ذبیح الله پورشیب در گفتگو با ایسنا، درباره از دست دادن شانس حضور در المپیک توکیو در رقابت با سجاد گنج زاده، اظهار کرد: ابتدا برای دوست خوبم آقای گنج زاده که یکی از بهترینهای سنگین وزن جهان است و احترام زیادی برای او قائلم، آرزوی موفقیت دارم و امیدوارم تمامی بچههای تیم ملی در توکیو به روی سکو بروند تا بار دیگر شاهد موفقیت کادر فنی، بچهها و فدراسیون کاراته ایران باشیم. همچنین امیدوارم نفراتی که در گزینشی پاریس به میدان میروند به سهمیه المپیک برسند و مخصوصا دوست خوبم امیر مهدی زاده با دست پر به ایران بازگردد و المپیکی شود.
*غم بزرگی در سینه دارم
کاپیتان تیم ملی کاراته افزود: حقیقتا من تلاشم را کردم، اما سرنوشتم اینطور رقم خورد. در این چند روز خیلی شرایط سختی داشتم. نا امید نیستم، اما واقعا چند روزی است غم بزرگی در سینه دارم چرا که خیلی تلاش کردم، زجر کشیدم، در ۲ رویداد آخر که در ترکیه و پرتغال بود با کتف پاره مسابقه دادم، اما در آخر به هدفم نرسیدم. متاسفم که بی عدالتی در فدراسیون جهانی کاراته باعث شد به المپیک نرسم. من فقط درباه شخص خودم صحبت میکنم و با اینکه خیلیها درباره حضور مشترک من و گنج زاده در یک وزن صحبتهایی را مطرح میکردند، خدا شاهد است هیچوقت درباره این موضوع فکر نکردم و همیشه گفتم ما هر دو در حال تلاشیم تا به هدفمان برسیم. هیچوقت از خدا نخواستم نتایج دیگری را برای آقا سجاد رقم بزند و حتی این موضوع به ذهنم نیز خطور نکرد. همیشه پیش خودم گفتم با همه وجود تلاش میکنم و او هم به عنوان دوست و رقیب تلاش میکند.
*امیدوارم خدا از سر تقصیراتشان بگذرد
وی خاطرنشان کرد: همه بچهها شایسته حضور در المپیک هستند. من هم همیشه سخت جنگیدم و هیچوقت کم نیاوردم، اما نمیتوانیم جلوی سرنوشت را بگیریم. همیشه پای باورهایم هستم و به آنها در هر شرایطی ایمان دارم. وقتی تلاش میکنیم باید نتیجه را دست خدا بسپاریم. من رنک یک جهان در وزن ۸۴- کیلوگرم، نفر اول قاره آسیا و نفر دوم المپیک با اختلاف امتیاز نسبت به رقبایم هستم، اما به المپیک نرسیدم، خب این برای فدراسیون جهانی اصلا خوب و عادلانه نیست. امیدوارم خدا از سر تقصیراتشان بگذرد.
*اسیر سیاستهای کثیف فدراسیون جهانی شدم
پورشیب ادامه داد: همیشه سرم را بالا میگیرم و به خودم و تلاشی که داشتم افتخار میکنم. من در تاتامی جنگیدم و هیچوقت کم نیاوردم. بروید آمار را ببینید، حریف ترکیهای که نفر یک رنکینگ است در ۴ مسابقه بیشتر از من حضور داشت، یعنی میتوانست حدود ۴۰۰۰ امتیاز اختلاف داشته باشد، اما فقط ۶۰۰ یا ۷۰۰ امتیاز بیشتر از من دارد و بخاطر آن به المپیک رسید. من سرم را بالا میگیرم چرا که هیچکس نتوانست من را در این مسیر شکست دهد. من فقط اسیر سیاستهای کثیف فدراسیون جهانی شدم و سرنوشتم بیرون از تاتامی رقم خورد. فدراسیون جهانی هر سال قوانینش را تغییر داد و من با ۲ طلای تورنمنت ترکیه و پرتغال باید المپیکی میشدم، اما تغییر مداوم قوانین باعث شد خیلی از کاراته کاهای دنیا که با من تماس میگرفتند بخاطر این اتفاق شوکه شوند. بخاطر این هاست که میگویم سیاست فدراسیون جهانی کثیف بود و به من ضربه زد.
