کودکان بومی کانادا هستند. هر چند همین حالا هم بومیان کانادایی هدف تبعیض و خشونت‌های نژادی هستند و از شرایط برابر با سایر شهروندان کانادایی برخوردار نیستند.
شوک سوم!
اوایل خردادماه سال جاری خبر کشف یک گور دسته‌جمعی و بدون نام و نشان اطراف مدرسه شبانه‌روزی کملوپس در استان بریتیش کلمبیا واقع در جنوب غرب کانادا دنیا را شوک فرو برد. گوری با ۲۱۵ جسد از بقایای کودکانی که به والدین آن‌ها گفته شده‌بود کودکانتان از مدرسه فرار کرده‌اند! چند هفته بعد دومین گور دسته‌جمعی در استان ساسکاچوان با ۷۵۱ جسد کشف شد. برخی از کودکانی که در این گور‌ها پیدا شده‌اند فقط سه سال داشته‌اند و حالا کشف سومین گور دسته‌جمعی کودکان با ۱۸۲ قبر بی‌نام و نشان در «بریتیش کلمبیا» نشان می‌دهد، ابعاد فاجعه عمیق‌تر از این حرف‌هاست و گور‌های دسته‌جمعی کودکان بومی کانادا بیشتر از اینهاست.
ممانعت کانادا از تحقیق نهاد‌های حقیقت‌یاب درباره جنایت علیه کودکان بومی
گاردین در گزارشی ضمن پرداختن به موضوع گور‌های دسته‌جمعی کودکان در مدارس بومیان کانادایی می‌نویسد: «نکته عجیب در این میان این بوده که نهاد‌های حقیقت‌یاب، قویاً از کنکاش بیشتر در مورد جنایت علیه کودکان بومی در این کشور، از سوی دولت کانادا منع شده‌اند و در این رابطه حتی با آن‌ها برخورد شده که نباید پیگیر حقایق باشند. دولت کانادا به هیچ عنوان در این زمینه، به طور خاص از طریق ارائه اسناد دولتی مرتبط با این جنایات همکاری نکرده‌است. بسیاری از اسناد و مدارکی که تاکنون هم در اختیار نهاد‌های حقیقت‌یاب قرار گرفته‌اند، تا حد زیادی مخدوش شده‌اند و اسامی کلیدی نیز از آن‌ها حذف شده‌اند. سرخوردگی و ناامیدی‌های فراوانی را از دولت کانادا به دلیل همدستی ضمنی آن با جنایات مذکور به دنبال داشته‌است. عجیب آنکه برخی شاهدان جنایات مذکور گفته‌اند که کودکان در برخی موارد به صورت زنده دفن شده‌اند و مرگ دردناکی را تجربه کرده‌اند.»
طبق این گزارش، در شرایط کنونی، بسیاری از بومیان کانادایی با توجه به پنهانکاری‌های گسترده دولت کانادا در پرونده جنایت علیه کودکان بومی این کشور، به صحبت‌ها و مواضع مقام‌های ارشد دولت کانادا اعتمادی ندارند. درست به همین دلیل است که در شرایط کنونی، بسیاری از بومیان و افکار عمومی کانادا، خواستار انجام تحقیقات مستقل در مورد پرونده کشتار کودکان بومی کانادا هستند. در این رابطه به طور خاص به این مسئله اشاره می‌شود که جنایت علیه کودکان کانادایی، تا حد زیادی موجب آسیب‌های روحی و روانی برای مردم و جامعه بومیان این کشور شده و در این رابطه نیز خسارات زیادی را به بار آورده‌است. جدای از همه اینها، مشکل اصلی اینجاست که حتی در شرایط کنونی نیز، بومیان کانادایی بیش از دیگر گروه‌های قومی در این کشور، هدف تبعیض و خشونت‌های نژادی هستند و به طور خاص، جدای از بدرفتاری‌هایی که با بومیان می‌شود، به طور خاص زنان بومی در کانادا بیش از دیگر گروه‌های قومی، هدف قتل و خشونت قرار می‌گیرند. تمامی این مسائل به زعم بسیاری از ناظران و تحلیلگران، نتیجه سال‌ها اعمال خشونت سازمان‌یافته و نژادپرستی و ترویج نابرابری، علیه بومیان کانادایی هستند.
خشم مردم علیه کلیسای کاتولیک
این مدارس توسط کلیسا‌های کانادا اداره می‌شدند به همین‌خاطر هم بسیاری خواستار عذرخواهی رسمی کلیسای کاتولیک شده و همچنین درخواست کرده‌اند تا اسناد رسمی در این‌باره، هر چه سریع‌تر از سوی دولت کانادا در اختیار افکار عمومی قرار گیرند. با وجود این پاپ فرانسیس، رهبر کاتولیک‌های جهان به همدردی با بومیان کانادایی اکتفا کرده که انتقادات زیادی را برانگیخته است. در روز‌های گذشته چند کلیسا در بخش‌های مختلف این کشور با پیام‌هایی مرتبط با کشف چند گور جمعی کودکان بومی، سوزانده یا روی آن‌ها رنگ پاشیده شد.
مورای سینکلر، سناتور سابق کانادایی و یکی از اولین قضاتِ بومی کانادا هشدار داده که «حقایقِ کشف نشده» این مدارس به احتمال زیاد به مراتب ویرانگر‌تر از آن چیزی هستند که بسیاری از مردم و شهروندان کانادایی فکر می‌کنند. از جمله این حقایق می‌توان به کشتار عمدی کودکان بومی به دست کارکنان مدارس و همچنین انجام پنهانکاری گسترده در مورد قتل این کودکان اشاره کرد. در این راستا سینکلر خواستار انجام تحقیقات مستقل و عاری از هرگونه نفوذ دولتی شده‌است.
برخی شاهدان جنایت علیه کودکان بومی در کانادا گفته‌اند کودکان بومی کانادایی، هدف سوءاستفاده‌های جنسی، روحی و همچنین شکنجه‌های فیزیکی بوده‌اند. بر اساس آخرین ارزیابی‌ها، بیش از ۴ هزارو ۱۰۰ کودک بومی براثر بیماری، بی‌توجهی و خودکشی، جان خود را از دست داده‌اند. این آمار در شرایطی مطرح می‌شود که سینکلر بر این باور است تعداد این کودکان، بیش از ۱۵ هزار نفر بوده‌است.
نبش قبر حقوق بشر در کانادا
علی بهادری جهرمی، رئیس مرکز وکلای قوه قضائیه در توئیتی با عنوان نبش قبر حقوق بشر در کانادا! نوشت: «با پیدا شدن سومین گور جمعی کودکان طی یک ماه گذشته در پرمدعاترین کشور حقوق بشر دنیا، باید به طور رسمی مرگ حقوق بشر را در کانادا اعلام کرد. حالا جسد بیش از هزار کودک هم گواهی می‌دهند که در پس ویترین حقوق بشر کانادایی، حق حیات کودکان هم بی‌ارزش است.»
حالا و پس از این رسوایی باید دید دولت کانادا همچنان می‌تواند سایر کشور‌ها را به نقض حقوق بشر محکوم کند؟!
