سرویس فرهنگ و هنر جوان آنلاین: سیدبشیر حسینی در گفتگو با مهر درباره حضور کودکان در تبلیغات و پیامهای بازرگانی با توجه به ممنوعیتی که در برخی موارد دارد، بیان کرد: حضور این کودکان در پیامهای بازرگانی سه وجه دارد که باید این وجوه مختلف را در نظر گرفت؛ اول اینکه در کشور ما به واسطه اینکه استفاده ابزاری و کالایی از خانمها محدود شده است و از طرفی در تبلیغات به دنبال لطافت و ظرافت میگردند، یکی از شگردها این است که سراغ کودکان میروند.
وی ادامه داد: حضور کودکان در پیامهای بازرگانی به این معنا جایگزین خیلی از زیباییهای غریزی و جسمی شده است و، چون در کشور ما ملاحظاتی فرهنگی و مذهبی نسبت به خانمها وجود دارد، حضور کودکان بیشتر شده است.
این متخصص حوزه سواد رسانهای تصریح کرد: مورد دوم را باید با توجه به شبکههای اجتماعی مثل اینستاگرام و ولع و احساس نیاز بیش از حد به دیده شدن در این شبکهها در نظر گرفت که خیلی وقتها خانوادهها را هم ترغیب کرده است که کودکانشان را در معرض این تبلیغات قرار دهند. حسینی افزود: سوم اینکه استفاده از کودکان در تبلیغات مثل استفاده از کودک کار شده است. کودک کار قبلاً سر چهارراه آدامس میفروخت و اینگونه سازماندهی میشد، الان با رضایت خانواده به یک مدل تبدیل شده است. در واقع اکنون خانوادهها این کار را با رغبت انجام میدهند و خیلی هم خوشحال هستند، اما دقت نمیکنند که آینده کودک چقدر متاثر از حضورش در تبلیغات میشود.
وی با طرح یک نگرانی نسبت به آینده کودکانی که در تبلیغات از آنها استفاده میشود، تصریح کرد: نگرانی من از این بابت است که خانوادهها با میل و رغبت، کودک و خردسال را که هیچ درکی از این فضا ندارند به این محیط سوق میدهند، حتی تبلیغات به سمت کالاهای خاصتر میرود، چون متقاضی دارد و بازار سرمایهدار به صورت فعالتر عمل میکند و وقتی کودک در این تبلیغات فرو میرود ممکن است بعداً از نظر آبرو و آینده برایش تاثیرگذار باشد یا در مسیرهای ناخواسته قرار بگیرد و عملاً اختیار کودک از او گرفته میشود. در دنیا نسبت به مسئله تبلیغات قوانین جدیتری نسبت به کشور ما وجود دارد، با این حال باید دید خانوادهها به صورت آگاهانه و با درک تمام تبعات این مسئله این کار را انجام میدهند یا فقط به صورت لحظهای این ماجرا را دنبال میکنند تا سودی یا لایکی نصیبشان شود.