* به احترام بزرگترها و دوستانم چیزی نمیگفتم
دارنده ۲ مدال برنز جهان، ۲ طلای آسیا و طلا و برنز بازیهای آسیایی، خاطرنشان کرد: همه بچهها و مربیان من را میشناسند و میدانند کسی نیستم که تحت هیچ شرایطی در میدان و تمرین کم بگذارم. همیشه تلاش کردم و هیچوقت صدایم درنیامد، نه اینکه چیزی نمیفهمم، همه چیز را میفهمیدم، اما سکوت کردم و فقط جنگیدم. خیلی چیزها را در این مدت فهمیدم، اما به احترام بزرگترها و دوستانی که برایشان احترام قائل بودم، چیزی نگفتم. خیلی چیزها برایم روشن شد، فهمیدم چه کسانی قلبا با من بودند یا فقط در ظاهر دوستم داشتند. در آینده خیلی چیزها گفته میشود و حقایق روشن خواهد شد. من تلاشم را کردم، با درد و آسیب هم کم نیاوردم. هیچوقت باختم را گردن داور نینداختم، فقط ۳ سال پیش که در بازیهای آسیایی داور ۱۲ امتیازم را پایمال کرد انتقاد کردم. در این مدت خیلی اتفاقات برایم افتاد که حرفی نزدم.
*شرایط من و حریف ترک برابر نبود
وی در پاسخ به این سوال که آیا با توجه به ۴ اعزام بیشتر آکتاش ترکیهای به مسابقات، معتقد است در اینباره کوتاهی شده یا خیر، گفت: آکتاش به ۲۳ مسابقه و من به ۱۹ مسابقه اعزام شدیم. نمیگویم کوتاهی شده است، تا آنجا که شرایط اجازه داده به مسابقه اعزام شدیم، اما خیلیها فکر میکنند من در شرایط برابری با حریفانم بودم، در صورتیکه اصلا اینطور نبود. البته در زمانیکه آقای طباطبایی رییس فدراسیون بوده ما به تمام مسابقاتی که نیاز بود اعزام شدیم و مشکل از طرف او نبوده است. دور از انصاف است بگویم او کوتاهی کرده، اما فقط میخواهم بگویم شرایط برای من و حریف ترک یکسان نبود و او در ۴ رویداد بیشتر از من حضور داشت.
*خیلیها سنگ جلوی پایم انداختند
پورشیب در ادامه گفتگو با ایسنا، با انتقاد از برخی بی صداقتیها در قبال خود، گفت: در این مسیر سخت خیلیها را شناختم. کسانی که ما را تنها گذاشتند، برای ما حاشیه درست کردند، سنگ جلوی پای ما انداختند. کسانی که دوست نداشتند من مدال بگیرم و کارهایی کردند تا از شرایطی که داشتم دور شوم. افرادی که اصلا روراست و صادق نبودند. بعدها همه اینها به وقتش گفته خواهد شد. دیوار و ستون من خیلی محکمتر از این حرفها بود که بخواهند من را زمین بزنند. همیشه سکوت کردم و فقط آنها را به خدا و وجدانشان واگذار میکنم.
* برای یکسری از مسئولان واقعا متاسفم
کاپیتان تیم ملی کاراته افزود: فهمیدم مسئولین محترم ما فقط برای مدال است که چند صباحی ما را میخواهند. فهمیدم اینجا اگر نفر اول باشی و مدال بگیری ارزش داری وگرنه هیچ ارزش و احترامی برایت قائل نیستند. خیلی متاسفم برای یکسری از مسئولان که ورزش ما دستشان افتاده است.
*مسئولان فقط دنبال نتیجه هستند و مدال میخواهند
وی در پاسخ به این سوال که آیا حمایت مسئولان ورزش از کاراته ناکافی بوده است، گفت: حمایتها همیشه کلی بوده است. در شرایطی که یک ورزشکار شخصا نیاز به حمایت داشته، دیده نشده است. حمایتها فقط مالی نیست و بخشی از آن دادن روحیه و انگیزه است، وقتهایی که یک ورزشکار احساس ناراحتی دارد و آرامش میخواهد، آنها فقط دنبال مدال و نتیجه هستند. کارهایی میکنند که آدم از خیلی چیزها زده شود.
* ماندن در جاییکه احترام نداری فایدهای ندارد
پورشیب خاطرنشان کرد: وقتی میبینی در جایی قرار داری که احترامی وجود ندارد، قدر تو را نمیدانند، فقط میخواهند از تو استفاده کنند، برایشان یکبار مصرف هستی و فقط باید مدال بیاوری، دیگر ماندن فایدهای ندارد. متاسفانه ما برای برخیها فقط ابزار شده ایم. هر کسی ادعای حمایت از ما را دارد بیاید حرف بزند. آیا کسی در دوران کرونا حال ما را پرسید؟ وقتی آسیب دیدم یا مشکل داشتم کدامشان آمدند بگویند مشکلت چیست؟ نه مسئولان ورزش و نه مدیران استانی، هیچکس! همه میدانند من کسی نیستم از آسیب دیدگی بنالم، اما ۲ تورنمنت آخر در ترکیه و پرتغال که مدال طلا گرفتم را با شانه پاره به میدان رفتم. ده روز مانده به مسابقات ترکیه دچار پارگی از ناحیه شانه شدم، اما به پزشک گفتم به مربیان چیزی نگوید مبادا باعث تضعیف روحیه مربیان، تیم و خودم شود. هر روز کار درمانی ام را نیز انجام میدادم و فقط دکتر لشکری و دکتر نصر فیزیوتراپ تیم ملی در جریان بودند. به آنها گفتم نگران نباشید من با همه وجودم میجنگم. حتی به من گفتند کتفت را در مسابقه بالا و پایین نکن، آن هم در رشتهای مثل کاراته که دستها و بدن دائما در حال حرکت هستند. خب اصلا کسی متوجه وضعیت من شد؟ نه. میدانید چرا؟ چون فقط وظیفه ما این است که نتیجه و مدال بگیریم.
* فهمیدم برای مسئولان ورزش یکبار مصرف هستیم
وی تصریح کرد: در این چند روز واکنشها را دیدم، حمایتها و برخوردها را دیدم و فقط این را فهمیدم که ما برای مسئولان ورزش یکبار مصرف هستیم و فقط باید مدال بگیریم تا شاید سراغی از ما بگیرند. اگر واقعا میخواستند پیگیر حال کسی باشند، آنقدر جستجو میکردند تا طرف را پیدا کنند. در این چند روز فهمیدم فقط برای المپیک مهم بودم. ۱۶ سال است برای تیم ملی ایران مبارزه میکنم و همیشه افتخار میکنم که پرچم ۳ رنگ ایران روی سینه ام است، سرم را همیشه بالا گرفتم، اما در این چند روز واقعا به حال برخیها تاسف خوردم و از این نگاه ابزاری ناراحت شدم. فهمیدم هیچ ارزش و احترامی برای ما قائل نیستند و کارهایشان فقط ظاهری است. اگر دوست داشتن و احترام از قلب باشد در هر حالتی تو را پیگیری میکنند، این را نه در مسئولان و نه در دوستان نزدیکم ندیدم! فهمیدم در این مملکت باید فقط به فکر خودت باشی. خیلی دلم پر است و اگر در این مدت حرفی نزدم معنی اش این نبود که نمیفهمم.
* دستهای پشت پرده نگذاشت المپیکی شوم
پورشیب با بیان اینکه این روزها نیز میگذرد، گفت: تنها چیزی که میماند انسانیت است. همیشه شکرگزار خداوند بوده و هستم چرا که همواره در زندگی و ورزش در مسیر درست حرکت کردم، صادقانه جنگیدم، اما در نهایت دستهای پشت پرده و سیاستهای کثیف فدراسیون جهانی نگذاشت به المپیک برسم.
* درباره کوتاهیها در داخل کشور حرفی ندارم
ملی پوش کاراته ایران، در پاسخ به این سوال که آیا منظورش از سیاستهای پشت پرده در داخل کشور است یا خیر، گفت: درباره کوتاهیها در داخل صحبت نمیکنم و به وجدان خودشان واگذار میکنم. هر وقت جنگیدم برای کشورم و مردم عزیزمان بوده و به آن افتخار میکنم.
* موفقیت کاراته ایران در المپیک آرزوی من است
وی در پایان، گفت: از صمیم قلب آرزو میکنم کاراته ایران با بهترین نتایج از المپیک بازگردد و همه بچههای تیم روی سکو بروند و این افتخار برای مردم، کادر فنی، بچهها و فدراسیون ثبت شود. از همه کسانی که در این مدت قلبا کنار من بودند سپاسگزارم و متاسفم از اینکه نتوانستم آنهایی را که با موفقیت من واقعا خوشحال میشدند را خوشحال کنم